معصومه قربانی‌برزگر مشاور رئیس سازمان داوطلبان جمعیت هلال‌احمر
بر کسی پوشیده نیست که شرط داشتن جامعه‌سالم، داشتن خانواده‌هایی سالم است و این‌که خانواده چگونه می‌تواند یک خانواده سالم باشد، مساله‌ای چند متغیره است که به عوامل بسیاری وابسته است و قطعا زنان به‌عنوان مدیر اجرایی هر خانواده و نقش مادری و همسری و خصوصیات منحصربه‌فردی که خداوند متعال به آنها برای حفظ بقای خانواده اعطا کرده، از متغیرهای اصلی داشتن خانواده سالم به‌شمار می‌آیند.
موضوعی که در این یادداشت به آن اشاره خواهد شد، حول این محور است که چگونه می‌توانیم به زنان جامعه کمک کنیم تا بتوانند نقش پررنگ‌تری در داشتن خانواده سالم ایفا کنند. بدون تردید اولین معلم هر فردی مادر اوست و همه مادران جامعه دارای شغل معلمی هستند؛ و همان‌طور که باورهای عینی و آموزه‌های دینی می‌گوید، آموخته‌های اساسی انسان که شخصیت او را شکل می‌دهد در شش‌سال اول زندگی و توسط اولین معلم یعنی مادر به او انتقال پیدا میکند. همان‌طور که می‌دانیم، معلمان برای آموزش‌دادن به کودکان و نوجوانان در مدارس چندین سال درس می‌خوانند و درخصوص نحوه ارتباط برقرارکردن با کودک یا نوجوان دوره‌های متعددی را می‌گذرانند و به‌صورت تئوری و عملی با مسائل آشنا می‌شوند؛ در مقابل اولین و مهم‌ترین معلمان یعنی مادران تا چه اندازه با این مقوله‌ها آشنایی دارند؟ اصلا چند درصد آنها می‌دانند که درواقع معلم فرزندان خود هستند و خود را در این مقام می‌بینند؟
پیشنهاد این است برای سروسامان دادن به این نیروی عظیم انسانی در داخل کشور نهاد یا وزارتخانه‌ای تشکیل شود و کلیه مادران را به‌عنوان معلم به استخدام درآورد؛ با شیوه‌های نوین آموزش ضمن‌خدمت به عزیزان در دوره‌های مرتبط، ایشان را از حقوق و مزایای حداقلی در سطح جامعه بهره‌مند کند؛ همچنین این معلمان پس از بازنشستگی از مزایای مرتبط بهره‌مند شوند. امروزه کم نیستند زنانی که برای فرار از کار بی‌جیره و مواجب خانه، حضور در اجتماع و داشتن نقش اجتماعی، برخورداری از بیمه تأمین اجتماعی، بازنشستگی و... کار بیرون از منزل با حداقل حقوق را انتخاب می‌کنند، اما تمام دریافتی آنان صرف ایاب و ذهاب و مهدکودک فرزندانشان شده و متاسفانه خستگی روزانه، آنان را از ادای درست وظیفه مادری بازمی‌دارد و باعث می‌شود با این انتخاب، خود آنان نیز صدمه‌های جبران‌ناپذیری را متحمل شوند.
با وجود تعداد 21 میلیون و 185 هزار و 647 خانواده ایرانی (بنابر سرشماری سال 1390) یکی از مشکلات بزرگ این طرح، هزینه بالای آن برای دولت خواهد بود که اجرای آن را در سال‌های فعلی مشکل خواهد کرد، ولی این موضوع نباید سبب شود به محاسن و برکاتی که این طرح می‌تواند برای جامعه ما داشته باشد، فکر نکنیم و عزم خود را برای اجرایی‌شدن آن در سال‌های آتی به‌کار نبریم. جامعه ایرانی همواره نقش والایی را برای مادران ایرانی قایل بوده است، همچنین در فرهنگ اسلامی به‌ویژه ما شیعیان با داشتن الگوی بی‌نظیری همچون فاطمه زهرا(س) که نقش زن در خانواده را به‌طور کاملا ملموس تبیین نموده، لازم است در قوانین اجرایی خود جایگاه ویژه‌ای برای نقش مادری زنان قایل باشیم و زنان خود را فرزند در آغوش، در صبح‌های سرد و تابستان‌گرم در صف‌های طولانی تاکسی و اتوبوس نبینیم و از آنها حمایت بیشتری به عمل آوریم.
اجرایی‌شدن این پیشنهاد علاوه‌بر مزایای اصلی خود دارای محاسن دیگری نیز خواهد بود که یکی از آنها می‌تواند توسعه شبکه‌های رسمی و مجازی در بین مادران جهت تبادل تجربیات و اطلاعات جهت پرورش فرزندان و توسعه رفاه خود و خانواده خودشان باشد. همچنین این رویه می‌تواند مادران را به مطالعات موردی درباره فرزندان و خانواده خود و تحقیق و پژوهش درخصوص آنها تشویق کند. همان‌طور که در کشورهای پیشرفته دنیا نیز معمول است، نتایج این تحقیقات درقالب مقاله و کتاب قابل‌ارایه است.