شهروند| خاطره ما از همه همگروه‌هایمان در رقابت‌های تجمیعی مقدماتی جام‌ملت‌‌های آسیا و جام‌جهانی می‌تواند با فرش قرمز پهن شده از سوی سرنوشت برای ما، مقدمه‌ای شود برای حضور قدرتمندانه در مهم‌ترین رقابت ملی قاره و معتبرترین جام فوتبال دنیا. قرعه‌کشی دیروز در هتل ماریوت کوالالامپور مالزی، پیامدهای ویژه‌ای داشت.
خاطرات قبلی
رقبای ما در گروه چهارم، یادآور خاطرات تلخ و شیرین هستند. از شکست 4 بر 2 مقابل عمان والدیر ویرا با گل به خودی ناصر محمدخانی در بازی اول دور دوم گروهی فوتبال بازی‌های آسیایی 1998 بانکوک که بگذریم، هند نوعی آشنایی‌زدایی به وجود می‌آورد. آنها در سال‌های اخیر به ما برخورد نکرده‌اند اما در دهه 30 (روزهای بی‌بهره بودن آسیا از تورنمنت ملی) غول بزرگی بودند و در المپیک می‌درخشیدند. هند ‌سال 1950، اولین کشور مستقل آسیایی حاضر در جام‌جهانی نام گرفت اما به دلیل بی‌پولی و نداشتن کفش، قانون منع بازی با پای برهنه( اتفاقی که در المپیک رخ داد!) را مقابل خود دید و از جام‌جهانی کناره‌گیری کرد. تیم جنوب شرق آسیا، یک دهه پیش با آوردن یک مربی انگلیسی متحول شد اما هرگز پیشرفت مداومی را تجربه نکرد. حالا به لطف برخورداری از سوپر لیگی با حضور بازیکنان بزرگ در آستانه بازنشستگی از فوتبال، فوتبال هند بار دیگر در کانون توجهات قرار گرفته؛ هرچند تیم رده 147 رنکینگ فیفا حتی با وجود یک مربی انگلیسی دارای سابقه کار فراوان درحوزه جغرافیایی هند به نام استفن کونستانتین هم پیشرفت مناسبی نداشته است. ایران در 4 بازی از 6 رویارویی قبلی پیروز شده و تنها یک‌بار در اولین رویارویی تاریخ 2 تیم در 11 مارس 1951 به رقیب باخت. بازی 17 شهریور امسال، اولین رویارویی با هند از ‌سال 1992 میلادی است.
ترکمنستان شوم
تیم رده 144 رنکینگ فیفا در تنها رویارویی قبلی، ایران را تا دقیقه 88 تشنه لب نگه داشت و سرانجام با آخرین گل ملی فرشاد پیوس تازه بازگشته از محرومیت از باخت گریختیم. ترکمن‌ها پس از رقم‌زدن اولین و تنها حذف ایران در مرحله گروهی فوتبال بازی‌های آسیایی در مرحله بعد به ازبکستان (قهرمان شگفتی‌ساز آن دوره) باختند و در 10‌سال اخیر هم نه‌تنها فرازی نداشته‌اند، بلکه فقط دریک دوره جام ملت‌های آسیا حاضر بوده‌اند. تیم فعلی ترکمنستان به دلیل برخی ناهماهنگی‌ها هنوز مربی ندارد و غیراز 2 حضور متوالی در جمع 8 تیم برتر فوتبال بازی‌های آسیایی در سال‌های 1994 و 1998، کارخاصی صورت نداده است. سنگین‌ترین شکست آنها با نتیجه 6 بر یک رقم خورده؛ پس ما در صورت دوری از تفکرات دفاعی، می‌توانیم نام خود را به رقم‌زننده بزرگترین شکست تاریخشان در رزومه کاری این منطقه جدا شده از شوروی سابق مطرح کنیم.
رقیب شناخته شده
در این بین، عمان بیش از همه رقبای گروه برای ما آشناست. از آن روزی که یوسف قلیانی در بازی‌های مقدماتی جام ملت‌های 1996 مدام شوت‌های میناوند و شاهرودی را گرفت، سال‌ها سپری شده اما آنها هنوز لقمه راحتی برای ما نیستند. تیم عربی به‌عنوان تیم رقیب صاحب رتبه یک رقمی ما در این مرحله در هیچ‌یک از 3 حضورش در جام ملت‌های آسیا موفق به صعود از گروهش نشده اما با مربی معروفی به نام پل لوگوئن که در مسیر 7 قهرمانی متوالی لیون در لیگ فرانسه چند جام برد، قصد تکرار برتری‌های نه‌چندان پرشمار قبلی مقابل ایران را دارد. آنها بیش از بقیه تیم‌های گروه با ایران بازی کرده‌اند، با این حال فقط در یکی از 8 جدال با ایران پیروز شده‌اند و 4 بار شکست خورده‌اند. آخرین جدال ما با آن‌ها، تساوی 2 بر 2 با گل‌ ثانیه پایانی نصرتی در جدالی همراه با درگیری بداوی و رضایی بود.
