باید ثابت کرد جامعه انسانی هنوز زنده است

|   داوود موسایی  |     مدیر موسسه فرهنگ معاصر   |

قطعا هر حرکتی در جهت حمایت از مسائل‌اجتماعی که امروزه جامعه ما با آن دست به گریبان است، انجام شود، ارزشمند خواهد بود. به استثناء بیماری ام‌اس، ده‌ها نوع بیماری بدعلاج دیگر نیز وجود دارد که هرگونه حرکتی که در راستای حمایت از بیماران باشد، مثبت است و باید حمایت شود. بیماری و گرفتار شدن به آن، اتفاقی است که ممکن است گریبان هر شخصی را بگیرد و ما باید مدام به این فکر کنیم که بیماری خبر نمی‌کند. برای همین هم تصمیم گرفتم با یک اثر به شکل مشارکتی در این نمایشگاه حضور داشته باشم.
بخشی از فروش آثار این نمایشگاه به بیماران مبتلا به ام‌اس اختصاص دارد، اما من معتقدم بحث عدد و رقم مطرح نیست. این شکل از حرکت‌های خیریه‌ای هنری در خیلی از جاهای دنیا از طریق سازمان‌های مردم‌نهاد و کمک‌های مردمی به ثمر می‌رسد و عدد و رقمش مهم نیست. مهم این است که آدم‌ها به این فکر کنند که این گرفتاری‌ها وجود دارد و باید به هر میزانی که می‌توانند کمک کنند. شاید ما در زندگی خودمان مشکلی نداشته باشیم اما مادامی که در یک جامعه زندگی می‌کنیم باید به مشکلات دیگران هم اهمیت دهیم و
هر قدر که می‌توانیم کمک کنیم. مهم نفس این کار است و این‌که هرگونه حرکتی به این شکل می‌تواند دریچه‌ای باشد رو به این‌که ما ثابت کنیم، جامعه انسانی هنوز هم احساسی درونش وجود دارد همان‌طورکه در کارهای عام‌المنفعه، همه دلخوشی ما به احساساتی است که مردم  به آن پاسخ می‌دهند.»اگرچه که معتقدم نباید همه توقعات را از دولت داشته باشیم اما دولت باید از برگزاری چنین حرکت‌های هنری حمایت کند. البته اگر کمک بخواهیم ذهن‌ها سریع به طرف کمک‌های مادی می‌رود اما واقعیت این نیست. گاهی‌وقت‌ها شنیدن حرف‌ها، اهمیت‌دادن به آنها و دغدغه‌های مشترک می‌تواند کمک‌کننده باشد. خوشبختانه در این دو ‌سال‌گذشته در دولت جدید آدم‌ها گوش شنوا دارند و این مهم است که کسی نمی‌خواهد مسائل را از سر خودش باز کند. اگر این مفاهیم به مسئولان درست انتقال داده شود، دولت هم مسلما کمک می‌کند.

مردم از آثار هنرمندان جوان هم حمایت کنند

|   نیلوفر قادری‌نژاد  |    نقاش  |

آنچه برای من طی این سال‌ها ثابت شده، علاقه اکثر هنرمندان به شرکت در حرکت‌های فرهنگی و هنری است که به نفع گروهی خاص برگزار می‌شود. البته نکته‌ای که باید به آن توجه شود این است که اغلب هنرمندان اطلاع درستی از برپایی چنین نمایشگاه‌هایی ندارند و به همین دلیل ممکن است از چنین کارهایی جا بمانند. من به شخصه، خود پیگیر این برنامه‌ها هستم و در برنامه‌های خیریه شرکت دارم. مثلا این‌که تاکنون در اکثر مراسم‌هایی که به نفع کودکان محک برگزار شده است، شرکت داشتم و‌ سال‌گذشته نیز در نمایشگاه هنرهای تجسمی که به نفع بیماران مبتلا به ام‌اس بود، شرکت کردم. یکی دیگر از معضلاتی که ممکن است وجود داشته باشد هم این است که همیشه گروه خاصی که آثارشان در همه‌جا فروش دارد، زمانی‌که در این نمایشگاه هم شرکت می‌کنند، آثارشان به فروش می‌رسد اما نقاشانی که خیلی شناخته شده نیستند، وقتی که آثارشان در کنار آثار هنرمندان مطرح به فروش نمی‌رسد تمایل خود به شرکت در فعالیت‌های گروهی را از دست می‌دهند. قرار گرفتن آثار هنرمندان صاحبنام در کنار هنرمندانی که در آن حد مطرح نیستند، روندی طبیعی است که باید در همه نمایشگاه‌ها اتفاق بیفتد تا چشم مردم عادت کند اما امیدواریم مردم هم از کارهای هنرمندان جوان حمایت کنند و به زیبایی آثار توجه داشته باشند.

