با اجماع کارشناسان بر روی جزئیات طرح جامع مسکن گروه بندی های سه گانه مردم در خلال طرح جامع مسکن منتشر شد. به گزارش فارس بخش اول طرح جامع به هدفگذاری و چهره‌نمایی وضع موجود بخش مسکن پرداخته و در افق 12 ساله، کاهش شاخص دسترسی به مسکن به‌عنوان یک هدف اساسی مورد توجه قرار گرفته است. این شاخص، مدت زمان انتظار یک خانوار متوسط در کشور را برای صاحبخانه شدن نشان می‌دهد. درحال حاضر این شاخص در کشور ما 12‌سال است. هدف‌گذاری طرح مذکور، رساندن شاخص دسترسی به 8‌سال است. متوسط این شاخص در کشورهای پیشرفته 5‌سال و در برخی موارد نیز به 3‌سال می‌رسد. لیکن برای یک هدف‌گذاری واقع‌بینانه و پرهیز از شعارزدگی، در بازنگری طرح جامع، شاخص دسترسی به مسکن در افق 12ساله، 8‌سال تعیین شد. براساس این گزارش، اولین اقدامی که در طرح جامع مسکن به آن توجه شده این نکته است که تمام متقاضیان مسکن نیاز به کمک دولت ندارند و نیاز به دخالت دولت در همه حوزه‌ها نیست. یکی از این حوزه‌ها که به‌عنوان مسکن اجتماعی در کشور معروف شده، مسکنی است که بالقوه انسان نمی‌تواند برای آن پس‌اندازی کند، در برآوردها، این گروه اجتماعی حدود 16‌درصد برآورد شده‌اند. دولت باید به این 16‌درصد از طریق واگذاری زمین و منابع کمک کند تا بتوانند مسکن خود را تأمین بکنند. در این بخش و گروه معماران و طراحان طرح مسکن اجتماعی دنبال این هستند که این افراد در یک نقطه جمع نشوند تا مشکلات تقسیم شود. گروه دومی که هدف اصلی در طرح جامع مسکن است طبقه متوسط به پایین است، اینها کسانی هستند که می‌توانند پس‌انداز کنند و طبعاً هم دولت باید به آنها کمک کند. مثلاً زوج جوانی که صاحب شغلی هستند باید کمی پس‌انداز کنند و دولت نیز باید به آنها کمک کند تا بتوانند مسکن خود را تأمین کنند. آخرین گروه هم مسکن آزاد است یعنی کسانی که می‌خواهند خانه خود را ارتقا دهند آزاد هستند و دولت در این حوزه دخالت نمی‌کند.