شهروند| کلنگ‌زنی برای ساخت مجموعه‌های ورزشی شاید تا چند‌سال قبل از نظر مسئولان و مردم امری خوشایند تلقی می‌شد اما در یکی، دو سال اخیر مشخص شده که تعداد کثیری از این مجموعه‌های نیمه‌کاره به جای این‌که برای مردم فضای ورزشی ایجاد کنند، برای مسئولان ورزش کشور دردسر ایجاد کرده‌اند. به گفته مسئولان وزارت ورزش 3780 پروژه ورزشی در کشور به صورت نیمه تمام وجود دارد که برای اتمام آنها هم به وقت زیادی نیاز است و هم هزینه سرسام‌آوری که عدد آن هم در دهان هر کسی نمی‌چرخد.
کلنگ‌هایی که نباید زده می‌شد
محمود گودرزی از زمان حضورش در وزارت ورزش‌وجوانان نشان داد برخلاف نفرات قبلی که در این پست فعالیت می‌کردند، علاقه زیادی به کلنگ‌زنی پروژه‌های ورزشی ندارد. او حتی بارها از دولت قبلی برای کلنگ‌زنی بدون برنامه مجموعه‌های ورزشی انتقاد کرده است. البته آمار و ارقام ادعای وزیر ورزش را تأیید می‌کند. به‌عنوان مثال درحالی‌که سرانه ورزش تهران 33 سانتی‌متر است، در استان بوشهر و در یک روستا با
10 خانوار شاهد یک سالن ورزشی مجهز و یک زمین چمن(جمعا 12هزار نفری) هستیم که پیش از این ساخته شده بود و کسی از آن درحال حاضر استفاده نمی‌کند.
24سال در انتظار یک ورزشگاه!
برخی از پروژه‌های ورزشی سال‌های سال است که خاک می‌خورند و هر مسئولی هم که عوض می‌شود برنامه جدیدی برای تکمیل آن دارد اما به نتیجه نمی‌رسد. ورزشگاه 15هزار نفری بروجرد با وجود گذشت 24سال از وعده ساخت همچنان به دلیل کمبود اعتبارات نیمه تمام رها شده است تا چشم بیش از 300هزار بروجردی به راه پروژه‌ای باشد که هنوز در آفساید قرار دارد. البته نمونه‌های دیگری مثل ورزشگاه نقش جهان نیز وجود دارند که بیش از 15سال است در میان مسئولان دست به دست می‌شود. همچنین ورزشگاه 5 هزارنفری میانه که حجم بالایی هم ندارد، 17سال است که نیمه کاره رها شده است یا استادیوم 15هزار نفری شهید باکری ارومیه که کلنگش در‌سال 82 زده شده، همچنان در انتظار تزریق بودجه است. در تهران نیز 8سال قبل کلنگ یک استادیوم ورزشی 40هزار نفری برای بانوان خورد که هنوز هیچ خبر جدیدی از آن در دست نیست. به نظر می‌رسد برخی مسئولان فقط دوست دارند در مراسم کلنگ‌زنی که
سر و ته آن با یک کلنگ و پاره‌کردن روبان ختم می‌شود، شرکت کنند تا این‌که دایما با پیمانکاران در تماس باشند و روزی نتیجه کار خود را ببینند.
پروژه جدید تا 40سال ممنوع!
در حالی که کلنگ‌زنی برای خیلی از مدیران ورزشی افتخار محسوب می‌شود اما بعد از بررسی‌های فراوان به نظر می‌رسد وزارت ورزش به این نتیجه رسیده که تکمیل همان مجموعه‌های نیمه‌تمام قبلی بیشتر به سود ورزش است تا کلنگ‌زنی برای پروژه‌های جدید. وزیر ورزش در همین خصوص چندی پیش در جمع مدیران ستادی وزارت ورزش و مدیران کل استان‌ها دستور داد که از هرگونه کلنگ‌زنی برای افتتاح مجموعه‌های جدید خودداری کنند زیرا زمان تقریبی فقط برای اتمام پروژه‌هایی که در دولت نهم و دهم کلنگ خورده با بودجه فعلی 40سال محاسبه شده است.
ورود به بخش خصوصی، با چه انگیزه‌ای؟
به دستور وزیر ورزش و با توجه به بودجه محدود این وزارتخانه خیلی از این پروژه‌های ورزشی باید با مشارکت بخش خصوصی به سرنوشتی خوش دچار شوند. البته این امر تا به حال محقق نشده چون هیچ انگیزه‌ای برای بخش خصوصی وجود ندارد. نه از نظر درآمدزایی و نه از نظر تبلیغاتی، ساخت یک ورزشگاه در ایران خیلی به نفع مجموعه خصوصی نیست. قطعا دولت نیز نمی‌تواند با بودجه فعلی به چنین کاری دست بزند. طبق اعلام احمدی، معاون وزیر ورزش تکمیل بیش از 3هزار پروژه نیمه‌تمام چیزی حدود 10هزار‌میلیارد تومان هزینه دارد که هیچ همخوانی با بودجه
185 میلیاردی امسال شرکت توسعه و نگهداری ندارد.
عباسی: بودجه یک‌سال ما به اندازه تکمیل یک پروژه نیست!
محمد عباسی، معاون شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی درباره برنامه مسئولان در جهت تکمیل پروژه‌های نیمه تمام به «شهروند» می‌گوید: «در درجه اول تلاشمان این است که این پروژه‌ها به بخش خصوصی واگذار شود اما برای این کار باید برای بخش خصوصی جذابیت‌هایی ایجاد کنیم تا هم از نظر ریالی و روانی سرمایه‌گذار، جلو آمده و کار را با سرمایه‌ای که پرداخت می‌کند، جلو ببرد. به همین دلیل تمام پروژه‌های ما که مثلا برخی از آنها در مناطق دور افتاده هستند، چنین قابلیتی ندارند.»
وی همچنین می‌افزاید: «دستور وزیر برای توقف کلنگ‌زنی‌ها به صورت مطلق نیست و جایی که نیاز مبرم احساس شود، وارد عمل می‌شویم. آن مجموعه‌هایی که بتوانیم را با بودجه خودمان که البته خیلی محدود است، به سرانجام می‌رسانیم. مثلا در‌سال گذشته اولویت ما با 52 پروژه بود که تقریبا تکمیل شده و به هدفمان رسیدیم اما با بودجه مثل سال قبل که 113میلیارد بود، بیش از این نمی‌توان توقع داشت. به‌عنوان مثال ورزشگاه 40هزار نفری بانوان در تهران نیاز به 150میلیارد اعتبار دارد که بودجه یک‌سال ما هم به آن نمی‌رسد.»
تبدیل روبان‌های سفید به سیاه
به نظر می‌رسد بعد از گذشت سال‌ها از کلنگ‌زنی در خیلی از نقاط کشور، باید روبان‌های سفیدرنگ را به روبان سیاه تبدیل کرده و فعلا حتی فکر تکمیل خیلی از آنها را هم نکنیم. زمین‌های خالی که شاید تا چند دهه بعد هم همین‌طور خالی و بلااستفاده بمانند. در هر صورت باید تدبیری اندیشیده شود تا مردم چه در شهرهای کوچک و چه بزرگ به جای خوردن خاک این زمین‌های خالی بتوانند خیلی زود در نمونه تکمیل شده آنها به ورزش پرداخته و شاید استعدادهای نابی هم از همان‌جا پرورش یابند.