«ورینداوان» شهری مقدس است که بسیاری از زنان بیوه هند برای فرار از زندگی طاقت‌فرسا پس از آن‌که خانواده‌هایشان آنها را به حال خود رها می‌کنند به آن‌جا پناه می‌آوردند.
در این شهر مقدس بیش از 4 هزار معبد وجود دارد. در طول سال‌ها این شهر به پناهی برای زنان بیوه هندی تبدیل شده است و گفته می‌شود، نزدیک به نیمی از جمعیت این شهر 60هزارنفری را زنان بیوه تشکیل می‌دهند.
این شهر درواقع مکانی برای زنان فراموش شده است که پس از مرگ همسرانشان بی‌پناه و فقیر مانده‌اند. براساس باوری خرافی در هند برخی معتقد‌ند، بیوه‌ها بدبختی بار می‌آورند و آنها را در مردن شوهران‌شان مقصر می‌دانند به همین خاطر زندگی بسیاری از این بیوه‌ها به فقر و تنگدستی می‌انجامد.
 «پراواتی دیوی » 70 ساله که با عصای چوبی حرکت می‌کند پس از آن‌که خانواده‌اش او را رها کرد، به این‌جا آمد. او با اندوه می‌گوید: «وقتی‌که شوهرم مرد، مرا از خانه بیرون انداختند.  اعضای خانواده فکر می‌کردند که شاید من سبب این بدبختی بوده‌باشم. قسمت و تقدیر مرا به این‌جا آورد و من می‌خواهم در این شهر مقدس بمیرم.»
«جنکی جها» یکی دیگر از زنان بیوه این شهر نیز می‌گوید:  «خانواده‌ام می‌داند که من زندگی رقت‌باری دارم، اما به‌نظر نمی‌رسد که این وضع آنها را رنج بدهد.» او نیز مجبور شده است برای زنده‌ماندن دست به گدایی دراز کند.  
پس از آن‌که در سال‌های اخیر چندین موسسه خیریه در این شهر فعالیت‌هایشان را در راستای حمایت و مراقبت از بیوه‌ها آغاز کردند، شمار بیوه‌هایی که به این شهر می‌آیند، افزایش یافته‌است.  همچنین‌ سال گذشته دادگاه‌عالی هندوستان، دولت را موظف کرد تا به وضع زندگی این بیوه‌ها در شهر ورینداوان سروسامان دهد.  هندوستان به‌صورت تخمینی 40‌میلیون بیوه دارد که تقریبا 10‌درصد جمعیت زنان این کشور را تشکیل می‌دهند. «عدنان ابلدی» عکاس رویترز گزارشی مصور از این شهر و وضع بیوه‌های آن تهیه کرده است که در زیر می‌بینید.