برای تعریف کارآفرینی اجتماعی مسأله تعیین حدود و فعالیت‌هایی که شایستگی زیادی دارند از اهمیت زیادی برخوردار است. یک فعالیت اجتماعی که باید از کارآفرینی اجتماعی جدا شود نوع بنگاه اجتماعی، تدارک خدمات اجتماعی است. در این مورد، افراد با جرأت و متعهد، یک وضع ایستای تأسف‌باری را شناسایی می‌کنند مانند ملاحظه افرادی‌که در آفریقا در اثر ایدز یتیم شدند و مجموعه برنامه‌ریزی‌هایی را برای اقدام انجام می‌دهند مثل تأسیس یک مدرسه برای این بچه‌ها تا آنها مطمئن شوند که مراقبت و آموزش آنها تضمین شده است. این مدرسه باید با اطمینان به این بچه‌ها کمک‌رسانی کند به‌گونه‌ای که حتی برخی از آنان از توانایی شکست فقر بهره‌مند شده و به ادامه زندگی‌شان برگردند. این‌گونه از بنگاه‌های خدمات‌اجتماعی هرگز از چارچوب‌های محدودشان فراتر نمی‌روند، تأثیرشان محدود است، حوزه خدماتشان به ناحیه خاصی محدود می‌شود و گستره‌شان تا بدان جایی است که منابع محدود اجازه می‌دهند، این بنگاه‌ها و نهادها به‌طور فزاینده‌ای آسیب‌پذیر هستند. از این دست سازمان‌ها در دنیا بسیارند اما آنها نباید با کارآفرینی اجتماعی اشتباه شوند. اما چگونه می‌توان به یک کارآفرینی اجتماعی رسید؟ ممکن خواهد بود مدرسه‌ای برای یتیمان ایدز به‌عنوان کارآفرینی اجتماعی مجددا شکل گیرد اما این امر مستلزم برنامه‌ریزی توسط آن مدرسه در قالب شبکه‌ای از مدارس در درون خود و تأمین حمایت‌های لازم است.