مهدی بهلولی آموزگار
چند روز پیش، برای گرفتن کارت ورود به جلسه آزمون‌های خرداد، رفتم به دبیرستان پسرم. مدیر مدرسه به دانش‌آموزان گفته بود برای گرفتن کارت، باید پدر یا مادرتان بیایند. رفتم پیش مدیر، گفت شما از شهریه 540هزار تومانی مدرسه، تنها 200هزار تومان آن را داده‌اید. باید بقیه شهریه - یا دستکم بخشی از آن - را بریزید تا کارت را به شما بدهم. گفتم راستش من نمی‌خواستم نام بچه‌ام را در مدرسه هیأت امنایی بنویسم اما در این اطراف، دبیرستان دولتی وجود ندارد. حالا شما به ما که فرهنگی و همکارتان هستیم تخفیفی نمی‌دهید؟ گفتم چند روز پیش همکاری از مدرسه بچه‌اش در شرق تهران می‌گفت که به همکاران ۵۰درصد تخفیف می‌دهد، گویا این مسأله بخشنامه است که مدرسه‌های هیأت‌امنایی باید به فرهنگیان ۵۰درصد تخفیف بدهند. گفت ما در غرب تهران هستیم و این‌جا اداره تخفیف دادن را ممنوع اعلام کرده، فرهنگی و غیرفرهنگی هم ندارد. تخفیف مال چند سال پیش بود، الان دیگر تخفیف نمی‌دهیم. گفتم کارکنان هر جایی، برای نیروهای خودشان، امتیازهایی در نظر می‌گیرند. مثلا مترو تهران، به کارکنان خودش، هر ساله چند تا بلیت سالانه رایگان می‌دهد.
آموزش و پرورش چرا این‌جوری نیست؟ گفت من نمی‌دانم. همین امروز از دبیرستان دخترم پیامک داده‌اند بیایید مانده شهریه‌تان را واریز کنید. آن‌جا نیز هیأت‌امنایی است. این حرف تو اگر اجرا شود به سود خود من هم هست. اما من این‌جا، هیچ‌‌کاره‌ام و تنها باید آنچه اداره می‌گوید را اجرا کنم. سال گذشته به چند تن از خانواده‌هایی که فکر می‌کردم وضع مالی چندان خوبی ندارند تا 100هزار تومان تخفیف دادم. چندی که گذشت بازرس آمد و
گیر داد که تو چه کاره‌ای که از سهم دولت می‌بخشی؟ من هم ناگزیر شدم زنگ زدم و آن خانواده‌ها، شهریه تخفیفی را ریختند به حساب مدرسه. گفتم الان در غرب تهران، نزدیک به 70درصد مدرسه‌ها، دیگر رایگان نیستند و دارند از مردم شهریه می‌گیرند. هر سال هم دارند به مدرسه‌های پولی، اضافه می‌کنند. تا چند سال دیگر، بی‌گمان در برخی منطقه‌های تهران، نسل مدرسه‌های دولتی منقرض خواهد شد. مگر قانون اساسی در اصل سی‌ام نمی‌گوید که آموزش، دستکم تا پیش از دانشگاه باید رایگان باشد. رئیس‌جمهوری هم پیش از انتخابات گفت این اصل آموزش و پرورش رایگان، کیفیت را هم در بر می‌گیرد. یعنی این‌گونه نیست که
آموزش و پرورش رایگان، آموزش و پرورش بی‌کیفیت است. دولت موظف است با گذر زمان، به کیفیت آموزش بیفزاید و آن را هم رایگان ارایه دهد. فرادستان آموزش و پرورش، هنگامی که می‌خواهند از پولی شدن آموزش دفاع کنند می‌گویند مگر چه اشکالی دارد آنانی که پول دارند هزینه آموزش بچه‌هایشان را بدهند؟ اما آنچه در عمل دارد رخ می‌دهد این نیست؛ گرچه خود این مسأله هم بحث‌های فراوان دارد. هم‌اکنون بخش بزرگی از طبقه متوسط و حتی فقیر جامعه به ناگزیر، بچه‌هایشان را به مدرسه‌های پولی می‌فرستند.
گفت حالا شما خودتان چه درس می‌دهید؟ گفتم ریاضی. گفت خب وضع کلاس خصوصی‌تان که خوب است. یکی دو تا دانش‌آموز بیشتر که گیرت بیاید شهریه بچه‌ات را درمی‌آوری. غیر از این است؟!