شهروند| روز گذشته رئیس‌جمهوری با بیان این‌که جامعه پلیسی با جامعه برخوردار از پلیس خوب متفاوت است به بیان دیدگاه‌های خود درباره برخی از نکات امنیتی پرداخت. دیدگاه‌هایی که البته تا حد زیادی علاوه بر تازگی می‌تواند تحلیل مناسبی از تلاش دولت در این راستا ارایه دهد. با این حال افکار عمومی در جامعه هنوز متأثر از تهدیدات گروه‌های فشار علیه یادگار امام و حجت‌الاسلام ناطق‌نوری و نیز بلاتکلیفی حادثه شیراز برای علی مطهری است. دو موضوعی که مشخصا مقوله امنیت را در جامعه ایرانی زیرسوال برده است. عبدالله ناصری، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و عضو بنیاد باران در این‌باره به «شهروند» می‌گوید: گروه‌های فشار محفلی حالا آن‌قدر قدرتمند شده‌اند که دیگر روسای قوا هم نمی‌توانند جلوی آنان را بگیرند. به گفته آقای ناصری شورایعالی امنیت ملی باید در این زمینه به‌طور جدی ورود کند.
روز گذشته رئیس‌جمهوری مجددا درباره برخی نگاه‌های امنیتی و نیز رفتارهای پلیس مسائلی را مطرح کرده است به نظر شما چرا با وجود تغییرات بسیار در مسئولان و دولتمردان جمهوری اسلامی برخی از مسائل مانند وجود نگاه امنیتی تغییر نمی‌کند و همچنان صورت مسأله در دولت‌های متفاوت یکی باقی می‌ماند؟
بخش عمده این موضوع برمی‌گردد به برنامه‌ریزی‌های طولانی و نگاه‌های محفلی نهادهای امنیتی که از سالیان گذشته انجام گرفته است و شاید دیگر چندان هم تحت اختیار نهادهای حاکمیتی قرار ندارند.
به‌عنوان یک فعال سیاسی و رسانه‌ای که سیر این جریان را تعقیب کرده‌اید، فکر می‌کنید از چه زمانی پایه این نهادها گذاشته شد؟
می‌توان گفت پایه این محافل از دوران اصلاحات گذاشته شد که برای مقابله با برخی از جریانات مربوط به اصلاح‌طلبان نیاز بود تا برخی از افراد بدون وابستگی‌های رسمی وارد عمل شوند. اما حالا مسأله این است که همان محافل دیگر زیر بار دستگاه‌های حاکمیتی هم نمی‌روند و این موضوع از زمان اصلاحات هم پیش‌بینی می‌شد و به حامیان اینها هشدار می‌دادیم که زمانی این موضوع گریبان خود شما را هم خواهد گرفت. امروز نمونه‌های افسارگسیختگی این جریان فشار را در حادثه شیراز می‌بینیم، همچنین در ماجرای تهدید یادگار امام برای پرهیز از سفر به استان گلستان و سخنرانی نکردن آقای سیدحسن خمینی قضیه مشخصا تهدید ایشان توسط یکی از همین گروه‌های محفلی بود. البته نباید فراموش کرد دستگاه‌های ذی‌ربط حاکمیتی مانند نیروی انتظامی و وزارت کشور باید به‌طور جدی بخواهند با این افراد مبارزه شود و در یک نگاه بلندمدت این گروه‌ها را به دلیل آسیبی که به فرآیند امنیتی کردن جامعه می‌زنند از چرخه قدرت حذف کنند که البته من چنین اراده‌ای را در این نهادها نمی‌بینم. هرچند قبول دارم که در شرایط فعلی این قبیل اقدامات تا حد زیادی هزینه‌بردار است اما اگر اراده کافی در نهادهایی مانند شورایعالی امنیت ملی و وزارت اطلاعات وجود داشته باشد آنگاه می‌توان گفت دغدغه‌هایی که رئیس‌جمهوری محترم درباره آنها صحبت کرده، رفع خواهد شد و حتی می‌توانیم برنامه‌ریزی بلندمدتی برای رفع این معضلات داشته باشیم.
تقریبا بیشتر شخصیت‌های سیاسی ازجمله ریاست مجلس، ریاست‌جمهوری و حتی مقام معظم رهبری در بیاناتی اقدامات این گروه‌ها را محکوم کرده‌اند اما درنهایت شاهد هستیم که این محکومیت‌ها تأثیری بر فرآیند اقدامات آنان نگذاشته و مجددا پس از مدتی خبری درباره اقدامات فراقانونی آنان منتشر می‌شود. به نظر شما چرا نمی‌توانیم خود را از شر پدیده «خود سری» نجات دهیم؟
به این دلیل که نهادهای محفلی غیرحاکمیتی آن‌قدر قدرتمند شده‌اند که حتی مقامات عالی هم نمی‌توانند با تذکر جلوی آنها را بگیرند. پیش از این هم گفته‌ام شورایعالی امنیت ملی باید به‌صورت بسیار جدی به موضوع ورود کند وگرنه شائبه‌هایی به‌وجود می‌آید مبنی‌بر این‌که برخی از اعضای این شورا هم چندان تمایلی به برخورد جدی با این گروه‌ها ندارند.
فکر می‌کنید گذشت زمان این گروه‌ها را تقویت کرده یا هنگامی که به زمان‌های گذشته نگاه می‌کنید، می‌توانید بگویید این گروه‌ها نسبت به گذشته بسیار ضعیف‌تر شده‌اند و تعداد عملیات آنها کاهش داشته است؟
فکر می‌کنم به مرور زمان و خصوصا در دولت آقای احمدی‌نژاد اتفاقا بسیار تقویت شدند، همان‌گونه که در دولت اصلاحات با فعالیت نهادهای موازی شکل گرفته و به وجود آمدند در دولت آقای احمدی‌نژاد هم از نظر مالی تقویت شده و در مجموع توانستند قدرت بیشتری به‌دست بیاورند.
گفتید که باید عزمی جدی برای مقابله با این گروه‌ها وجود داشته باشد، این عزم را در دولت فعلی می‌بینید یا می‌توانید بگویید عمل خاصی در این راستا انجام شده که می‌تواند در آینده سودمند و اثربخش باشد؟
این اتفاق باید در وزارت کشور به‌عنوان متولی سیاست و امنیت داخلی بیفتد و من تا زمانی که قضیه مسببان حادثه شیراز پیگیری نشده و به نتیجه روشنی نرسد، نمی‌توانم بگویم که این عزم را در شخص وزیر کشور می‌بینم.