احمد نجفی  بازیگر و کارگردان

آرزوهای زیادی دارم، اما اگر قرار باشد برای خودم، خانواده‌ام، مردم جامعه‌ام و مردم دنیا، آرزویی بکنم، اول برای خود و خانواده‌ام و همه مردم، آرزوی سلامتی است. امیدوارم در وضع موجود، با وجود این همه بیماری و استرس و درد و رنج، خداوند به جامعه ما، سلامتی عطا کند و مردم هم قدر سلامتی‌شان را بدانند.
کمی در مورد مسائل هسته‌ای نگرانم! اما به‌نظرم می‌رسد که تیم مذاکره‌کننده خوبی داریم و اتفاقات خوبی در انتظارمان است. در هر حال باید تا اعلام نتیجه قطعی و نهایی، منتظر بمانیم. مسأله هسته‌ای و موضوع تحریم‌ها، با خیلی از وجوه زندگی ما ایرانی‌ها گره خورده است. گرچه اگر توافقی صورت نگیرد، نه ما را از بین خواهد برد و نه اگر توافقی انجام شود، یک‌شبه همه‌چیز زیر و رو خواهد شد. مدیران کشور باید شرایط اقتصادی را به نحوی با مردم همراه کنند که کمی از درد‌های مردم التیام یابد. آرزو دارم که زندگی بهتر برای مردم و خصوصا برای جوانان را ببینم. اشتغال، ازدواج و بهبود شرایط زندگی.
برای دنیا، امیدوارم که دست از این جنگ‌ها بشویند. آخر مگر چقدر پول و سلاح دارند؟! باور کنید اگر این همه پولی را که برای حمله و جنگ و تسلیحات نظامی خرج کردید، برای علم و پزشکی خرج می‌کردید، تا حالا ابولا، ایدز، سرطان و سایر بدبختی‌های مردم دنیا از بین رفته بود! من فقط آرزو می‌کنم که دنیا عاری از سلاح شود. نه فقط سلاح هسته‌ای که حتی یک کلت کمری!
من واقعا گاهی با خودم می‌اندیشم که انسان تا چه اندازه می‌تواند حریص باشد؟ این همه بدبختی، بیماری، کودکان گرسنه و بی‌خانمان، نمی‌تواند احساسات این افراد را برانگیزد؟ این همه ساخت سلاح و فروش آنها برای چه؟! این همه پول برای چه تجارتی؟ آخر این چه تجارتی است؟ تجارت جان مردم؟! چرا تا این اندازه خشونت را در مغز بشر قرار داده‌اند و باز هم این مسیر را ادامه می‌دهند؟
آرزو می‌کنم که سرشت واقعی بشر که سرشت پاکی است، ظهور و بروز پیدا کند و بر تیرگی روح سیاه‌ دلان غالب آید. آرزو دارم همه این خباثت‌ها، جنگ‌ها، خواهر و برادرکشی‌ها و نفرت‌انگیزی‌ها از بین بروند. خسته شدم از این خبرها! آرزو می‌کنم دنیایی داشته باشیم پر از صلح و صفا؛ نه پر از گدا و گرسنه، خشکسالی
 و بدبختی...