ابراهیم قاسم پور کارشناس فوتبال
لیگ برتر ایران در فصل 93-94 اولین سالی بود که برنامه یک‌ساله برای آن ارایه شد، اگرچه در برخی از مواقع این برنامه‌ها تغییر کرد اما در مجموع می‌توان گفت نحوه برگزاری لیگ نمره قبولی را از جامعه فوتبال گرفت.  با این‌که هنوز با لیگ‌های معتبر دنیا و حتی با برخی لیگ‌های کشورهای عربی فاصله زیادی از نظر امکانات داریم اما برنامه‌ریزی طوری بود که جای هیچ حرف و حدیثی را باقی نگذاشت. از نظر فنی هم با نگاهی به جدول بازی‌ها قبل از برگزاری هفته پایانی می‌توانستیم دریابیم که جنگیدن 3 تیم برای قهرمانی و 6 تیم برای سقوط نکردن جذابیت لیگ را بشدت افزایش داده است.  لیگ برتر تا لحظات پایانی هم داغ بود و این نشان از کیفیت نسبتا بالای لیگ امسال بود.  بازیکنان با کیفیت در تیم‌ها پخش شده بودند و اینطور نبود که یک تیم با فاصله زیاد از بقیه وجود داشته باشد.  برخی از تیم‌ها مثل نفت و فولاد این شهامت را به خرج دادند که از بازیکنان جوان استفاده کنند. قوانینی برای لیگ امسال وضع شده بود که به واسطه همان استفاده از بازیکنان جوان و با استعداد در تیم‌ها بیشتر دیده شد.  با این حال هنوز هم خیلی از مربیان و مدیران از باخت واهمه دارند و به همین دلیل جرأت جوانگرایی در آنها وجود ندارد.  یک مربی اگر تصور کند که با میدان دادن به جوانان ممکن است شکست بخورد و آن شکست آینده کاری‌اش را به خطر می‌اندازد،‌ پس سعی می‌کند کمتر ریسک کند. البته باید به این نکته هم اشاره کرد که صرفا نمی‌توان گفت استفاده از بازیکنان جوان اتفاق خوبی است چون جوان هم باید در حدی باشد که مربی به او اعتماد کند. اگر چرخه تولید در فوتبال ما بهتر کار کند،‌ شاید خیلی تیم‌ها ترجیح دهند که هم کمتر هزینه کنند و هم با استفاده از نیروهای جوان نتیجه بهتری را بگیرند.  یکی از بهترین تصمیمات برای لیگ برتر 16 تیمی برگزار شدن آن بود چون سطح اول فوتبال ما بیش از این تعداد تیم را نمی‌تواند در طول یک فصل در خود جای دهد.  از طرفی برخی از همین 16 تیم لیگ برتری نیز امکاناتشان در حد این لیگ نیست.  باید این در میان باشگاه‌ها جا بیفتد که حضور در بالاترین سطح فوتبال نیاز به حداقل امکاناتی مثل یک زمین چمن مناسب دارد.