کمیته بینالمللی صلیبسرخ از دولتها میخواهد تا نسبت به انهدام تسلیحات هستهای واکنشی سریع از خود نشان دهند. این درخواست پیش از برگزاری یک کنفرانس مهم به میزبانی سازمان ملل در نیویورک در پایان ماه جاری میلادی مطرح میشود، که در آن میزان پیشرفت در روند محدودسازی گسترش سلاحهای هستهای و فناوری ساخت آنها بررسی خواهد شد.
ریاست کمیته بینالمللی صلیبسرخ، آقای پیتر مائورر، پیش از برگزاری کنفرانس بررسی پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای (NPT) گفت: «70سال پس از بمبارانهای ویرانگری که در هیروشیما و ناکازاکی اتفاق افتاد، تسلیحات هستهای همچنان خطری غیرقابل پذیرش برای انسانیت به شمار میآیند.» او افزود: «قدرت تخریب آنها رقیب ندارد، آثار احتمالی آنها نیز فاجعهبار است، اما با این حال تنها سلاح کشتار جمعی هستند که هنوز ممنوع نشدهاند.»
مائورر از تمامی حدود 190 کشوری که در کنفرانس شرکت میکنند خواست تا این رویداد را به نقطه عطفی در تصمیمگیری در رابطه با این حوزه تبدیل کنند. او به تعهدهای بلندمدتی که در ماده 6 پیمان عدمگسترش آمده برای خلاصی جهان از شر سلاحهای هستهای، اشاره کرد و گفت که انجام آن امری ضروری است و دولتها باید جدول زمانی مشخصی برای حذف این تسلیحات تنظیم کنند.
همواره روشن بوده که هرگونه استفاده از تسلیحات هستهای پیامدهای فاجعهباری در پی دارد. با این حال، تحقیقات اخیر نشانگر شدت بسیار بالای آثار احتمالی آنهاست و در نتیجه دولتها راهی ندارند جز آنکه چارچوب زمانی مشخصی را برای دستیابی به توافقی الزامآور به منظور حذف و منع تسلیحات هستهای برای همیشه تعیین کنند.
فناوریهای جدید مدلسازی آبوهوایی نشان دادهاند که حتی یک جنگ هستهای منطقهای و به اصطلاح «محدود» باعث آغاز روند سرمایش جهانی میشود، که خود منجر به کاهش تولید غذا و به خطر انداختن جان یکمیلیارد نفر به دلیل گرسنگی میشود. هیچ روش واقعگرایانهای هم برای کمکرسانی به کسانی که زنده میمانند وجود نخواهد داشت. 70سال پس از واقعه هیروشیما و ناکازاکی، بیمارستانهای صلیبسرخ ژاپن کماکان درحال مداوای قربانیان سرطانهایی هستند که به تشعشعات اتمی حاصل از انفجار ربط دارد. کمیته بینالمللی صلیبسرخ همچنین به شدت نگران آهسته شدن روند کاهش زرادخانههای هستهای است. بهروز شدن این تسلیحات توسط برخی از دولتها هم خود مشوق گسترش آنها شده است.
بر این اساس، کمیته بینالمللی صلیبسرخ از دولتهایی که تسلیحات هستهای در اختیار دارند -و متحدان آنها– میخواهد تا گامهای فوری برای کاهش نقش و اهمیت سلاحهای هستهای در برنامههای نظامی، دکترین و سیاستهای خود بردارند. آقای مائورر گفت: «اکنون کاملا روشن شده که پیامدهای بشردوستانه ویرانگری که استفاده از سلاحهای هستهای به همراه دارد به هیچوجه با قوانین جنگ همخوانی ندارد.» او افزود: «این امر باز هم ما را به این نتیجه میرساند که استفاده از سلاحهای هستهای باید منع شده و تمامی این قبیل تسلیحات باید نابود شوند.»