شهروند| اولین کمک داور فوتبال ایران که توانست در 2 دوره جام‌جهانی حضور پیدا کند، چند‌سال زودتر از آن‌که به دوران بازنشستگی برسد، تصمیم به خداحافظی گرفت و به نوعی پرچمش را آویزان کرد. البته این تصمیم از سوی پزشکان به کامرانی‌فر تحمیل شد وگرنه او علاقه زیادی داشت تا یک جام‌جهانی دیگر را هم تجربه کند. به همین بهانه «شهروند» گفت‌و‌گویی را با حسن کامرانی فر ترتیب داد که حاصل آنرا در ادامه می‌خوانید:
تصمیم شما برای خداحافظی از داوری قطعی است؟
وقتی شرایطی پیش آمده که من نمی‌توانم به کارم ادامه دهم، پس قطعا تصمیمم قابل بازگشت نیست. پزشکان از ماه‌ها قبل به من گفته بودند که ادامه فعالیت در داوری به صلاح نیست اما این ماجرا قبل از جام ملت‌های آسیا به اوج رسید. بحث خارجی یا داخلی نیست، دیگر نمی‌توانم به داوری ادامه دهم.
دقایقی بعد از اعلام رسمی خداحافظی‌تان، ریاست کمیته داوران خراسان را هم رد کردید!
پیش خودم فکر کردم که اگر مسئولیت داوری یک استان را قبول کنم، دیگر برای کشورم نمی‌توانم کار کنم. من در این سال‌ها که به مسابقات بین‌المللی اعزام شدم، ارتباط خوبی با مسئولان داوری فیفا و آسیا گرفته‌ام و ماسیمو بوساکا، رئیس دپارتمان داوری فیفا نیز از دوستان خوب من است. به همین خاطر حس می‌کنم می‌توانم به جایگاه‌های بین‌المللی برسم و گرفتن مسئولیت در یک استان برای من خیلی کوچک است.
اما همشهری‌هایتان از این تصمیم ناراحت شدند.
قطعا این تصمیم من به دلیل خودخواهی یا غرور نبوده است. باید نگاهم بزرگ و بالا باشد تا در ادامه راهم نیز موفق باشم. من قصد دارم راهی بروم که یک افتخار بزرگ برای ایران کسب کنم.
حسرت از دست رفتن شانس حضورتان در سومین جام‌جهانی را نمی‌خورید؟
شاید با حضور در جام‌جهانی 2018 می‌توانستم یک رکورد ماندگار برجای بگذارم اما معتقدم همان‌طور که خداوند به من لطف کرد و شانس حضور در 2 جام‌جهانی را به من داد، حالا هم نخواسته که این اتفاق رخ دهد.
در طول دوران قضاوتتان با کدام داور راحت‌تر بودید؟
فکر می‌کنم با علیرضا فغانی در چند‌سال اخیر بسیار هماهنگ شده بودیم. فغانی از داوران خوب و فوق‌العاده است که می‌تواند به افتخارات بزرگ‌تر هم برسد.
و بهترین خاطره‌تان از داوری؟
قطعا بازی مکزیک و فرانسه در جام‌جهانی 2010 بود که با عدم اعلام آفساید هرناندس، مهاجم مکزیک مورد تمجید تمام کارشناسان داوری قرار گرفتم. فکر می‌کنم این صحنه در ذهن تمام ایرانیان باقی مانده باشد.
شرایط فعلی داوری را در کشورمان مناسب می‌بینید؟
این روزها انتقادهای زیادی از داوران می‌شود اما به عقیده من باید توقعاتمان از داوری نسبت به کارهایی باشد که برای آنها انجام داده‌ایم. نگاه مسئولان فدراسیون به داوری مثبت است اما این را‌که چرا هیچ کاری برای داوران صورت نمی‌گیرد من هر چقدر دنبال کردم، به نتیجه‌ای نرسیدم. داوران ما همواره در سکوت کارشان را می‌کنند و زبانشان سوت و پرچمشان است. شاید به خاطر همین است که همیشه مظلوم واقع می‌شوند. مثلا شاید هر کسی به جای من بود، با این همه قضاوت بین‌المللی سروصدای خیلی بیشتری می‌کرد اما من این کار را نکردم.
آیا فسادی در میان داوران تا به حال مشاهده کرده‌اید؟
من با داوران زندگی کردم و به نظرم اصلا چنین مساله‌ای را نمی‌توان درباره آنها مطرح کرد. داوران ما قطعا پاک هستند و شائبه‌های به وجود آمده به خاطر این است که برخی از رفتار آنها سوءاستفاده می‌کنند. شخصا در 14 سالی که در لیگ‌برتر قضاوت کردم، هیچ وقت شرایطی را پیش نیاوردم که به من پیشنهادی از این دست بدهند.