اگر بنده‌ای بار بر سر برد وگر سر به اوج فلک بر برد

در آن دم که حالش دگرگون شود به مرگ از سرش هر دو بیرون شود

غم و شادمانی نماند ولیک جزای عمل ماند و نام نیک

کرم پای دارد، نه دیهیم و تخت بده کز تو این ماند ای نیکبخت

مکن تکیه بر ملک و جاه و حشم که پیش از تو بوده‌ست و بعد از تو هم

خداوند دولت غم دین خورد که دنیا به هر حال می‌بگذرد

نخواهی که ملکت برآید بهم غم ملک و دین خورد باید بهم