در تحقيقي که يونيسف انجام داده کودکان خياباني را به دو دسته تقسيم کرده است؛ ساکن و مهاجر. اين کودکان از نظر مشاغل و گذران امور هم به 5 دسته تقسيم شده‌اند؛ داراي مشاغل خياباني، داراي مشاغل کاذب، ولگردان و باجگيران، متکديان و بزهکاران. مجموعه همين کودکان خياباني از نظر وضعيت سکونت داراي تقسيمات متفاوتي هستند؛ کارتن‌خواب انفرادي، کارتن‌خواب گروهي، اتوبوس‌خواب، قطارخواب و هتل‌خواب. براساس گزارش يونيسف پايين بودن نرخ رشد اقتصادي کشورهاي درحال توسعه نسبت به کشورهاي توسعه‌يافته و صنعتي و توزيع ناعادلانه درآمد در اين بخش از جهان باعث شده ميزان فقر در اين کشورها بيش از ديگر بخش‌هاي جهان باشد.
پژوهشگران بر اين باور هستند که براي داشتن يک زندگي عادي بايد 7 عامل در کنار يکديگر حضور داشته باشند. اين 7 عامل عبارتند از: دسترسي به غذاي سالم و کافي، آب سالم، خدمات تصفيه آب، بهداشت و درمان، سرپناه، آموزش و اطلاعات روز دنيا. در صورتي که فردي از دو يا چند عامل يادشده بي‌بهره باشد در شمار فقراي جهان قرار مي‌گيرد. آمارها نشان مي‌دهد 37‌درصد از کودکاني که در کشورهاي درحال توسعه زندگي مي‌کنند و جمعيتي بالغ بر 640 ميليون نفر را شامل مي‌شوند در فقر مطلق زندگي مي‌کنند. يعني از بيش از دو فاکتور ضروري براي داشتن يک زندگي سالم محروم هستند.
ميزان فقر در کشورهاي جنوب صحراي آفريقا و جنوب آسيا بيش از ديگر نقاط جهان است. طبق آمارهاي يونيسف بيش از 70‌درصد کودکان ساکن در اين مناطق در فقر مطلق زندگي مي‌کنند. شمار کودکان فقير در کشورهاي آمريکاي لاتين، کارایيب و آسياي‌شرقي کمتر است. چيزي حدود 20‌درصد کودکان ساکن در اين مناطق در دامان فقر زندگي مي‌کنند و اين نسبت در کشورهاي آسياي‌شرقي و اقيانوسيه به کمتر از 10‌درصد مي‌رسد. تعداد کودکان محروم از امکانات اوليه حيات در مناطق روستايي جهان بيشتر از شهرها است. درحال حاضر 70 ‌درصد از کودکان روستايي جنوب صحراي آفريقا و آسياي‌جنوبي در فقر مطلق هستند و حتي حداقل غذا، آب يا امکانات آموزشي و بهداشتي را هم در اختيار ندارند.
 بيش از نيمي از کودکان کشورهاي درحال توسعه (56درصد) که تعداد آنها از يک ميليارد نفر هم بالاتر است در محروميت کامل به‌سر مي‌برند و حتي امکانات لازم براي ادامه حيات و داشتن يک زندگي سالم را نيز در اختيار ندارند.
 ميزان محروميت کودکان در دو منطقه جنوب صحراي آفريقا و آسياي جنوبي به بيش از 80‌درصد رسيده است. اين امر در آينده مشکلات اقتصادي بسيار زيادي براي اين کشورها ايجاد خواهد کرد.
*سطح محروميت کودکان روستايي جهان از کودکان فقير شهري بسيار بالاتر است. براي مثال بيش از 90‌درصد کودکان ساکن در روستاهاي آسياي جنوبي و جنوب صحراي آفريقا و 82‌درصد از کودکان روستاهاي آفريقاي شمالي و خاورميانه در فقر مطلق زندگي مي‌کنند و از حداقل امکانات حياتي بي‌بهره هستند.
 بزرگترين مشکل کودکان فقير جهان نداشتن سرپناه و عدم امکان دسترسي به غذا و آب سالم است که باعث شده به بيماري‌هاي مختلفي مبتلا شوند و آسيب‌هاي جدي ببينند.
 34‌درصد از کودکان کشورهاي درحال توسعه يعني حدود نيم‌ميليارد کودک به دليل نداشتن سرپناه مناسب مجبور هستند يک اتاق کوچک را با 6 نفر تقسيم کنند و حتي از امنيت لازم براي استراحت يا داشتن يک حريم شخصي محروم هستند.
