شهروند| اولین پیروزی‌های متوالی ایران در هر زمینه‌ای بر آمریکا در کشتی آزاد رخ داد؛ همان رشته‌ای که بارها غرور زخم‌خورده ما را التیام داد. از همان روزی که امیررضا خادم، کندی ماندی را در فینال وارنای 1989 فتیله‌پیچ کرد تا برتری بعدها پس‌گرفته‌شده جدیدی در تورنتوی 93 بر ملوین داگلاس، حتی پیروزی‌های حماسی‌اش بر این آمریکایی در جام تختی و البته شکست ناعادلانه او در فینال المپیک 1996 آتلانتا مقابل کرت انگل. حالا یک‌بار دیگر برای قهرمانان فرش قرمز پهن کرده‌اند. خاطرات حماسی ورزشی ما از کشتی آمریکا داشت به همین فریم‌های درحال سیاه و سفید شدن محدود می‌شد که درست در روزهای کم توجهی به کشتی آزاد، بار دیگر پرمدال‌ترین ورزش تاریخ ایران، روسفیدمان کرد.
داستان قهرمانی
چهل‌وسومین دوره جام‌جهانی کشتی آزاد با قدرتنمایی کشورمان در سالن «ال‌ای‌پورو» آمریکا واقع در منطقه‌ای شبیه میدان شوش خودمان شروع شد. برتری قاطعانه 8 بر صفر بر بلاروس و 2 برتری مشابه 7 بر یک مقابل ترکیه و جمهوری آذربایجان، راه حضور در فینال را هموار کرد. برتری بر جمهوری آذربایجان مدعی که برخی ستاره‌هایش سابقه حضور در لیگ کشتی ما را هم دارند، شاهکار آزادکاران بود. فقط رضا یزدانی مصدوم به رقیب باخت و هریک از 7 آزادکار دیگر، رقبای‌شان را بردند. فینال اما داستان خاص خودش را داشت. برتری رحیمی در حالت تساوی امتیازات و تنها به دلیل اجرای فن‌های پرامتیازتر، خبر از جدالی پایاپای می‌داد اما وقتی بهنام احسان‌پور 7 بر 5، کلمن اسکات را برد، مشخص شد ایران چقدر انگیزه و برتری دارد. ناکامی مسعود اسماعیل‌پور مقابل متکالف، آمریکا را به ما نزدیک‌تر کرد اما تا پدیده‌ای به نام حسن یزدانی را داشتیم، غمی نبود؛ همانی که با برتری 3 بر یک مقابل مارابل، پل پیروزی ما را ساخت. رسیدن باروز به رکورد استثنایی کسب صد پیروزی در دوران حرفه‌ای، مرتضی رضایی جوان را ترسانده بود و جوان ما درنهایت عرض 4 دقیقه و 30 ثانیه با امتیاز ضربه فنی شکست خورد. میثم مصطفی‌جوکار اما جبران کرد و 12 بر 2 رقیبش، فاستر را برد. وقتی محمد حسین محمدیان در امتیاز مساوی، مغلوب رقیب شد، جدال کمیل قاسمی با رقیبی که در ابتدا دلاگنف بود و سپس« زک‌ری» شد، نقشی حیاتی یافت. برنده این بازی، قهرمان را تعیین می‌کرد. البته باید از جوکار هم متشکر باشیم. او شکست با اختلاف فراوان رضایی را جبران کرد و گرنه شاید برتری در بازی آخر هم باعث قهرمانی ما نمی‌شد! به‌هرحال کمیل قاسمی 3 بر یک، زک را برد تا ایران به حماسی‌ترین شکل ممکن پس از کسب اولین قهرمانی در رقابت‌های جهانی کشتی آزاد در خارج از خانه طی 4 دهه گذشته این بار در خاک آمریکا، ششمین قهرمانی در جام‌جهانی کشتی‌آزاد (چهارمین قهرمانی متوالی) را جشن بگیرد.
مدیون هواداران
بخشی از شور و حرارت کشتی‌گیران ما، ناشی از جو سالن بود. هرچند رقابت‌هادر آمریکا انجام می‌شد اما هواداران ما را یاد سالن 12 هزارنفری آزادی انداختند. توضیحات سایت اتحادیه جهانی کشتی، هرگونه توضیح اضافی را غیرضروری جلوه می‌دهد: «هرجا ایران کشتی می‌گیرد صدای بوق و شیپور و فریادهای طرفداران بر پا است. حالا می‌خواهد آن مسابقات، رقابت‌های قهرمانی جهان در ترکیه یا جام‌جهانی در لس‌آنجلس باشد. ایران کشوری است که وفادارترین طرفداران کشتی را در جهان دارد.»
