| بهروز کرمی | داوطلب اهدای عضو |
پنج سالی میشود که در طرح اهدای عضو شرکت کرده و اعضایم را اهدا کردهام. در ابتدا وقتی تصمیم به انجام چنین کاری گرفتم، برخی از اعضای خانواده با من مخالفت کردند. آنها میگفتند، اگر اتفاقی برایت بیفتد، با وجود این کارت بهراحتی اعضایت را اهدا میکنند و این درحالی است که ممکن است هنوز جانی در تنت باشد و این امکان وجود داشته باشد که بتوانی زنده بمانی. من اما هرگز به این نگاه اعتقاد نداشته و ندارم. اگر آدمی عمرش به دنیا باشد و بخواهد به زندگی ادامه دهد، به هر ترتیبی این اتفاق میافتد. حتی در سختترین اتفاقات و اما در غیر این صورت اینطور نخواهد شد و چون من به این امر ایمان دارم، بهراحتی کارت اهدای عضو گرفتم و در این راه قدم گذاشتم. از سویی آنچه عاملی شد تا من بسیار راحت خود را برای اهدای اعضایم آماده کنم، یکی از دوستانم بود. او در حادثهای که ششسال گذشته برایش رخ داد، دچار مشکلات بسیاری شد و نیازمند پیوند اعضا. در این میان کسی که نمیشناختیمش و دچار مرگمغزی شده بود، به او عضو اهدا کرد و دوستم پس از گذشت شش ماه توانست به خانهاش برگردد. این اتفاق چنان اثری در روحیه و حال و هوای من برجا گذاشت که نمیتوانم آن را توصیف کنم. در روزهایی که دوستم در کما بود، هیچ امیدی وجود نداشت. هرچند شاید نتوانم حال خانواده اهداکننده را درک کنم، اما برای ما این زندگی دوباره، از ارزش بسیاری برخوردار است و پس از این حادثه بود که به این نتیجه رسیدم، باید در این عمل خیرخواهانه شرکت کنم و از سایر دوستان و آشنایانم نیز خواستم تا در این راه همگام با من شوند. سعی کردم تا افرادی را که دیدی منفی نسبت به تبعات اهدای عضو دارند، آگاه سازم و در ابتدا هم از خانوادهام آغاز کردم. سعی کردم با نشان دادن فیلمهای متعدد به آنها در این خصوص، یادآوری دوستم و سایر افرادی که دچار چنین مشکلی میشوند، کمی از تابوی اهدای عضو را برایشان بشکنم و تا حد زیادی هم موفق به این کار شدم. درحالحاضر هم فکر میکنم همگانیشدن این امر نیازمند فرهنگسازی است. اینکه خانوادهها با کودکانشان صحبت کنند و آنها را از کودکی با چنین مواردی آشنا سازند، خود میتواند نقطه روشنی باشد تا چنین فرهنگی در جامعه جابیفتد. از سویی نهادهای متولی این امر هم باید به مردم آگاهیهای لازم را بدهند تا افراد از اینکه در لیست اهدای عضو قرار میگیرند، نترسند و گمان نکنند اگر در این لیست قرار گرفتند بهسرعت و با حادثهای، اعضایشان اهدا میشود و همین هم باعث شود بسیاری در این راه گام نگذاشته و دیدگاههای اشتباه در این میان جاگیر شود. همه باید دست در دست یکدیگر بگذارند تا چنین فرهنگی نهادینه شود.