شهروند| آلبوم موسیقی «نی‌مه» (آواز دریانوردان پارسی) به پژوهش و گردآوری محسن شریفیان در فضایی غیرمتعارف و روی کشتی ماهیگیران منطقه «نخل‌ تقی» شهرستان عسلویه رونمایی شد. «شریفیان» دلیلِ خودش را برای این موضوع دارد، او می‌گوید: «تمام تلاش خود را کردیم تا این آلبوم موسیقایی در فضایی غیرمعمول و غیرمتعارف رونمایی شود چراکه اثری که مربوط به دریا و دریانوردی است لذت دیگری دارد که می‌تواند برای همه ما جالب توجه باشد. البته من در این میان تقدیر ویژه‌ای از سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس دارم که در ایجاد فضای غیرمعمول به ما کمک زیادی کردند.»
این آهنگساز اثرِ جدیدش را یک اثر ملی می‌داند: «لازم بود زمانی که کشورهای عربی مشغول تحریف موسیقی ایرانی هستند این کار را در آستانه روز ملی خلیج فارس انجام دهیم چراکه معتقدیم فقط نامگذاری روز ملی به نام خلیج فارس نمی‌تواند در مقابل کارهایی که در کشورهای عربی برای تحریف این عنوان شکل می‌گیرد، کفایت کند. به همین جهت است که بسیار اصرار دارم تا آواز دریانوردان خلیج همیشه فارس اینچنین در یک اثر موسیقایی ثبت و ضبط شود.»
به گفته شریفیان، این آلبوم موسیقایی به گونه‌های موسیقی دریانوردی می‌پردازد؛ آواهایی که طبیعی است به دلیل ورود ادوات صیادی در قایق‌ها و کشتی‌ها درحال از بین رفتن هستند. به همین خاطر است که آلبوم «نی‌مه» برای علاقه‌مندان عرضه‌شده یکی از شریف‌ترین موسیقی‌های نواحی کشورمان است که در آن یاد خدا است؛ زیرا ماهیگیران و صیادان، لنج‌ها و کشتی‌های خود را به نوعی مسجد می‌پنداشتند و در این مسجد با آواهای خود به عبادت می‌پرداختند: «موسیقی کار روی لنج‌ها ثبت یونسکو است و در درون خود اسرار و آواهای زیبا و ارزشمندی دارد که حتی با زدن چکش و میخ دارای نشانه‌‌شناسی‌های مختلفی است که همگی این آواها در هنگام کار روی کشتی چه در وقت ماهیگیری و چه در وقت ساختن کشتی، دارای نشانه‌شناسی‌های فراوانی است. از این نوع موسیقی‌ها می‌توانیم به صورت رمزی دریابیم که این نشانه‌ها چه هستند. کاری که ما در این آلبوم انجام دادیم استفاده اورجینال از آواهای دریانوردان پارسی است که به صورت مستند در استودیو ضبط شده و می‌دانیم بخشی از این موسیقی هم خواه‌ناخواه از بین می‌رود اما ما ضمن تن دادن به این اجبار باید تمام تلاش خود را انجام دهیم تا این موسیقی‌ها تمام نشود.»‌
او البته به نکته دیگری نیز اشاره دارد؛ این‌که متاسفانه بسیاری از کشورهای دیگر درحال انجام کارهایی هستند که بخواهند برخی از سازهای ایرانی را به نام خود ثبت کنند؛ اما متاسفانه دغدغه تعدادی از مسئولان ما این نیست و ما در همین‌جا می‌خواهیم تا مسئولان فرهنگی کشورمان توجه و دغدغه بیشتری درباره فراموشی سازهای ارزشمند موسیقی بومی داشته باشند. ما هیچ‌چیزی نمی‌خواهیم، ما فقط یک مرغ عشقیم که تشنه محبت هستیم و اتفاقا این عشق ما است که هم‌اکنون این‌جا باشیم تا موسیقی خوب بزنیم و بشنویم. من از دوستان می‌خواهم که یک مقدار به ما اعتماد کنند و بگذارند تا ما کارمان را محکم انجام دهیم. یک هنرمند ایرانی چطور می‌تواند در مورد کشورش بد بگوید؟ باور کنید که موسیقی ما ضد دین و ضد مذهب نیست و این خاصیت موسیقی ما است که می‌تواند در چارچوب یک فضای معنوی ارزشمند، ارزش‌های معنوی را نیز اشاعه دهد.»