19 تایی‌ها
دوشنبه 30 آبان 1379 از خاطر فوتبال آسیا نمی‌رود؛ روزی که در ورزشگاه تبریزمدام توپ وارد یکی از دروازه‌ها می‌شد و توسط امثال کریمی با اشتیاق، سریع به وسط زمین می‌آمد؛ گویی که تیم ما برای صعود، 20 گل می‌خواست! نتیجه چنین اشتیاقی در اولین و تنها رویارویی تاریخ با گوام، رقم خوردن یک‌طرفه‌ترین بازی تاریخ مقدماتی جام‌جهانی بود؛ 19 بر صفر. تیم رده 167 فیفا هم درست مانند هند، یک مربی انگلیسی به نام «گری ویث» دارد. تیم فعلی این مرد 40ساله فرسنگ‌ها با استانداردهای باشگاه زادگاه او فاصله دارد اما او از آنجایی که مثل هر انگلیسی «آن‌قدر پول ندارد که جنس ارزان بخرد»، قصد دارد اندک سرمایه‌های انسانی خود را صرف خرید گرانی به نام «شهرت مقاومت مقابل ایران» کند.
سایر گروه‌ها
عربستان، ابرقدرت دست نیافتنی سابق آسیا در ضعیف‌ترین روزهای تاریخ خود در گروه اول با یکی ازسر حال‌ترین امارات‌های دوران معاصر بازی می‌کند. برنده نبردی که یادآور یکی از تنها 2 فینال تمام عربی تاریخ جام‌ملت‌های آسیا، قطعا به‌عنوان تیم اول صعود می‌کند چون درحال حاضر در محافل فوتبالی تیمور شرقی، مالزی و فلسطین، بحث بر سر کم گل خوردن است! در گروه دوم، استرالیا، تاجیکستان، اردن، بنگلادش و قرقیزستان حضور دارند. گروه سوم شامل چین، قطر، مالدیو، بوتان و هنگ‌کنگ است. در گروه پنجم ژاپن، سوریه، افغانستان، سنگاپور و کامبوج رقابت می‌کنند و در گروه ششم تیم‌هایی به نام عراق، ویتنام، تایلند، اندونزی و چین تایپه حضور دارند. در گروه هفتم کره‌جنوبی، کویت، لبنان، میانمار ولائوس دیده می‌شوند. در گروه هشتم هم ازبکستان، بحرین، فیلیپین، کره‌شمالی و یمن قرارگرفته‌اند.
شیوه صعود تیم‌ها
 تیم‌های اول و 4 تیم برتر دوم گروه‌های 8 گانه، 12 تیم راه یافته به جام‌ملت‌های آسیا در ‌سال 2019 و دور پایانی مقدماتی جام‌جهانی (که در 2 گروه 6 تیمی انجام می‌شود) را تشکیل می‌دهند و 12 تیم دیگر حاضر در اولین جام‌ملت‌های آسیای 24 تیمه در پایان رقابت‌هایی با حضور 24 تیم باقی‌مانده در 6 گروه 4 تیمی، معرفی می‌شوند.
برنامه بازی‌های تیم ملی
ایران در اولین بازی، روز 26 خرداد میهمان ترکمنستان است، سپس 12 شهریور از گوام پذیرایی می‌کند، 5 روز بعد به خانه هندی‌ها می‌رود و 16 مهر 1394، آخرین بازی دور رفت را در مسقط مقابل عمان انجام می‌دهد. دور برگشت با بازی 21 آبان در آزادی مقابل ترکمنستان شروع می‌شود. رقابت 26 آبان در خانه گوام، نبرد 5 فروردین ‌سال 1395 درخانه هند و رویارویی 5 روز بعد با عمان آن هم در آزادی، 3 بازی پایانی تیم کی‌روش را رقم می‌زنند.
نگاه کارشناس
امیر حاج‌رضایی، کارشناس فوتبال ایران درباره قرعه ایران در این رقابت‌ها به «شهروند» می‌گوید: «باید خداراشکر کنیم که در چنین گروهی قرار گرفتیم. حریفان ما تیم‌هایی نیستند که بتوانند یقه‌مان را بگیرند، البته عمان کمی شرایط بهتری دارد و در چند‌سال اخیر پیشرفت زیادی داشته است. با این حال بعید است بتواند مانع صعود ایران شود.» او به نوع آرایش تیم‌ملی در رقابت‌ها اشاره می‌کند: «من فقط امیدوارم تیم‌ملی دفاعی بازی نکند و سیستمی را در نظر بگیرد که بتوانیم تفاضل گل خوبی را ثبت کنیم. البته اینطور نیست که همین رقبای به ظاهر آسان هم کاری نکرده باشند. بی‌تردید آنها نیز برای موفقیت می‌جنگند و می‌خواهند نتیجه بگیرند. ضمن این‌که آنها مقابل تیم ایران حرف‌های زیادی برای گفتن دارند.» حاج‌رضایی حرف‌هایش را این‌گونه به پایان می‌برد: «این قرعه‌کشی به ما فضا می‌دهد تا از بازیکنان جوان‌تر استفاده کنیم و آنها را هم محک بزنیم. قطعا فرصت مناسبی برای فوتبال ایران مهیا شده که باید از آن بهره بگیریم.»