هنرمندان جوان و استادان دوشادوش هم

|   الهه جواهری  |    عضو هیأت موسس نگارخانه ماه  مهر |

برای چندمین‌ سال پیاپی است که نمایشگاه گروهی به نفع بیماران ام‌اس در نگارخانه ماه‌مهر برگزار می‌شود. برای این دوره از برگزاری نمایشگاه از گروهی از اساتید و مجموعه‌داران جهت همراهی دعوت کردیم که خوشبختانه قبول کردند و با ما همراه شدند. در این نمایشگاه نزدیک به ٢٠٠ اثر مختلف و متفاوت از هنرمندان صاحبنام چون پرویز تناولی، پریوش گنجی، نیلوفر قادری‌نژاد، علی نصیر، احمد وکیلی و سهراب سپهری و آثاری از مجموعه‌داران مختلف شرکت دارد. همچنین جوانان نیز با ما همراه شدند و آثار خوبشان را برای این کار در نظر گرفتند. بیشتر این آثار کار هنرمندانی است که کارهایشان در نمایشگاه‌های بین‌المللی مطرح شده و پیش‌تر در نمایشگاه‌های مختلف به نمایش گذاشته شده است. موسسه ماه مهر هم که در این راه همراهی کرده است و تنها ‌درصد کمی از فروش این آثار را برای خود برمی‌دارد. گروهی از هنردوستان و مجموعه‌داران نیز برای حمایت از این حرکت معمولا از این نمایشگاه
خرید  می‌کنند.

با بهترین آثارم در نمایشگاه شرکت می‌کنم

|   بیتا وکیلی  |    نقاش  |

در تمام این سال‌ها تلاش کردم تا جایی که بتوانم در فعالیت‌های خیریه به نفع بیماران، یا آسیب‌دیدگان سیل و زلزله شرکت داشته باشم. در این دوره از برگزاری نمایشگاه با ارایه یک اثر جدید که جزو آخرین کارهایم است، شرکت دارم. آنچه برایم پراهمیت است این است که همیشه سعی می‌کنم برای شرکت در این نمایشگاه‌ها اثری را از انباری بیرون نیاورم و آثار قدیمی و بد کیفیت ارایه نکنم و حتما هم آثارم قاب داشته باشند و ارزشمندترین کارهایم را برای فروش بگذارم چرا که معتقدم شرکت در فعالیت‌های‌های خیریه بدون هیچ شعاری برای هر هنرمندی یک وظیفه محسوب می‌شود. من فرصتی را که مردم جامعه‌ام به من داده به خود این جامعه ارایه می‌کنم. اما متاسفانه تعداد این حرکت‌های خیریه به نسبت جمعیت ما و تعداد هنرمندان مان کم است و بیشتر یک اتفاق است که گاهی رخ می‌دهد و کمتر می‌توان نمونه‌های اینچنینی دید. البته تداوم ادامه چنین حرکت‌هایی در سال‌های آینده و در نگارخانه ماه مهر به نفع بیماران مبتلا به بیماری ام‌اس باعث اطلاع‌رسانی این نمایشگاه در بین خریداران و شرکت‌کنندگان می‌شود و ممکن است باعث ادامه چنین فعالیت‌هایی شود. مشکلی‌که همیشه وجود داشته و در حرکت‌های خیریه دیگر مانع ایجاد کرده است این بوده که هنرمندان باید به صورت خودجوش تصمیم بگیرند و با چند گالری صحبت کنند تا یکی از آنها را مجاب به همکاری کنند. این مسأله هم از آنجایی نشأت می‌گیرد که ما یک مشکل فرهنگی داریم؛ حرکت‌های خودجوش و گروهی در بین ما کم‌ جا افتاده است. البته منافع اقتصادی با‌توجه‌به وضع اقتصادی هم مزید بر علت است که طبیعی است بر تصمیمات‌مان تأثیر بگذارد. من معمولا هر چه که در درونم هست را روی بوم پیاده می‌کنم و هرگاه که فرصتی ایجاد شود آن را به کل مردم ارایه می‌کنم و بازتاب‌های مثبت آن را می‌بینم. خوب است که دیگر هنرمندان به‌خصوص آنهایی که بضاعت مالی مناسبی دارند یا در سطحی از شهرت هستند که آثارشان به راحتی
 به فروش می‌رسد در حرکت‌های خیریه شرکت کنند. در این نمایشگاه حاضر نیز اسامی بزرگی را می‌بینم که حضور دارند و خریداران نیز به بازدید از این نمایشگاه آمده‌اند، ولی ‌ای‌کاش هنرمندان در انتخاب آثار خود جهت ارایه به این نمایشگاه با سخاوت بیشتری عمل می‌کردند و آثار متفاوت‌تری از خود را
 ارایه می‌دادند.

