۳۵ سال پیش، برابر با پانزدهم آوریل ۱۹۸۰ میلادی، ژان پل سار‌تر، فیلسوف اگزیستانسیالیست، رمان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس و منتقد مشهور فرانسوی، در سن ۷۵ سالگی در بیمارستان بروسه پاریس درگذشت. عمده آثار نوشتاری سار‌تر درباره «بودن و زیستن» و بسط مفهوم آزادی انسان است. او در سال ۱۹۶۴ برنده جایزه نوبل شد اما آن را نپذیرفت و اعلام کرد دولت‌ها یا انستیتو‌ها نباید به اهل فکر و قلم جایزه بدهند، بلکه این مردمند که با خرید نوشته‌ها و افکار آنان پاداش می‌دهند و قدر می‌نهند. از سال ۱۹۷۳ به بعد سار‌تر تقریباً تمامی قدرت بینایی خود را از دست داده و دیگر قادر به نوشتن نبود. او سال ۱۹۷۹ در یک کنفرانس مطبوعاتی جنجالی به حمایت از آوارگان جنگ ویتنام پرداخت و در جایی دیگر از مبارزه مردم ایران علیه شاه و آزادی زندانیان سیاسی و همچنین مبارزه مردم شیلی علیه دیکتاتوری پینوشه حمایت کرد. سار‌تر تا پایان عمر یک چهره سر‌شناس جهانی باقی ماند و خبر درگذشتش به سرعت در سراسر دنیا پخش شد. حدود ۵۰هزار نفر در پاریس در مراسم خاکسپاری او شرکت کردند. این مراسم پرجمعیت‌ترین تشییع جنازه یک فیلسوف در قرن بیستم بود.