نادر هوشمندیار استاد دانشگاه

گاهی اوقات با نگاه کردن به محیط اطراف
 می توان به این نتیجه رسید که انگاری یکصدا شدن برای رسیدن به نقطه مطلوب در کشور ما فراموش شده است. البته این ادعا شامل حال مردم
 نمی شود ولی می توان به جرات گفت که بسیاری از نیروهای مرجع مخصوصا در حوزه های سیاسی در خیلی از مواقع فراموش می کنند که این روزها ایران به دلیل مشکلاتی که در حوزه های اقتصادی و اجتماعی و حتی سیاسی دارد بیش از هر چیز به همراهی گروه ها و نیروهای مختلف اجتماعی و سیاسی نیاز دارد. یعنی به یک اتحادی که هدفش سربلندی و عبور از موانع ریز و درشت باشد. این مقدمه را گفتم تا اشاره کنم به ماجرای استیضاح وزیر علوم که قرار است چهارشنبه هفته جاری کلید بخورد. برای لحظه ای به این پرسش فکر کنید که آیا وزیر علوم گره ای به گره های موجود و اصلی کشور اضافه کرده است و یا به تعبیر دیگر آیا معضلاتی که باعث شده تا توسعه در ایران این گونه زمین گیر شود به خاطر  آقای فرجی دانا است؟ یا از سوی دیگر به این پرسش هم فکر کنیم، اگر آقای فرجی دانا را از وزارت علوم بیرون برانیم چه باری از روی دوش مشکلات توسعه برداشته شده است؟ (که همه وزن این بار نیز از سال های قبل روی دوش دولت یازدهم بار شده است). مختصات گره ها و موانعی که در کشور وجود دارد به وضوح نشان می دهد که دیگر زمان سیاسی کاری و یا سیاسی بازی در کشور نیست بلکه باید پشت به پشت و دست به دست هم بار نقصان های توسعه را در کشور کم کنیم. برخی نمایندگان محترم ظاهرا به خاطر بازگرداندن ستاره دارها و یا آن طور که گفته می شود، مطرح کردن ماجرای
بورسیه ها می خواهند حکم به استیضاح وزیر بدهند، اما آیا واقعا بخشیدن جوانانی که بر حسب ماهیت جوانی و دانش پذیری به فرض به فعالیت های تند سیاسی تن داده اند و یا دست گذاشتن روی نام افرادی که به نا حق قرار است کرسی های دکترا را از آن خود کنند، مستحق استیضاح است؟ ما اگر می خواهیم راهی به سمت نقاط برتر توسعه باز کنیم باید سیاسی کاری را بیرون کنیم و همه در این اندیشه باشیم که چگونه می توان مسیر بهینه‌سازی نقاط ضعف کشور را پیدا و برجسته کرد. به نظر من، به عنوان یک معلم، سناریوی استیضاح وزیر علوم در شرایطی فعلی نه تنها هیچ باری از روی دوش گرفتاری های کشور بر نمی دارد، بلکه آنقدر پتانسیل منفی دارد که بتواند به همراهی و همدلی لازم برای عبور از مشکلات ضربه ای مهلک وارد سازد. کمی فکر کنیم.