شیده لالمی| یک روز را به نام آنها کردند برای این‌که کار نکنند. برای این‌که در خیابان‌ها پرسه نزنند و دغدغه این را نداشته باشند که شب شده و هنوز گل‌هایشان، دستمال‌هایشان، آدامس‌ها و فال‌هایشان را نفروخته‌اند. کودکان کار، دیروز با هم خندیدند. با آهنگ‌های شاد، کودکانه ‌رقصیدند و هیچ یادشان نبود که فردا باز خیابان‌های تهران منتظر قدم‌های آنهاست؛ شادی آنها را با خود برده بود.
همه آنها آمده بودند، همه بچه‌های گل‌فروش شهر، همه بچه‌های فال‌فروش تهران. دیروز، روز آنها بود. روز جهانی مبارزه با کار کودکان که امسال مثل همه سال‌های گذشته نبود و ورزشگاه شهید هرندی با زمین فوتبال واقعی‌اش از آن آنها بود که تا می‌توانند بدوند، تا می‌توانند بخندند و تا می‌توانند زندگی کنند. یک روز را بدون کار زندگی کنند.
ورزشگاه هرندی دیروز صحنه گردهمایی بزرگ همه بچه‌های کار و خیابان تهران شد. آنها که بیشترشان عضوی از خانواده‌های بزرگ و پر جمعیت ساکن جنوب و حاشیه تهرانند و فقر ناشی از اعتیاد یا از کارافتادگی پدرهایشان آنها را به جای مدرسه به خیابان فرستاده است.
میهمانان کوچک ورزشگاه شهید هرندی، دیروز لباس‌های کار نپوشیده بودند و صورت‌هایشان دودزده و دست‌هایشان سیاه و کبره بسته نبود. آنها با لباس‌های پلوخوری‌شان آمده بودند، همین یک‌دست لباسی که شاید مادرهایشان برای روز مبادا که شاید دیروز بود، کنار گذاشته بودند. در این جمع چند‌هزار نفری اما کم نبودند بچه‌هایی که صورت‌هایشان،سیمای آشنای همان نان‌آوران کوچک خیابان‌های تهران بود با شلوارهای پاره، دمپایی‌هایی‌های لنگه‌به‌لنگه و همان نگاه‌های نافذی که به رهگذران می‌دوزند.
برگزاری چنین گردهمایی برای کودکان کار آن هم توسط یک نهاد عمومی مثل شهرداری تهران در شرایطی که تا همین چند ماه پیش مسئولان نهادهای دولتی و حتی نمایندگان مجلس از اساس پدیده‌ای به نام کودکان کار را زیر سوال می‌بردند و می‌گفتند این بچه‌ها، عضوی از مافیای بزرگ تکدی‌گری‌اند و در مصاحبه تأکید می‌کردند که «ما در ایران کودک کار نداریم» و «هیچ کودکی در ایران کار نمی‌کند» شاید نقطه شروعی برای به رسمیت شناختن واقعیت‌ها درباره این کودکان باشد. آنها که به‌جای کودکی کردن و مدرسه رفتن وارد چرخه کار شده‌اند. آن‌طور که «محمد باصری» معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهردار منطقه 12 تهران می‌گوید شهرداری این منطقه این مراسم را گرفته تا مردم و سازمان‌ها به کودکان کار و واقعیت زندگی آنها در تهران توجه و از آنها حمایت کنند: «‌خواستیم تا به این گروه از کودکان تهرانی بگوییم، در کنارشان هستیم و آنان را تنها نخواهیم گذاشت. یک روز مفرح و شاد را برایشان فراهم کردیم تا حداقل برای یک روز هم که شده خستگی از تن نحیف آنان
 زدوده شود.»
«فرزانه بنی‌هاشمی»، مدیرعامل انجمن حمایت از کودکان کار هم در این گردهمایی با بیان این‌که پدیده کودکان کار مانند سایر پدیده‌های اجتماعی چند وجهی است، موثرترین راه حمایت از این گروه از کودکان را حضور فعال و حمایتی سازمان‌های مردم‌نهاد دانست و گفت: «سازمان‌ها می‌توانند در قالب برنامه‌های مددکاری کودکان را از ابتدا تا سطح خانواده تحت پوشش حمایتی خود قرار دهند.»
او وجود مافیای کودکان کار را در جامعه منتفی دانست و افزود: «اصلا این بچه‌ها را مافیا هدایت نمی‌کنند بلکه مسائل اقتصادی به رشد آنان دامن زده است .توانمندسازی این گروه از کودکان بسیار مهم است و باعث تاسف است که هیچ نهادی مسئولیت مسقیم کودکان کار را برعهده ندارد.» گردهمایی 3‌هزار نفری کودکان کار در ورزشگاه شهید هرندی به‌مناسبت
۱۲ ژوئن، روز جهانی مبارزه علیه کار کودک برگزار شد. روزی که قرار است به همه مردم جهان یادآوری کند که کودکان کار نیازمند توجه و توانمندسازی‌اند، یادآوری کند که آنها گدا نیستند، مافیا نیستند اما  کودکند ،  هنوزکوچکند  و بسیارآسیب‌پذیر.