مهر| بازسازی چهره اسکلت زن 7هزار ساله تهران به‌عنوان بخشی از مطالعات مستندنگاری و شناخت ویژگی‌های انسان‌شناسی انجام شد.
آبان‌ماه‌ سال گذشته مهسا وهابی دانشجوی باستان‌شناسی که به‌صورت کاملا اتفاقی متوجه حفاری‌های شرکت فاضلاب در خیابان مولوی تهران شده بود، تعدادی سفال را از محل عملیات عمرانی شرکت آب و فاضلاب کشف کرد.  این کشف او منجر به همکاری‌اش با پژوهشکده باستان‌شناسی و انجام مطالعات روی این بخش از خیابان مولوی شد. بررسی‌ها در این محدوده به کشف اسکلتی منجر شد که گفته می‌شد، متعلق به یک زن تدفین شده در 7‌هزار‌ سال پیش بود.  پس از کشف این تدفین در خیابان مولوی تهران، پژوهش‌های باستان‌شناسی به منظور شناخت ویژگی‌های انسان‌شناسی اثر انجام شد.  بخشی از این سلسله مطالعات مستندنگاری اسکلت به منظور بازسازی از چهره بود که با روش‌های مستندنگاری سه‌بعدی با استفاده از فناوری رایانه توسط محمدرضا رکنی، کارشناس پژوهشکده باستان‌شناسی اجرا شد.  برای انجام کار ابتدا اسکلت به صورت فتواسکن مستندنگاری شده و تصاویر به‌دست‌آمده با استفاده از رایانه به‌صورت نقشه فتوگرامتری شامل نقطه، خط و سطح پوششی از اسکلت درآمد. در مرحله بعد نقشه اسکلت تبدیل به اطلاعات سه‌بعدی و تمام بخش‌های آن دارای حجم شدند. رکنی در این‌باره گفت:  لازم بود که با استفاده از بخش‌های سالم مانده و براساس تقارن هندسی در اسکلت انسان، سایر بخش‌های تخریب‌شده یا خارج از دسترسی اثر مدل‌سازی شوند.  این مدل دقیقا براساس حالت درازکش اسکلت تهیه شد تا بتواند حالت آن را هنگام تدفین نشان دهد.  برای بازسازی چهره اسکلت تدفین‌شده نیز با استفاده از رایانه ابتدا مدل سه‌بعدی از جمجمه آن تهیه و بخش‌های از بین رفته نیز به‌صورت مدل‌سازی به آن اضافه شد.  مدل آماده جمجمه با ۱۱ شاخص از چشم‌ها، بینی، گوش‌ها، گونه‌ها، لب‌ها و چانه نشانه‌گذاری و هر نشانه با استفاده از بافت‌دهی رایانه‌ای پوشش داده شده و حالت چهره آن به‌دست آمد. رکنی درباره این‌که چطور رنگ پوست و حالت موهای اسکلت بازسازی شده، گفت: از آن‌جا که اثری از بافت مو وجود ندارد، رنگ پوست و حالت موهای آن سلیقه‌ای بوده که براساس تناسب چهره بهترین حالت برای آن انتخاب شد.  ضمن این‌که تا حدی از نقش مشابه روی سفال‌های چشمه علی نیز استفاده کردیم. برای مدل‌سازی و بازسازی چهره اسکلت 7هزار ساله تهران از ۵نرم‌افزار قدرتمند و استاندارد مدل‌سازی استفاده شد که هر بخش از کار توسط نرم‌افزارها به‌‌دقت مورد همگام‌سازی و خطایابی قرار می‌گرفت. این کارشناس باستان‌شناسی مدعی است که نمونه به‌دست آمده احتمالا تا ۹۵‌درصد برابر با چهره واقعی اسکلت است.