غلامرضا سلامی عضو کانون حسابداران خبره

نگاه متفاوت سیاسی کشور‌ها و اختلاف‌نظر‌ها در میان آنها، حتی می‌تواند به جنگ ختم شود. تحریم‌های اقتصادی نیز بخشی از همین تخاصم‌های سیاسی است. فارغ از بحث درخصوص چیستی و چرایی تحریم‌ها، باید تأکید داشت که تحریم‌ها برای هر اقتصادی مخرب است و هیچ‌کسی نمی‌تواند ثابت کند که تحریم‌ها لطمه‌ای به اقتصاد وارد نمی‌کند. ممکن است برخی از سیاسیون بر این باور باشند که برای حفظ آرمان‌ها و باورهای سیاسی حتی می‌توان از توسعه اقتصادی یا شرایط ایده‌آل اقتصادی عبور کرد. جدای از این رویکرد باید تأکید داشت که تحریم برای هر کشوری آزاردهنده است؛ حتی روسیه با آن قدرت و عظمت اقتصادی از تحریم‌هایی که اخیرا علیه آن وضع شده، به شدت آسیب دیده است. تحریم‌های اقتصادی برای ایران بسیار شدید‌تر بوده است. به‌عنوان مثال برخی از تحریم‌های موجود، سوئیفت را هدف قرار داده است و امکان جابه‌جایی پول را در ساختار‌های مالی ایران به شدت محدود کرده است. باید توجه داشت که هیچ کشوری در هیچ کجای دنیا نمی‌تواند صرفا با درون‌گرایی مسائل اقتصادی خود را حل کند. در این شرایط هزینه‌های اقتصادی در این کشور‌ها به‌شدت بالا خواهد رفت. . باید توجه داشت که توسعه و رشد اقتصادی در گستره‌ جهانی تعریف می‌شود و حجم بالایی از درآمد‌های اقتصادی کشور‌ها بر اثر تجارت‌های خارجی صورت می‌گیرد. در ایران نیز و در طول تاریخ شکل‌گیری دولت مدرن، بزرگترین منبع درآمد‌های اقتصادی، حاصل از فروش نفت بوده است. با این تفاسیر فروش نفت در بازار‌های خارجی و گسترش روابط تجاری از مهم‌ترین شاهراه‌های درآمد‌های اقتصادی در ایران است. از طرفی بسیاری از مواد‌های اولیه و واسطه‌ای در کارخانه‌ها و بنگاه‌های اقتصادی در ایران از خارج کشور وارد می‌شود. با وجود یا عدم تحریم‌ها باید از وابستگی اقتصادی به کشور‌ها کاسته شود اما باید توجه داشت که وابستگی معنایی متفاوت از تعاملات و دادوستد‌های اقتصادی است. هیچ کشوری نمی‌تواند ادعا کند که خودم تولید می‌کنم و خودم مصرف خواهم کرد و درنتیجه به خودکفایی خواهم رسید. ممکن است این اتفاق رخ دهد اما هیچ نتیجه‌ای جز فقر را به بار نخواهد آورد. چنان که چین با همه بازار‌های داخلی خود تنها زمانی توانست به رشد و توسعه اقتصادی برسد که ارتباطات تجاری و اقتصادی خود را گسترش دهد.