| آزاده صالحی |
گالری «شهریور» به مناسبت 90 سالگی استاد ابوالقاسم سعیدی، هنرمند پیشکسوت عرصه هنرهای تجسمی، نمایشگاهی برپا کرده است. ابوالقاسم سعیدی در ابتدای نشست خبری این نمایشگاه با اشاره به این‌که برگزاری این نمایشگاه، یکی از شانس‌هایی بوده است که او بتواند بعد از گذشت سال‌ها آثار خود را در ایران به معرض نمایش بگذارد، گفت: برخی از من سوال می‌کنند که آثار این نمایشگاه متعلق به چه زمانی هستند. من در پاسخ می‌گویم که آثار من هیچ‌وقت مشمول زمان نبوده‌اند. درواقع می‌توان گفت من در حیطه نقاشی همیشه به همیشگی بودن اثر خود فکر کرده‌ام و سعی کرده‌ام این مولفه را در کارهایم حفظ کنم.
او اضافه کرد: همان‌طور که آثار شاعران قرون گذشته هنوز نزد ما جاری و ساری است، نقاشی نیز می‌تواند بی‌آن‌که تاریخ مصرفی داشته باشد زمان را درنوردد و برای تمام دوران حرفی برای گفتن داشته باشد.
سعیدی اضافه کرد: قرار است یک جلسه پرسش و پاسخ نیز حول محور نمایشگاه من برگزار شود که باعث افتخار است. ولی معتقدم نقاشی هنری است که باید آن را دید، نه این‌که درباره‌اش به گفت‌وگو نشست. نقاشی خود زبان گویایی است که احتیاجی به شرح و توضیح ندارد.
او درباره این‌که چرا بعد از گذشت سال‌ها تصمیم به برپایی نمایشگاهی از آثار خود گرفته است نیز توضیح داد: در سال‌های گذشته جایزه مهمی را در عرصه هنر تجسمی در فرانسه به دست آوردم و این جایزه باعث شد که بتوانم ارتباط خود را با گالری‌داران در فرانسه گسترش دهم. درهمین زمان با گالری‌داری آشنا شدم و براساس قراردادی که بین ما صورت گرفت قرار شد به مدت 10 سال، آثاری را که ارایه می‌دهم در اختیار این گالری بگذارم.
سعیدی ادامه داد: اما بعد از مدتی احساس کردم این تعهد، وجدان هنری مرا تحت‌الشعاع قرار‌می‌دهد، از این‌رو این قرارداد بین ما لغو شد و کار به کدورت کشید. درنهایت به دلیل این‌که آزرده خاطر شده بودم، تصمیم گرفتم دیگر نمایشگاهی برگزار نکنم، به نوعی آنتی گالری شده بودم، اما این تصمیم دیری نپایید، زیرا چند سال بعد باز هم در فرانسه جایزه مهمی در عرصه نقاشی بردم که دریافت این جایزه به برگزاری نمایشگاهی با فروش مطلوب منجر شد.
او در پاسخ به سوال خبرنگار شهروند مبنی بر این که با توجه به این‌که شما هنرمندی هستید که سالهاست در فرانسه اقامت دارید، چقدر توانسته‌اید نسبت به خط سیر نقاشی معاصر ایران در 3 دهه گذشته اطلاع حاصل کنید و به‌طورکلی کار هنرمندان جوان در این وادی را چطور ارزیابی می‌کنید، گفت: درست است که من از نظر اقلیمی، شصت و پنج سال است که در فرانسه زندگی می‌کنم اما حقیقت این است که خانه من، ایران است و تعلق خاطر زیادی به این‌جا دارم. از آن‌جایی که سالهاست به دور از ایران زندگی می‌کنم، اطلاع چندانی از فعالیت هنرمندان به‌ویژه جوانان در این عرصه ندارم. زیرا ارتباطی با نقاشان جوان ایرانی ندارم.
او اضافه کرد: درواقع می‌توان گفت امروز بیشتر با هنرمندان همدوره خود مانند پرویز تناولی، محمد احصایی و...در ارتباط هستم و به دلیل دور بودن از ایران، اطلاعات زیادی نسبت به نقاشی معاصر ایران و همین‌طور کار جوانان ندارم، ولی امیدوارم مجالی فراهم شود تا بتوانم با آثار هنرمندان جوان و نوگرا آشنا شوم. این هنرمند در پاسخ به سوال خبرنگار دیگری مبنی براین که چرا در اغلب نقاشی‌هایتان بر مضمون درخت تکیه کرده‌اید، گفت: من از درخت در عرصه نقاشی ایده‌های زیادی گرفته‌ام و سعی کرده‌ام در خلال آثاری که ارایه کرده‌ام، درخت را در حالت‌های مختلف تصویر کنم. چندان که درخت در کارهای من و به فراخور پیامی که می‌خواهم به وسیله آن به مخاطب بدهم، گاه به شکل رقصان تصویر شده، گاه به شکل بریده و قطعه قطعه شده و... می‌توان گفت من با درخت، رابطه سانتی‌مانتالیزم عاطفی داشته و دارم و از آن، عناصری چون ریتم و موسیقی را دریافت می‌کنم؛ به ویژه موسیقی که ردپای آن تقریبا در تمام کارهای من مشهود است.
این هنرمند گفت: من برای کارهایم هیچ‌وقت امضایی نمی‌گذارم، چون از نظر من نقاشی مقوله‌ای است که هیچ‌وقت پایانی ندارد. چه بسا آثاری داشته‌ام که با وجود آن‌که مدت‌ها از اتمام آنها گذشته ولی باز هم کار کردن روی آنها را ادامه می‌دهم.
در پایان این نشست نیز، نمایشگاه نقاشی‌های ابوالقاسم سعیدی افتتاح شد. بیست‌وپنج اثر این نمایشگاه از مجموعه شخصی ابوالقاسم سعیدی به نمایش درآمده و باقی آثار از مجموعه‌دارانی که آثار او را در سال‌های گذشته خریداری کرده‌اند به امانت گرفته شده است.