منیژه حکمت  تهیه‌کننده و کارگردان

آمار وزارت ارشاد در‌ سال گذشته نشان می‌دهد تبلیغات فیلم‌ها در شبکه‌های اجتماعی بیشترین تأثیر را بر فروش آنها داشته است و این یعنی وجود این شبکه‌ها و حضور هنرمندان در آن می‌تواند به رشد سینما کمک زیادی کند و با محدودیت‌هایی که گاها در زمینه اطلاع‌رسانی درست و کافی برای فیلم‌ها و اتفاقات فرهنگی و هنری وجود دارد این شبکه‌های اجتماعی هستند که می‌توانند در حکم یک رسانه مستقل و البته بسیار قدرتمند عمل کنند. اگر آمار کسانی را که در ایران عضو شبکه‌های مختلف اجتماعی مجازی هستند را بررسی کنید به این نکته می‌رسیم که عملا طیف وسیع و گسترده‌ای از مردم ایران عضو این شبکه‌ها هستند و حضور فعالی در آنها دارند. پس برای تبلیغات درخصوص اتفاقات مختلف فرهنگی و هنری بودن در این محیط به‌زعم من یک امر  لازم و ضروری است. از آن طرف مردم هم بی‌واسطه و خیلی شفاف نظرات خود در مورد عملکرد هنرمندان را از طریق همین شبکه‌های اجتماعی به گوش آنها می‌رسانند اما از این بحث که بگذریم باید به نکته مهم دیگری اشاره کنم. شبکه‌های اجتماعی می‌توانند محل بسیار مناسبی برای مردم‌شناسی باشند. مثلا فیلمسازی مثل من که دغدغه‌های اجتماعی دارد یا دیگر فیلمسازان اجتماعی با حضور در این شبکه‌ها می‌توانند حال و اوضاع روحی و روانی مردم را از نوشته‌هایی که در قالب پست‌ها و کامنت‌ها می‌گذارند به خوبی متوجه شوند. به عبارت دیگر در تقابل هنرمند با مخاطب در شبکه‌های اجتماعی نبض حال و احوال مردم در مقاطع خاص قابل شناسایی و فهمیدن است. درک این نکته که در هر واقعه یا اتفاقی مردم چگونه فکر می‌کنند و چگونه عکس‌العمل نشان می‌دهند یکی از بزرگترین فواید شبکه‌های اجتماعی برای هنرمندان دغدغه‌مند در هر زمینه‌ای است. وقتی هم که دغدغه‌ها و مشکلات مردم در هر رسانه‌ای ازجمله همین شبکه‌های اجتماعی مطرح شد، ناخودآگاه دغدغه جماعت هنرمند هم خواهد شد. خیلی‌ها می‌گویند بعد منفی شبکه‌های اجتماعی. من خیلی این بعد منفی را نمی‌فهمم چرا که اگر خود مردم رعایت کنند و وارد حریم شخصی و خصوصی افراد نشوند بعد منفی‌ای هم در کار خواهد نبود. به نظرم شبکه‌های اجتماعی محلی است که مردم از هر قشر و طبقه‌ای با گستردگی بیشتری دور هم جمع می‌شوند و حرف می‌زنند. ما چون حضور اجتماعی پرهیجان در جامعه کم داریم، ناخودآگاه حضور فضای مجازی و این شبکه‌ها در زندگی مردم پررنگ‌تر می‌شوند. درحالی‌که اگر مشکل این است که وابستگی به این شبکه‌ها زیاد شده باید کاری کنیم که میزان حضور اجتماعی مردم بیشتر شود. دستاوردهایی که شبکه‌های اجتماعی دارند شاید به دلیل مجازی بودن ذاتی‌اش خیلی حقیقی نباشند اما نمی‌توانیم منکر آن شویم.