شهروند| شاید خیلی‌ها بعد از انقلاب اسکی را با چهره عیسی ساوه‌شمشکی شناختند. فردی که نزدیک به 30سال در راس فدراسیون اسکی حضور داشت و این روزها در سن 63 سالگی توجهی را از سوی مسئولان نسبت به خود نمی‌بیند. گفت‌وگوی «شهروند» را با عیسی ساوه‌شمشکی می‌خوانید:
حدود 2سال است که از فدراسیون کنار رفتید، بازهم فعالیتی مربوط به اسکی دارید؟
درست است که در فدراسیون نیستم اما کسی نمی‌تواند مرا از اسکی جدا کند. الان هفته‌ای
یکی، دو روز به وزارت ورزش می‌روم و کارهای مربوط به ورزش‌های زمستانی را هماهنگ می‌کنم.
از داخل فدراسیون هم از شما مشورت می‌گیرند؟
نفرات جدیدی که به فدراسیون آمدند، کار خودشان را پیش گرفتند و خیلی هم از آنها انتظاری ندارم. وقتی از فدراسیون بیرون آمدم، از تمام کسانی که با من کار می‌کردند، خواستم بمانند و کمک کنند. زحماتی که در طول چند دهه به ثمر نشست، فقط مختص به من نبوده و خیلی از دوستان کمک کردند و حالا باید نتیجه زحمات خود را ببینند. من که دیگر دستم از فدراسیون کوتاه است اما امیدوارم هر روز پیشرفت را در این رشته شاهد باشیم.
خیلی از پیشکسوتان مخالف قانون بازنشستگی هستند. شما هم به خاطر همین قانون کنار رفتید؟
من بررسی زیادی در فدراسیون‌های جهانی و همچنین کشورهای دیگر داشتم. به این نتیجه رسیدم که اکثر روسای فدراسیون‌ها خارج از ایران سنی بالاتر از 60سال دارند. یادم نمی‌رود که 10سال قبل رئیس 70 ساله فدراسیون جهانی اسکی جای خود را به دبیرکل همان فدراسیون داد اما هنوز هم او به‌عنوان رئیس افتخاری فدراسیون جهانی در تمام جلسات حاضر است و با اجازه او جلسات رسمیت پیدا می‌کند. این نشان می‌دهد که در ورزش چقدر باید برای پیشکسوتان ارزش قایل بود.
چطور شما حدود 30سال توانستید در فدراسیون اسکی ثبات داشته باشید؟
زمانی که من رئیس فدراسیون شدم، 29سال بیشتر نداشتم و یک دبیر ورزش بودم. آن زمان ورزش اسکی به‌عنوان یک رشته اشرافی شناخته می‌شد و به همین دلیل مسئولان برای جلوگیری از حاشیه از من خواستند که ریاست این فدراسیون را در دست بگیرم و مانع حاشیه‌ها شوم وگرنه از من باتجربه‌تر نفرات زیادی بودند.
احتمالا آن اوایل با سختی‌های زیادی اسکی را راه‌اندازی کردید. درست است؟
اسکی که از قبل در ایران وجود داشت اما به دلیل بحث حجاب بعد از انقلاب اسلامی به ما اعلام کردند که اگر شئونات اسلامی رعایت نشود، این رشته نیز مثل بوکس و چند رشته دیگر تعطیل خواهد شد. من هم وقتی دیدم که این رشته مفرح است و از نظر اقتصادی نیز بخشی از مردم زندگی‌شان به همین رشته وابسته است، طرح جداسازی پیست‌ها را دادم. حدود 20سال طول کشید که این فرهنگ جا بیفتد و درنهایت با پوشش‌هایی که در نظر گرفته شد، این حساسیت‌ها از بین رفت.
این روزها به غیر از اسکی کار دیگری هم انجام می‌دهید؟
این همه‌سال تجربه در اسکی به دست آوردم و نمی‌توانم به همین راحتی از آن بگذرم. با 63سال سن هم نمی‌توانم به سراغ شغل دیگری بروم. خسروی‌وفا پیشنهاد داده که در فدراسیون جانبازان و معلولین بخش اسکی را راه‌اندازی کنیم که آن‌جا نیز مشغله‌هایی دارم.