یکی از کشورهایی که تاکنون عملکرد بسیار خوب و چشمگیری در حوزه بهداشت و درمان نسبت به دیگر کشورها به‌خصوص کشورهای عضو اتحادیه اروپا داشته، هلند است. هر شهروند هلندی یا فردی که در هلند موظف به پرداخت مالیات است، باید در دوره‌های زمانی مشخص مبلغی را به سازمان تأمین‌اجتماعی این کشور پرداخت کرده و در مقابل از امکانات بهداشتی و درمانی هلند بهره‌مند شود. در عصر حاضر مقوله‌ای با عنوان «توسعه» مورد توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته که هدفی جز رضایت شهروندان ندارد.
به گزارش سازمان بین‌المللی کار، سلامتی ملاک اصلی زندگی رضایتمند و مفرح است. بنابراین اکثر دولتمردان تلاش می‌کنند تا با افزایش سطح کیفیت شبکه بهداشت و درمان کشورشان، رضایت شهروندان خود را بیشتر جلب کرده و توسعه کشور خود را به حقیقت نزدیکتر کنند.
نظام‌های بهداشتی و درمانی کشورهای مختلف، متاثر از شرایط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی آنها است، به‌طوری‌که کشورهایی با نظام سیاسی و اقتصادی مشابه عموما از نظام‌های درمانی مشابهی نسبت به یکدیگر برخوردار هستند. نقش فرهنگ نیز در این رابطه بسیار چشمگیر است.
با این حال طبق بررسی‌های انجام شده توسط سازمان‌ملل متحد، شبکه بهداشت و درمان برخی کشورها دارای عملکرد مفید و موثرتری نسبت به سایر کشورهای هم‌سطح خود است. یکی از کشورهایی که تاکنون عملکرد بسیار خوب و چشمگیری در حوزه بهداشت و درمان نسبت به دیگر کشورها به‌خصوص کشورهای عضو اتحادیه اروپا داشته، هلند است.
 مراقبت‌های بهداشتی و درمانی در این کشور به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ مراقبت‌های روحی و جسمی بلندمدت و کوتاه‌مدت. هر شهروند هلندی یا فردی که در هلند موظف به پرداخت مالیات است، باید در دوره‌های زمانی مشخص مبلغی را به سازمان تأمین‌اجتماعی این کشور پرداخت کرده و در مقابل از امکانات بهداشتی و درمانی هلند بهره‌مند شود.
به گزارش سازمان بین‌المللی کار، اگر در گذشته تفاوت‌هایی میان شرکت‌های بیمه خصوصی و عمومی وجود داشت اما درحال حاضر تمام شرکت‌های بیمه هلند تحت‌نظر سازمان تأمین‌اجتماعی مشغول به کار هستند. تمام شهروندان این کشور مبلغی را به‌عنوان حق بیمه پایه خدمات درمانی دریافت می‌کنند که برای هر فرد به‌طور میانگین معادل 95 یورو محاسبه می‌شود.
یکی از بخش‌های نظام بهداشتی و درمانی هلند را پزشکان خانگی تشکیل می‌دهند که می‌توان از آنها به‌عنوان بزرگترین بخش نظام بهداشت و درمان این کشور یاد کرد. نظام بهداشت و درمان در هلند بسیار مناسب و دارای عملکردی فوق‌العاده مستحکم است اما این نظام از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست. اگرچه ضعف مدیریتی در تمام کشورها به‌خصوص کشورهای اروپایی دیده می‌شود اما انجام تحقیقات گسترده و گردآوری اطلاعات دقیق از سوی مقامات حوزه بهداشت و درمان کشور هلند باعث شده تا خدمات و سیاست‌گذاری‌های بیمه‌ای کاملا متناسب با نیازهای مردم طراحی شوند و هزینه‌بر بودن آنها کمتر مورد توجه قرار گیرد. هلند علاوه‌بر این‌که دارای شبکه‌ای نظام‌مند و مستحکم خدمات‌رسانی خانگی است، در نظام بهداشت و درمان نیز جزو کشورهای پیشرو محسوب می‌شود. این کشور از واحدهای تخصصی برخوردار است که قادرند خدمات بهداشتی و درمانی را در سطح تخصصی‌تری به مردم ارایه دهند.
 واحد‌ها را می‌توان به دو بخش مراکز بهداشت و بیمارستان‌ها تقسیم کرد. در مراکز بهداشت، متخصصان با آموزش و ارایه تجارب بهداشتی و امکانات تشخیصی مانند آزمایشگاه، رادیولوژی، دندانپزشکی و مامایی خدمات متفاوت ارایه می‌کنند.
بیمارستان‌ها نیز مرکز ارجاع بیماران برای دریافت خدمات بستری و سرپایی تخصصی هستند. شهروندان هلندی می‌توانند با استفاده از بیمه و پوشش‌هایی که دریافت کرده‌اند از خدمات بهداشت و درمان این کشور با قیمت‌های کمتری استفاده کرده و نیازهای خود را رفع کنند.
مالیات بخش دیگری از درآمد نظام بهداشت و درمان هلند را تشکیل می‌دهد. هر ساله مالیات‌هایی که از درآمدهای میان کارگران و کارفرمایان و همچنین حق بیمه‌های بهداشت و درمان حاصل می‌شود، به‌طور میانگین 31‌درصد از درآمد این نظام را تشکیل می‌دهد. این درحالیست که در ماه‌های اخیر و به دلیل بحران‌های اقتصادی که منجر به افزایش شدید هزینه‌های خدمات بهداشت و درمان در هلند را در برداشته، نارضایتی مردم دو چندان شده است.
 هلند، پس از کشورهایی چون آلمان و دانمارک، برترین نظام بهداشت و درمان را داراست اما قیمت‌های فزاینده خدمات و همچنین افزایش مالیات و حق بیمه‌ها در حوزه بهداشت و درمان نارضایتی شهروندان هلندی را سبب شده است.
نظام مراقبت‌های بهداشتی و درمـانی هلنـد، ترکیـب دو بخـش خصوصـی و دولتـی اسـت. مراقبـت بهداشتی - درمانی تا حد زیادی توسط موسسات خصوصی، عرضه می‌شود. فراهم بودن، دسترسی و تأمین مالی مراقبت‌ها نیز از طریق قانون تضمین شده است.
هزینه‌های معمول پزشکی به وسیله قراردادهای بیمه‌ای مختلف که عمدتا تحـت شـمول قـانون بیمه سلامتی هستند، پرداخت می‌شود. افرادی که درآمد سالانه آنها از سـقف مشخصـی پـایین‌تـر باشد و تمامی کسانی که داوطلب مزایای تأمین‌اجتماعی هستند، الزاما تحت پوشش این قانون قـرار می‌گیرند. در حدود ۶۳‌درصد از جمعیـت هلنـد تحـت پوشـش قـانون بیمـه سـلامت هسـتند. سـایر طرح‌های بیمه سلامت اجباری طیف‌های متفاوتی از اقشار جامعه از قبیل کـارگران خـدمات عمـومی و... که در مجموع در حدود ۵‌درصد جمعیـت کشـور هستـند را تحـت پوشـش دارد. درنهایت کسانی‌که تحت‌پوشش هیچ‌کدام از این بیمه‌ها نیسـتند مـی‌تواننـد بـا یکـی از چنـدین شـرکت بیمـه سلامت در بخش خصوصی مذاکره کنند. در حدود ۳۲‌درصد جمعیـت کشـور تحـت پوشـش بیمـه سلامتی خصوصی قرار دارند.