باید از حرفه‌مان برای کمک به دیگران بهره ببریم

|   مژگان والی‌پور  |     مدیر گالری ماه مهر  |

این نمایشگاه نخستین‌باری نیست که برگزار می‌شود بلکه چهار ‌سال است که ما به حمایت از بیماران ام‌اس نمایشگاه آثار هنری برگزار می‌کنیم. اما امسال این نمایشگاه با کمی تغییر همراه بود. تلاش کردیم از کالکتورها و هنرمندان نام‌آشنا برای این نمایشگاه اثر بگیریم و به نفع بیماران مبتلا به ام‌اس نمایش دهیم. همچنین امسال تصمیم گرفتیم میزان ‌درصدی را که از فروش هر اثر برای حمایت از بیماران اختصاص می‌دهیم، در اختیار خالق اثر بگذاریم. یعنی ما آثار را برایشان می‌فروشیم و هرکدام مطابق میل‌شان‌ درصدی را برای حمایت از این بیماران اختصاص می‌دهند. خوشبختانه هنرمندان کارهای خوبی به ما دادند و توانستیم نمایشگاه پرباری برگزار کنیم و امیدواریم نتیجه‌اش خوب باشد و بتوانیم حرکتی که شروع کردیم به بهترین شکل انجام دهیم. امسال فرصت نمایشگاه هم بیشتر شده و از یک هفته به یک‌ماه رسیده است تا بتوانیم جوابی که می‌خواهیم بگیریم و همزمان با هفته جهانی بیماران ام‌اس نمایشگاه را برگزار کردیم.
در سال‌های قبل هم نمایشگاه‌هایی برای کارهای خیریه و به نفع خیریه‌های مختلف برگزار می‌کردیم. ازجمله برای بیماران سرطانی و همیشه عواید آن را به موسسه‌هایی که نیاز به حمایت داشتند پرداخت می‌کردیم.  
کسی که می‌آید با خرید یک اثر هنری کمک می‌کند، دو بعد دارد. پولی برای خرید اثر هنری می‌دهد و اثر خوبی می‌خرد و در عین حال به یاد بیماران هست. بیمارانی که در همه جای دنیا نیاز به کمک دارند و اغلب با حمایت‌های بخش خصوصی می‌توانند روند درمان را طی کنند. زیرا کمک‌های دولتی هرچقدر هم باشد در برابر مشکلات این بیماری‌ها محدود است و نمی‌تواند به‌طور کامل به آنها کمک کند. بخش خصوصی است که با کمک‌هایش دریچه امیدی برای آنهایی است که نیاز به حمایت دارند.  
من به‌عنوان فردی که کار و زندگی‌اش هنر است، سعی کردم از کار و حرفه‌ام برای کمک استفاده کنم. هر کسی می‌تواند از حرفه خودش کمک بگیرد و بنا بر توانایی‌هایش قدمی بردارد. خوشبختانه در این چند‌سال استقبال از این نمایشگاه‌ها خوب بوده است. فکر می‌کنم اگر کسانی که این قبیل کارهای خیریه را انجام می‌دهند در کارشان شفاف باشند تا اطمینان عمومی از بین نرود استقبال مردم خوب خواهد بود. این اطمینان هم بنا بر تجربه و زمینه فعالیت‌ها به دست می‌آید.
تاجایی‌که می‌دانم تمام موسسات خصوصی که کارهای خیریه اینچنینی انجام می‌دهند چالش‌های فراوانی دارند. ما با گروه‌ها  و خیریه‌های مختلف همکاری کرده‌ایم و خیلی از موسسات با هنرمندان همکاری می‌کنند. چنانچه در این فضا همکاری، اعتماد و اطمینان به وجود بیاید و شرایطی باشد که مردم بتوانند اعتماد کنند مشارکت‌های مردم بیشتر می‌شود و این می‌تواند برای آنهایی که در این زمینه فعالیت می‌کنند و همه آنهایی که نیاز به حمایت موسسات خصوصی دارند، امیدبخش باشد.