| علی صداقتی | انجمن کودکان کار و خیابان |
من چندان از وضع کار داوطلبانه در کشورهای دیگر اطلاعی ندارم اما کار داوطلبانه ما در زمینه آموزش کودکان پیشرفتهای خوبی داشته است و ما توانستیم در زمینه آموزش موفقیتهایی کسب کنیم. مثلا توانستهایم در 30 جلسه به بچههای کار، سواد خواندن و نوشتن یاد بدهیم و این بزرگترین دستاورد ما بوده است. کاری که فکر نمیکنم هیچ کشوری در 2ماه موفق به انجام آن شده باشد. اما ما با برنامهریزی و استفاده از شیوههای آموزشی منظم و متناسب با شرایط کودکان کار، موفق شدیم این را در کارنامهمان داشته باشیم.
اما مشکلات و ضعفهایی هم در این زمینه وجود دارد که البته ساختاری نیستند بلکه به این نوع از کار داوطلبانه تحمیل شدهاند. سازمانهای مربوط و نهادهای مرتبط با کار برای کودکان کار بهجای اینکه بیایند انجمنها و موسسات مردمنهاد این حوزه را حمایت کنند و اجازه کار بیشتری به آنها دهند، جلوی کار را میگیرند. الان داوطلبان عظیمی میخواهند در این زمینه فعالیت کنند اما بنا بر سلیقه معلوم نیست هزینهها کجا دارد مصرف میشود که وسایل فعالیت برای این داوطلبان فراهم نمیشود. داوطلبی که وقتاش را برای یک کار مردمنهاد میگذارد، باید وسایل کار و محل مناسب برایش آماده باشد.
یکی از مشکلات انجمنهای ایران این است که کارشان را در ساعت اداری انجام میدهند. درحالیکه برای مثال کار داوطلبانه برای کودک کار باید با شرایط این بچهها هماهنگ باشد. چیزی که با سیستم دولتی نمیشود آن را پیش برد. اصل این است که این فاصله را بشکنید، کودک کار فقط روز جمعه یا شبها وقت دارد. ضمن اینکه باید در نظر داشت این کودکان بیشترین آسیب را شبها میخورند و نمیدانند با مسائلی که در این زمان برایشان پیش میآید چه کار کنند چون همه جا تعطیل است و کسی نمیتواند به آنها کمک کند. کار داوطلبانه باید برای کودکان همیشگی باشد. این جاست که میتوانید توانمندشان کنید. این کودکان از نظر عاطفی بسیار لطمه خوردهاند و اتکا به نفس ندارند و باید در کنارشان بود تا از آسیبهایشان کم شود.
همچنین در مورد کار برای کودکان باید به این نکته توجه شود که ان جی اوها چگونه فعالیت میکنند. کار برای این گروه این پتانسیل را دارد که از بچهها بهعنوان ابزار استفاده کند و باید جلوی این کار گرفته شود. کودک ابزار تولید نیست که او را برای بردن به جشنها استفاده کنید. باید نهادی باشد که این مسائل را بررسی کند.