 31‌درصد از کودکان جهان يعني حدود نيم‌ميليارد کودک ساکن در کشورهاي درحال توسعه به حمام، دستشويي، صابون، وسايل ضدعفوني‌کننده و... دسترسي ندارند و به همين دليل در معرض بيماري‌هاي عفوني و ميکروبي قرار دارند.
 25‌درصد از کودکان کشورهاي درحال توسعه که شامل 400ميليون نفر مي‌شوند به راديو، تلويزيون، تلفن و روزنامه دسترسي ندارند و در ناآگاهي کامل به‌سر مي‌برند.
  376 ميليون کودک يعني 20‌درصد کودکان کشورهاي درحال توسعه براي رسيدن به آب بايد حداقل 15 دقيقه پياده‌روي کنند تا بتوانند از آب ناسالم و تصفيه نشده چاهي استفاده کنند. عدم دسترسي اين قشر به آب تصفيه‌شده و سالم يکي از بزرگترين مشکلات بهداشتي جهان است.
 15‌درصد کودکان زير 5‌سال کشورهاي درحال توسعه از نظر غذايي کاملا محروم هستند و کالري‌هاي ضروري براي سلامت جسمي و ذهني خود را دريافت نمي‌کنند. نيمي از آنها يعني حدود 91 ميليون کودک محروم از غذا در کشورهاي جنوبي قاره آسيا به‌سر مي‌برند.
 265 ميليون کودک در کشورهاي درحال توسعه جهان يعني 15‌درصد کودکان ساکن در اين بخش‌ها در برابر هيچ نوع بيماري‌ای واکسينه نشده‌اند و در اثر استفاده از غذا و آب ناسالم به بيماري‌هاي عفوني زيادي مبتلا مي‌شوند.
 13‌درصد کودکان و نوجوانان بين 7 تا 18‌سال کشورهاي درحال توسعه که شامل 134 ميليون نفر هستند، هرگز به مدرسه نرفته‌اند و سواد خواندن و نوشتن ندارند. اين قشر از نظر آموزشي کاملا محروم هستند و براي انجام هر کاري نياز به کمک ديگران دارند.
 ميزان فقر کودکان در کشورهاي جنوب صحراي آفريقا بيش از ديگر نقاط جهان است. آنها حداقل از 4عامل از 7 عامل ضروري براي ادامه بقا و برخورداري از يک زندگي سالم محروم هستند.
 198 ميليون کودک در کشورهاي جنوب صحراي آفريقا از سرپناه مناسب بي‌بهره هستند. 167 ميليون کودک هرگز از آب سالم و تصفيه شده استفاده نکرده‌اند و 30‌درصد تا به حال به يک محيط آموزشي مثل مدرسه يا کلاس درس نرفته‌اند. 27‌درصد کودکان اين منطقه از خدمات ضروري براي حفظ سلامت مثل واکسيناسيون يا خدمات پزشکي هنگام بيماري بهره‌اي نبرده‌اند. در جنوب آسيا نيز تعداد زيادي از کودکان از نظر بهداشتي، اطلاعات و غذايي محروم هستند. طبق آمارها 61‌درصد کودکان آسياي جنوبي اصلا در وضعيت بهداشتي مناسبي زندگي نمي‌کنند. 40‌درصد کودکان اين منطقه در محل سکونت خود وسايل ارتباط‌جمعي ندارند و 27‌درصد از غذاي سالم بي‌بهره هستند. بيش از نيمي از کودکاني که در محروميت کامل غذايي هستند در جنوب آسيا سکونت دارند. شمار کودکان محروم غذايي در اين منطقه به 53 ميليون نفر مي‌رسد. البته در همين مناطق هم توزيع فقر يکسان نيست. مثلا در کشور مالديو تنها 19‌درصد کودکان در فقر مطلق به سر مي‌برند در حالي که در کشوري مثل روآندا که در آفريقا قرار دارد بيش از 90‌درصد کودکان از هيچ‌کدام از امکانات حيات بهره‌مند نيستند و در فقر مطلق زندگي مي‌کنند. در کشورهاي خاورميانه 45‌درصد کودکان از داشتن سرپناهي مناسب محروم هستند و 25‌درصد هرگز غذاي مناسب مصرف نکرده‌اند.
  شمار کودکان فقير و محروم در روستاهاي جهان بيش از شهرها است. بيشترين تفاوت بين کودکان روستايي و شهري در حوزه خدمات بهداشتي است زيرا تنها 9‌درصد کودکان شهري از خدمات بهداشتي محروم هستند اما در مقابل 41‌درصد کودکان ساکن در روستاهاي جهان از اين عامل حياتي بي‌بهره هستند. از طرف ديگر احتمال اينکه يک کودک روستايي در يک فضاي پرجمعيت زندگي کند 3 برابر بيشتر از يک کودک
شهري است.