شصت‌ویکمن دوره جشنواره فیلم کن در روز پایانی غافلگیر کردن‌هایش را تکمیل کرد. درحالی‌که قانون‌های من درآوردی جشنواره ازجمله اجبار بازیگران زن برای پوشیدن کفش پاشنه طلا روی فرش قرمز و ممنوعیت انداختن عکس سلفی در جشنواره امسال و حضور 5 فیلم فرانسوی در بخش مسابقه که برای اولین‌بار رخ می‌داد همه را شگفت‌زده کرده بود، آرای هيأت داوران به ریاست برادران کوئن هم کلکسیون عجایب را در جشنواره امسال تکمیل کرد. نخل طلا به ژاک اودیار، فیلمساز فرانسوی برای فیلم «دیپان/DHEEPAN» رسید. این درحالی است که تا روز پایانی تقریبا تمام پیش‌بینی‌ها درباره نخل طلا حول محور 3فیلم می‌چرخید: «کارول/ CAROL» به کارگردانی تاد هینس، «آدمکش/ THE ASSASSIN» به کارگردانی هو شیائو شین و «پسر سائول/ SON OF SAUL» به کارگردانی لاسلو نمس. اما ناگهان سر و کله ژاک اودیار کارگردان فیلم‌هایی چون «یک پیام‌آور» و «زنگار و استخوان» پیدا شد و با فیلمی که در نظر منتقدان و مخاطبان تقریبا از هیچ شانسی برخوردار نبود، توانست شصت‌ویکمین نخل طلا را به خانه ببرد تا در اتفاقی کم سابقه فیلمسازان فرانسوی طی 15‌سال 4 بار به نخل طلا دست پیدا کنند. اودیار در هنگام دریافت جایزه با شوخی این جمله را گفت: «هانکه از تو ممنونم که امسال فیلمی نساختی.» این شوخی او به این برمی‌گردد که در دو دوره متوالی فیلم او از شانس‌های اصلی دریافت نخل طلا بود ولی هر دو بار رقابت را به میشائیل‌هانکه باخت. فیلم اودیار درباره خانواده‌ای از پناهندگان موقت سریلانکایی است که به پاریس مهاجرت کرده‌اند.
باقی جوایز
اما برسیم به دیگر جوایز، هوشیائو شین که 22‌سال پیش جایزه بزرگ کن را به دست آورده با این‌که دستش از نخل طلا کوتاه ماند اما توانست جایزه بهترین کارگردانی را برای «آدمکش» به دست آورد. فیلمی از جنس فیلم‌های حماسی چینی که در قرن 9 میلادی می‌گذرد. می‌گویند پلان‌های این فیلم همه را شگفت‌زده کرده است. لاسلو نمس برای «پسر سائول» که تحسین‌شده‌ترین فیلم جشنواره از نگاه منتقدان بود «جایزه بزرگ» که باارزش‌ترین جایزه پس از نخل طلاست را به خانه برد. این فیلم نگاهی تازه به مقوله کوره‌های آدم‌سوزی در جنگ جهانی دوم دارد. ونسان لندون، بازیگر فیلم «قانون بازار» درحالی‌که رقبایی جدی چون مایکل فاسبندر و تیم راث را در مقابل خود می‌دید، توانست جایزه بهترین بازیگر مرد را به دست آورد. ماریون کوتیار هم درحالی‌که خیلی‌ها برای بازی او در تازه‌ترین اقتباس از نمایشنامه «مکبث» او را لایق دریافت جایزه بهترین بازیگر زن می‌دانستند، بازی را به دو رقیب دیگرش باخت. امانوئل برکو «پادشاه من» و رونی مارا «کارول» به‌طور مشترک جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کردند. میشل فرانکو، فیلمنامه نویس مکزیکی جایزه بهترین فیلمنامه را برای نگارش «Chronic» به دست آورد. جایزه دوربین طلایی به سزار آگوستو اسودو، کارگردان کلمبیایی برای فیلم «La tierra y la Sombra» رسید و بالاخره جایزه بهترین فیلم کوتاه این دوره از جشنواره کن هم نصیب الی داغر، کارگردان فیلم «Wavez 98» شد. طبق معمول هر ‌سال یک نخل طلای افتخاری هم اهدا شد که برنده آن کسی نبود جز آنیس واردا، فیلمساز زن مستقل فرانسوی و از سینماگران اصلی موج نوی سینمای فرانسه. این جایزه درحالی به یک فیلمساز زن اهدا شد که امسال جنجال بزرگی بر سر این‌که جشنواره کن هیچ توجهی به کارگردانان زن ندارد به وجود آمد که مدیران جشنواره با اعتراض شدید به این اعتراض‌ها گفته بودند اگر در دنیا یک جشنواره باشد که برای فیلمسازان زن اهمیت ویژه‌ای قایل باشد، کن است.