پدیده‌ها
در هجمه تعاریف قهرمانانه و حماسی و اطلاعات گاه غلط و به شدت تکراری‌هادی عامل که در ساعات ابتدایی روز دوشنبه، سوهان اعصاب بود، پدیده‌های کشتی ما به خوبی میخ قدرت را کوبیدند. از سید محمد احمدی که با برتری 14 بر 10 طغرل عسگراف، قهرمان المپیک لندن شگفتی‌ساز شد تا مرتضی‌رضایی (پسر اسدالله رضایی، پیشکسوت کشتی) و حسین یزدانی، همه عالی ظاهر شدند.
اعتراض به ناداوری
رسول خادم، رئیس فدراسیون و سرمربی تیم‌ملی بعد از این قهرمانی به تیمش بالید اما از ناداوری‌ها شکایت داشت: «با توجه به این‌که آمریکا میزبان بود تا یک حدی این موضوع طبیعی است اما داوری در برخی از کشتی‌ها ازجمله در 57 و 61 کیلوگرم مرزهای پیش‌بینی شده را می‌شکافت و اعمال نفوذ بسیار مشهود بود.»
خادم: خوشحالم که دل رهبری
و مردم را شاد کردیم
خادم در بخش دیگری از صحبت‌های خود عنوان کرد: «بسیار خوشحالیم که قهرمانی مقتدرانه تیم‌ملی کشتی آزاد در مسابقات جام‌جهانی، دل میلیون‌ها نفر از مردم ایران اسلامی و به‌خصوص مقام معظم رهبری که همیشه حامی جامعه ورزش بوده‌اند را شاد کرده است.»
این تیم، نیاز به حمایت دارد
مسعود مصطفی‌جوکار ملی‌پوش سابق کشتی
تیم‌ملی کشتی آزاد ایران در رقابت‌های جام‌جهانی نمایش چشمگیری داشت و بدون تردید دلیل این موفقیت را باید رسول خادم دانست. او که در راه قدرتمندسازی تیم‌ملی انتقادهای زیادی را به جان خرید، بار دیگر توانایی‌هایش را در امور مدیریتی و فنی ثابت کرد. اوج هنرنمایی ملی‌پوشان ایران برابر جمهوری‌آذربایجان بود که اسیر جنگ روانی آنها نشدند و یکی از سنگین‌ترین شکست‌های تاریخ را به این کشور تحمیل کردند. از سوی دیگر برافراشته‌شدن پرچم ایران در کشور آمریکا آن هم با برتری مقابل تیم میزبان افتخاری بسیاربزرگ است که شیرینی آن تا مدت‌ها از زیر زبان مردم ایران نمی‌رود. با موفقیتی که به‌دست آمد، بار دیگر قدرتمندی کشتی ایران به رخ برخی منتقدان داخلی و البته خارجی‌ها کشیده شد. حالا دیگر وقت آن است که حمایت مسئولان ورزش کشور از این رشته مدال آور بیشتر شود تا شاهد کسب عناوین برتر در رقابت‌های آینده هم باشیم. حمایتی که از آن حرف می‌زنیم همیشه قایل به اهدای سکه نیست، مهم ارزشی است که مسئولان برای کشتی‌گیران قایل و باعث دلگرمی آنها می‌شوند.
مدیریت صحیح رسول خادم
علی اشکانی مربی سابق تیم‌ملی کشتی
نام رسول خادم حالا پررنگ‌تر از گذشته روی در و دیوارهای شهرهای کشتی‌خیز ایران نوشته می‌شود. او با وجود این‌که دو مسئولیت مهم در فدراسیون کشتی برعهده دارد ولی لیاقت خود را به خوبی به اثبات رساند. خادم مزد شب‌بیداری‌ها و تلاش‌های بدون منت خود را گرفت. در روزهایی که اکثر روسای فدراسیون‌ها به محل کار خود نمی‌آید و برخی اینترنتی فدراسیون را اداره می‌کنند خادم بر تمام امور فدراسیون خود مستقیما نظارت کرد و این مدیریت صحیح باعث شده تیم‌های ملی به موفقیت‌های روزافزون برسند. او جوانانی را به کشتی ایران معرفی کرده که سرمایه‌های این رشته هستند و نیاز به حمایت دارند. شکست دادن تیم‌های قدرتمندی مثل جمهوری آذربایجان و آمریکا هرگز کار راحتی نبود، به‌خصوص زمانی که می‌دانیم تیم آمریکا از قدرت بدنی فوق‌العاده برخوردار بود و نیمی از نفرات جمهوری آذربایجان سابقه قهرمانی‌های زیادی داشتند. در چنین شرایطی ملی‌پوشان ایرانی با شرایط بدنی ایده‌آل اجازه کار به حریفان را ندادند و نتیجه‌اش همین شد که می‌بینید. قطعا اگر کشتی‌گیران همین قوای بدنی خود را حفظ کنند، در مسابقات قهرمانی جهان نیز مقام خوبی کسب خواهند کرد.»