هر كه بر خشم خود سیطره یابد، بر
 شيطان پيروز شده است.      امام علی (ع)

کیمیا
شاخ نرگس را ببُرد اینک صبا
سهل باشد بردن از کوری عصا
از خیال سبزه خاک بوستان
چشم می‌دوزم که گردد توتیا
تا عروس گل به دست آید مگر
سیم را چون آب می‌ریزد صبا
یار سیم اندام من آخر کجاست؟
یا رب، او سیمرغ شد یا کیمیا؟
غنچه‌ای ماند دلم پر خون و تنگ
ای نسیم زلف تو باد صبا
خوش بیا کز حسرت دیدار تو
زندگانی خوش نمی‌آید مرا
دیگران را شمع مجلس گشته‌ای
گر نخواهی سوخت خسرو را بیا
امیر خسرو دهلوی