حسین رفیعی، کارشناس اعتیاد بر ضرورت اجتماعی‌شدن مبارزه با موادمخدر به‌صورت عملی تأکید کرد و گفت: با توجه به جمعیت آماری معتادان در کشور، بخشی از افراد کشور درگیر معضل اعتیاد هستند و خانواده‌های بسیاری با این معضل اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. دانش بالفعل و بالقوه در پیشگیری از اعتیاد میان مردم وجود دارد ولی تاکنون اراده معطوف به این رویکرد به اندازه کافی نبوده است.
وی با اشاره به این‌که اجتماعی‌شدن مبارزه با موادمخدر حداقل از 10‌سال پیش مطرح شده ولی جامه‌عمل بر تن نداشته است، افزود: در دهه80 جنبش پیشگیری از اعتیاد در کشور ایجاد شد و به‌رغم تلاش‌های انجام شده، مبارزه با اعتیاد با موفقیت چندانی همراه نبوده است.
رفیعی با اشاره به این‌که جهت پیشگیری از اعتیاد اقداماتی توسط وزارت بهداشت و بهزیستی درحال انجام است، یادآور شد: مبارزه با موادمخدر و اعتیاد را نباید از نو اختراع کرد بلکه این مسیر نیاز به اصلاح و تقویت دارد.
وی با بیان این‌که پیشگیری اجتماع‌محور در دستگاه‌ها گاهی با موانع زیاد و دست‌وپاگیر اداری و فرهنگی مواجه است، افزود: زمانی که می‌گوییم مردم وارد مبارزه با موادمخدر شوند، باید از لحاظ حقوقی برای آنها شخصیت قایل شویم و لازمه این کار ارایه آسان مجوز برای سازمان‌های مردم‌نهاد است.
این کارشناس اعتیاد بر لزوم تسهیل ارایه مجوز به سازمان‌های مردم‌نهاد تأکید کرد و گفت: این موضوع در مبارزه اجتماعی با موادمخدر بسیار حایز اهمیت است و باید در دستورکار مسئولان مربوطه جهت تحقق هرچه بهتر رویکرد وزیر کشور و دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر قرار گیرد.
رفیعی ادامه داد: برخی معتقدند، کمبود شادی سبب گرایش مصرف مخدرهای صنعتی در کشور شده است ولی این مسأله قابل‌توجه بوده که آیا در آمریکا و بعضی از کشورهای غربی که به گفته برخی مثلا شادی وجود دارد، مصرف مخدرهای صنعتی اندک است؟!
وی گفت: البته افسردگی و کمبود شادی یکی از دلایل مصرف موادمخدر صنعتی و روان‌گردان‌ها است ولی این مسأله قابل ارتباط با همه موارد نیست و این یعنی، تقلیل یافتن مشکل اجتماعی به یک امر فردی. لذا باید بررسی کرد که چه مشکل اجتماعی سبب گرایش مصرف مواد
شده است.