اگر بنده‌ای بار بر سر برد وگر سر به اوج فلک بر برد
در آن دم که حالش دگرگون شود به مرگ از سرش هر دو بیرون شود
غم و شادمانی نماند ولیک جزای عمل ماند و نام نیک
کرم پای دارد، نه دیهیم و تخت بده کز تو این ماند ای نیکبخت
مکن تکیه بر ملک و جاه و حشم که پیش از تو بوده‌ست و بعد از تو هم
خداوند دولت غم دین خورد که دنیا به هر حال می‌بگذرد
نخواهی که ملکت برآید بهم غم ملک و دین خورد باید بهم