این ماموریت در عملیات، تحلیل‌ها و کارهای بانک جهانی در بیش از ١٤٢ کشور پی‌ریزی شده و از طریق اهداف این بانک جهت پایان‌دادن به فقر شدید در نسل‌ها و ترویج رفاه مشترک به شیوه‌های پایدار در سراسر جهان تقویت می‌شود.
طی دهه گذشته پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در کاهش فقر انجام گرفته و دنیا به نخستین هدف توسعه‌ای هزاره، پنج‌سال جلوتر از برنامه تعیین شده، دست یافته است. قرار بود نرخ فقر در سال ١٩٩٠ تا نیمه سال ٢٠١٥ ریشه کن شود، اما این مهم در سال ٢٠١٠ محقق شد.
با وجود چنین پیشرفتی هنوز تعداد مردمی که در دنیا در نهایت فقر زندگی می‌کنند، به‌طور غیرقابل پذیرشی بالا باقی مانده است.
* بر مبنای جدیدترین برآوردها در سال ٢٠١١، ١٧درصد مردم در کشورهای درحال توسعه با مبلغی معادل ١,٢٥ دلار در روز زندگی کردند. درحالی‌که در سال ١٩٩٠، ٤٣درصد و در سال ١٩٨١، ٥٢درصد مردم در این کشورها با این مبلغ زندگی را گذراندند.
* این یعنی در سال ٢٠١١ بیش از یک‌میلیارد نفر با مبلغ کمتر از ١,٢٥ دلار در روز زندگی کرده‌اند، این عده در سال ١٩٩٠، ١.٩١میلیارد نفر و در سال ١٩٨١، ١.٩٣میلیارد نفر بوده‌اند.
* بهبود و پیشرفت در وضع افرادی که در فقر شدید به سر می‌برند، آهسته‌تر بوده است. در مجموع در سال ٢٠١١، ٢,٢میلیارد نفر، کمتر از ٢ دلار در روز داشته‌اند. به بیان دیگر، در تعداد ٢.٥٩میلیارد نفر فقیر سال ١٩٨١ کاهش اندکی رخ داده است.
افزون بر این، درحالی‌که میزان فقر در همه نواحی کاهش یافته، اما پیشرفت حاصله نامتوازن بوده است:
* شرق آسیا شاهد کاهش چشمگیری در فقر شدید بوده است، از ٧٨درصد در سال ١٩٨١ به ٨درصد در سال ٢٠١١. در جنوب آسیا جمعیتی که درحال حاضر در فقر شدید زندگی می‌کنند، در مقایسه با سال ١٩٨١ در پایین‌ترین حد خود قرار دارد و از ٦١درصد در سال ١٩٨١ به ٢٥درصد در سال ٢٠١١ رسیده است. در کشورهای جنوب صحرای آفریقا نرخ فقر شدید از ٥٣درصد در سال ١٩٨١ به ٤٧درصد در سال ٢٠١١ کاهش یافت.
* چین به تنهایی طی سه دهه گذشته بیشترین میزان کاهش در فقر را به خود اختصاص داده است. بین سال‌های ١٩٨١ تا ٢٠١١، درآمد ٧٥٣میلیون نفر به بالای ١,٢٥ دلار در روز رسید. طی همین مدت در جهان درحال توسعه به‌عنوان یک کل، کاهش فقر ٩٤٢میلیون نفری رقم خورد.
* در سال ٢٠١١ بیش از ٨٠درصد فقرا در جنوب آسیا (٣٩٩میلیون نفر) و کشورهای جنوب صحرای آفریقا (٤١٥میلیون نفر) زندگی می‌کردند. همچنین ١٦١میلیون نفر در شرق آسیا و اقیانوس آرام ساکن بودند.
* در همین سال، کمتر از ٥٠میلیون نفر از افراد دچار فقر شدید، در آمریکای لاتین و کارائیب، خاورمیانه و شمال آفریقا، شرق اروپا و آسیای مرکزی ساکن بودند.
این کار بزرگ هنوز تمام نشده و تعدادی از چالش‌ها به قوت خود باقی است.
برخی اوقات، دستیابی به کسانی که در فقر مطلق باقی می‌مانند، دشوارتر می‌شود، چراکه این دسته از افراد، معمولا کسانی هستند که در بافت‌های حساس و نواحی دورافتاده زندگی می‌کنند. برای اینها استفاده از مدارس خوب، بهداشت و درمان، برق، آب سالم و سایر خدمات ضروری، دست‌نایافتنی است و اغلب، مولفه‌هایی چون وضع اقتصادی اجتماعی، جنسیت، نژاد و مکان جغرافیایی در دسترسی به موارد یاد شده، نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا می‌کنند.
افزون بر این، برای کسانی که قادر بوده‌اند از فقر خارج شوند، پیشرفت معمولا موقتی بوده است. شوک‌های اقتصادی، ناامنی غذایی و تغییرات آب‌وهوایی آنان را تهدید می‌کند تا آنچه را به‌سختی به‌دست آورده‌اند، از دست بدهند و دوباره به فقر بازگردند. هر چه به سال ٢٠٣٠ نزدیک می‌شویم، یافتن راه‌هایی برای مبارزه با این موضوعات، بسیار مهم و حیاتی خواهد بود.