اقدس ناظوری می‌گويد: هر‌ سال به‌طور متوسط 30 هنرجو دارم که پس از کسب مهارت، کسب‌وکار خانگی راه انداخته‌اند و زندگی موفقی هم داشته‌اند؛ درحال‌حاضر نزديک به 10 نفر در اين آموزشگاه مشغول به‌کار هستند. اقدس ناظوری معلول و کارآفرين در 2 سالگی به بيماری فلج‌اطفال مبتلا شد که همين بيماری به معلوليت جسمی و حرکتی وی انجاميد. تا 10سالگی قادر به حرکت نبود و بعد از آن با سختی و به کمک خانواده توانست به مدرسه برود و تا سوم راهنمايی تحصيل کند؛ وی هم‌اکنون يک آموزشگاه خياطی دارد و جزو کارآفرينان استان کرمان است. ناظوری می‌گويد: در ابتدا در شرکتی مشغول کار شدم که به‌دلايلی، آن شرکت تعطيل شد و من بيکار شدم؛ از آن موقع بود که تصميم گرفتم خودم کاری را شروع کنم.
وی ادامه می‌دهد: برای اين منظور تلاشم را آغاز کردم تا اين‌که توانستم 3 مدرک مربيگری و مدرک و کارت مديريتم را در مهارت خياطی دريافت کنم و مجوز تأسيس آموزشگاه بگيرم؛ به‌طور رسمی از‌ سال 81 آموزشگاه خياطی را راه‌اندازی کنم.
اين کارآفرين کرمانی می‌افزايد: هميشه دوست داشتم کاری را به‌طور مستقل انجام بدهم و زيردست کسی نباشم؛ درآمدم خوب است و با درآمد اين کار توانستم کارگاه و ساخت خانه‌ام را تمام کنم و همچنين سرمايه‌ای برای خودم پس‌انداز کنم؛ البته از همين طريق از سازمان بهزيستی نيز برای ارایه امکانات رايگان مخصوص معلولان مانند آب و برق تشکر می‌کنم.
وی با بيان اينکه با توکل به خدا، حمايت خانواده‌ام و سعی و تلاش خودم در کارم موفق بودم، می‌گويد: اولين کارآموزانم، معلول بودند و سعی می‌کردم زمان و محيط آموزشگاه را مناسب با حال آنان درنظر بگيرم. اين معلول کارآفرين تصريح می‌کند: هر‌سال به‌طور متوسط 30هنرجو دارم که پس از کسب مهارت، کسب‌وکار خانگی راه‌انداخته‌اند و زندگی موفقی هم داشته‌اند؛ درحال‌حاضر نزديک به 10 نفر در اين آموزشگاه مشغول به‌کار هستند.
وی ادامه می‌دهد: تا به‌حال همه هنرجوهايم در امتحان فنی‌و‌حرفه‌ای موفق بوده‌اند و به همين دليل از هيات‌بازرسی و اداره‌کار و استانداری تقديرنامه دريافت کرده‌ام.
خانم ناظوری در رابطه با ديگر فعاليت‌هايش می‌گويد: ضمن انجام کارم در 3 رشته ورزشی شامل واليبال نشسته و تنيس روی ميز و ويلچررانی فعاليت دارم؛ در‌ سال 88 عنوان نايب‌قهرمانی واليبال‌نشسته و مقام اول تا سوم ويلچررانی و مقام سوم تنيس روی‌ميز را کسب کردم.
وی با اشاره به مشکلات معلولان در شهر اضافه می‌کند:   پياده‌روها و جای پارک خودرو برای معلولان مناسب نيست؛ گاهی مجبورم خودروام را در محل «پارک ممنوع» پارک کنم و جريمه شوم تا بتوانم خريد يا کار اداری‌ام را انجام دهم.
خانم ناظوری در پايان به جوانان به‌خصوص به آنهايی که از نعمت سلامتی برخوردارند، می‌گويد: از آنها می‌خواهم که کار و قوطی‌بلندش و قدر سلامتی‌شان را بدانند و از معلولان هم می‌خواهم که در خانه‌شان نمانند و نااميد نباشند و با همه سختی‌ها و مشکلات در جامعه حضور پيدا کنند و از کار و تلاش خسته نشوند.