وزیر راه و شهرسازی چندی قبل اعلام کرد ورود نسل جدید قطارها به ایران هزینه‌هایی دارد که هرچند بخش قابل توجهی از آن از سوی سرمایه‌گذاران و دولت تامین می‌شود اما قطعا بخشی از آن نیز در قیمت بلیت لحاظ خواهد شد.
به گزارش ایسنا، «قطارهای نسل جدید که از نظر نوع خدمات رسانی و سرعت دسترسی به شکل قابل توجهی به ناوگان هوایی نزدیک شده‌اند، از نظر هزینه‌ای نیز با توجه به تکنولوژی‌های به کار رفته و البته هزینه‌های موجود برای حفظ کیفیت آنها، با صنعت هواپیمایی برابری می‌کنند. قطار سریع السیر تهران – قم – اصفهان و برقی سازی ریل تهران – مشهد جزیی از این طرح‌های جدید است که باید برای راه اندازی آنها در خطوط ریلی کشور برنامه‌های بلیتی جدیدی تدارک دید. در کنار نسل جدید قطارها اما نرخ بلیت فعلی اعمال شده در قطارهای فعال و ناوگان در سیر کشور نیز با آنچه هزینه‌های واقعی را در بر می‌گیرد همچنان فاصله بسیاری دارد. در هر حال، راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران سرانجام و پس از ماه‌ها بررسی با افزایش قریب به 20 درصدی نرخ بلیت قطار موافقت کرد.»
اما باید این نکته را در نظر گرفت که سیستم ناوگان ریلی، با هر تجهیزات و خدماتی، مادامی که سرعت حمل و نقل آن به سرعت حمل و نقل ناوگان هوایی نرسیده باشد، منطقی نیست که قیمت آن با قیمت ناوگان هوایی برابری کند.
اگر مقایسه ای انجام دهیم میان زمان صرف شده قطار با هواپیما، در یک مسیر یکسان (مثلا تهران- مشهد)، می بینیم که قیمت هواپیما (حدود 170 هزار تومان) حدودا 3 برابر متوسط قیمت قطار در همین مسیر (حدود 55 هزار تومان) است؛ در حالی که زمان طی این مسافت با قطار، 8 برابر زمان به مقصد رسیدن هواپیما است. اگر مدیران و قانون‌گذاران قیمت های حمل و نقل ریلی را افزایش دهند، اقبال مردم به این سیستم، کمتر شده و مردم به سمت حمل و نقل جاده ای روی خواهند آورد که نتیجه آن، پیش از هر چیز، سوانح و بعد، آلودگی و سوخت بنزین بیشتر خواهد بود.