غلامحسین پیروانی پیشکسوت فوتبال
افشین(پیروانی) از همان کودکی، افکار بزرگی داشت. بلندپرواز بود و هست اما نه به هر قیمتی و خیال‌تان را راحت کنم که اصلا حاضر نیست به بهای رسیدن به جایگاه دلخواه، بی‌احترامی‌ها را تحمل کند. اگر او مطمئن شود براساس شأن و جایگاهش، مهم و قابل احترام نیست، قطعا یک لحظه هم در پست خود نمی‌ماند. به نظرم افشین به‌عنوان مدیر جدید تیم‌ملی ایران و یک بزرگ‌تر، توانایی از بین بردن حاشیه‌های تیم‌ملی را دارد و حتی درصورت لزوم قادر به تعدیل خشم کی‌روش هم خواهد بود. احساس بزرگی او، ناشی از غرورش نیست. چون هیچگاه در زندگی‌اش آدم مغروری نبوده است. این حس، اتفاقا به او کمک می‌کند و برایش یک امتیاز بزرگ محسوب می‌شود. ابتدا از بلندپروازی او گفتم و حالا با مثالی، ماجرا را برایتان روشن می‌کنم؛ وقتی در تیم نوجوانان برق بازی می‌کرد، مدام می‌گفت روزی کاپیتان پرسپولیس می‌شوم و دیدید که درنهایت با سخت‌کوشی خاص خودش به این هدف رسید. به یاد دارم او یک ماه پیش از پیشنهاد حضور در تیم‌ملی حرف زد و با من مشورت کرد. گفت برانکو هم به او پیشنهاد کمک‌مربیگری در پرسپولیس را داده است. از افشین درخواست کردم از آنجایی که پرسپولیس ثبات ندارد، بهتر است راهی نیمکت قرمزها نشود و به تیم‌ملی برود. توانایی موفقیت در کادر فنی تیم‌ملی را در برادرم می‌بینم. او بارها گفته امیدوار است برای تیم‌ملی مفید باشد. آن‌گونه که من خبر دارم، انگار همه اعضای کادرفنی و شخص کی‌روش نسبت به حضور او علاقه نشان می‌دهند و این، یک فاکتور بسیار مثبت در راه خو گرفتن هر چه سریع‌تر معروف‌ترین پیروانی خانواده با اردوی تیم‌ملی است! پست او، جایگاه خاصی است و به پیشکسوتان تعلق دارد. خب، او هم پیشکسوت و کاپیتان سابق تیم‌ملی و پرسپولیس محسوب می‌شود. به نظرم، افشین در زمان مناسب، جای مناسبی را انتخاب کرد. برای برادرم در سمت جدید آرزوی موفقیت می‌کنم و با تمام توان وظیفه حمایت از او را به دوش می‌کشم. باز هم می‌گویم کاپیتان سابق پرسپولیس بهترین گزینه ممکن برای این پست است. اطمینان دارم بازیکنان تیم‌ملی هم با دل و جان به فرامین یکی از خوش‌اخلاق‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران عمل  می‌کنند.