مایکل مک دنیل گرافیست
مایکل مک دنیل، خانه‌هایی را برای کمک‌رسانی به مناطق مصیبت‌زده طراحی کرده است- ارزان، با قابلیت حمل آسان و حتی زیبا - اما فهمید که هیچ‌کس مایل به ساخت آن نیست. سرسختانه و مصرانه، او تصمیم گرفت که یک تنه آن را انجام دهد. مک دنیل به ما
Exo Reaction Housing Solution (راه‌حل اسکان دادن با Exo ) را نشان داده و می‌گوید که چطور وقت آزاد خود را صرف گفت‌وگو با توزیع‌کنندگان و تولیدکنندگان کرده تا برای بلایای طبیعی بعدی آماده باشند.
خب، من می‌خوام با یه‌کم ضد حال شروع کنم. در‌سال ۲۰۱۲ ،42میلیون انسان بر اثر بلایای طبیعی بی‌خانمان شدند. حال آن‌که سال ۲۰۱۲ هیچ سال به‌خصوصی نبود، چون به‌طور متوسط، 5/31 میلیون انسان هرساله بر اثر بلایای طبیعی بی‌خانمان می‌شوند. این روزها، اغلب وقتی مردم آمارهایی مثل این را می‌شنوند، به جاهایی مثل هاییتی یا دیگر مناطق عجیب یا حتی شاید فقرزده فکر می‌کنند، اما این مسأله هرساله همین‌جا در آمریکا اتفاق می‌افتد. تنها در سال گذشته، ۹۹ مورد فاجعه از طرف دولت اعلام شد که در لیست FEMA(آژانس‌فدرال‌مدیریت‌اضطراری) بودند، از چاپلین، میسوری و توسکالوسا و آلاباما، تا آتش‌سوزی‌های مرکز تگزاس که به‌تازگی اتفاق افتاده.
حالا، چطور قدرتمند‌ترین کشور جهان به این مردم بی‌خانمان رسیدگی می‌کند؟ آنها را در سرپناه‌ها جای می‌دادند. همه وسایل شخصی‌تان را در کیسه‌های پلاستیکی زباله ریخته و جای شما در کف زمین یک سالن ورزشی یا ژیمناستیک است.
بدین‌ترتیب یک کمبود عظیم مسکن وجود دارد و این به‌راستی مرا عصبانی می‌کند، چون دنیای علم و ادب بهتون می‌گه که پس از یک فاجعه عظیم، عموما یک فاصله 18 ماهه وجود داره. یه‌جورایی اوضاع‌مون خوب می‌شه، روند بهبودی شروع می‌شه، اما آنچه بیشتر مردم درک نمی‌کنند، اینه که به‌طور متوسط ۴۵ تا ۶۰ روز طول می‌کشه تا کاروان‌های معروف FEMA سر و کلشون پیدا بشه. قبل از اون زمان، مردم هستند و وسایل خودشون.
بنابراین تمام فکر و ذکرم این شد که سعی کنم درواقع راهی برای حل این کمبود پیدا کنم. این درحقیقت مشغولیت ذهنی خلاقانه من شد. من همه کارهای آزاد خارج از ساعات اداری‌ام را کنار گذاشته و فقط شروع به تمرکز خاص روی این مشکل کردم.
بدین‌ترتیب طرح کلی را کشیدم. دو روز بعد از طوفان «کاترینا»، من طرح کشیدم و طرح کشیدم و تلاش کردم ایده‌ها یا راه‌حل‌هایی برای این بیندیشم و وقتی چیزها شروع به حالت‌گرفتن یا ایده‌ها شروع به شکل‌گیری کردند، من شروع به ایجاد طرح کلی در کامپیوتر کردم، این یک مشغولیت ذهنی بود، بنابراین نمی‌توانستم به‌راحتی در این لحظه دست از کار بردارم. من شروع کردم به انجام آزمایش، ساختن ماکت، صحبت با افراد کاردان در این زمینه، جویا شدن نقطه‌نظراتشان و اصلاح‌کردن و همین‌طور برای مدت 5سال شب‌ها و آخرهفته‌ها به اصلاح‌کردن ادامه دادم.
مشغولیت ذهنی‌ام باعث شد که مدل‌های اولیه در اندازه واقعی را در حیاط پشتی منزلم بسازم و درواقع همه اندوخته شخصی‌ام را صرف کردم؛ از ابزار گرفته تا حق انحصاری و انواع هزینه‌های دیگر، ولی درنهایت کارم منجر شد به این سیستم خانه با قطعات جدا شدنی که جوابگوی هر نوع شرایط یا فاجعه است. آن‌را در هر محیطی می‌توان بنا کرد، از پارکینگ آسفالتی گرفته تا مراتع یا دشت، چون نیازی به ساختار خاص یا ابزار خاصی ندارد.
خیلی‌ساده است؛ یک نمونه سرپناه فردی است و البته وزن سبکی دارد، اونقدر سبک که قادرید آن‌را با دست بلند کرده و این‌طرف‌وآن‌طرف ببرید و چهار نفر به‌راحتی می‌توانند در آن بخوابند.