رسول یونان  شاعر  و داستان‌نویس

جهان بهتر؛ موضوعی است که در این مجال مورد بحث قرار گرفته‌است. قرار است درباره این‌که «جهان بهتر» چگونه جایی است؟ مبحثی ارایه کنم. به اعتقاد من، جهان بهتر، جهانی است که انسان‌ها با صلح و آرامش در کنار  هم زندگی کنند و لبخند و نان به تساوی بین همه آدم‌ها تقسیم شود. جهان بهتر، جایی است که پنجره‌ها به سوی بهشت باز شوند. دنیایی که انسان‌ها در آن بدون رنج و اندوه روزگار بگذرانند اما متاسفانه این امکان وجود ندارد.
بشر امروزی با اشتباهاتش، رنج و اندوه را پذیراست. بشر گناهکار با گناهانش آرامش، دوستی و صلح را از خود دور می‌کند و اینجاست که دنیای بهتر شکل و شمایل خود را از دست می‌دهد و معنایش رنگ می‌بازد. متاسفانه آدمی نفرت را در خود نهادینه کرده و باعث شده جهانش پر از جنگ و نفاق و خشونت شود. برخی آدم‌ها کارشان ایجاد نفرت است و این نفرت باعث شده خشونت بر جهان حاکم باشد. گمشده بشر امروزی محبت و عشق است، آدمی از یاد برده که ذاتا عشق‌ورز و انسان‌دوست است، آدمی فراموش کرده نیاز به دوست‌داشته‌شدن و دوست‌داشتن دارد. هرکدام از ما جهانی را برای خود متصور هستیم که در آن همدیگر را دوست داریم و همه به هم عشق می‌ورزند. در جهان بهتر هرکدام از ما جایی برای جنگ و خشونت وجود ندارد.
دنیای بهتر هر آدمی پر است از رنگ‌های شاد با انسان‌هایی که لبخند بر لب دارند، جهانی که کودکان تنها کارشان خندیدن و بازی کردن است و بزرگترها از داشته‌هایشان لذت می‌برند و... ولی چه می‌شود که همین آدم‌ها در دنیای واقعی، جهانی خاکستری می‌سازند و جای دوست‌داشتن و عشق‌ورزی را به خودخواهی‌ها می‌دهند. به‌جرم کدامین اشتباه ما رسیدن به صلح را در برپایی جنگ‌ها و غارت‌ها دیده‌ایم. از چه روی، آدمی وقت و سرمایه خود را صرف ساختن بمب و اسلحه می‌کند و بعد ‌هزار ترفند به کار می‌بندد تا به‌نام حقوق بشر و به کام خود، جنگی
راه بیندازد تا منافعش تأمین شود؟
خودخواهی و طمع آدم‌ها باعث شده تا دنیا، جهان خوبی نباشد و تنها نظاره‌گر خشم، جنگ و نابرابری‌ها باشیم. آدم برای خودخواهی‌های خود دست به خشونت می‌زند تا ثروت و قدرت بیشتری به دست آورد. از آن‌جا که انسان‌ها قانع نیستند شاهد انواع مافیاها هستیم که همگی تشکیل شده‌اند تا جوابگوی زیاده‌خواهی آدم‌ها باشند. انسان‌هایی که دست به کشتار می‌زنند هیچ‌وقت نمی‌توانند از پنجره‌های رو به بهشت نگاه کنند.
ما باید یاد بگیریم که نسبت به دیگران انصاف داشته باشیم و عدالت را در رفتارها و تصمیمات‌مان لحاظ کنیم تا باعث پایمال شدن حقی نشویم. جهان بهتر جایی است که کسی به دیگری آسیب نرساند. جهانی که در آن پر است از رنگ‌های شاد و متنوع و تنها صدا،  صدای شادی است نه صدای بمب و موشک تا از خانه‌ها خروارها خاک به‌جا بگذارند و آدم‌های ساکن در آن را به گناه بی‌گناهی به‌مسلخ مرگ ببرند.