كوبا تنها چند مايل با ايالات‌متحده فاصله دارد، اما سبك زندگي در كوبا فرسنگ‌ها از سبك زندگي در آمريكا دور است.
 تنها 150 كيلومتر آن‌سوتر در جنوب، يك شهروند عادي كوبايي در هاوانا 8 دلار در ماه بابت شغل تمام‌وقت خود در يك فروشگاه دريافت مي‌كند. در كوبا يك پرس غذا در مك‌دونالد 3 دلار هزينه دارد. پس چگونه كوبايي‌ها غذاي خانواده‌هايشان را تامين مي‌كنند؟ هزينه سوخت خودرو‌هايشان از كجا مي‌آيد؟
 اكثر كوبايي‌ها توانايي اقتصادي خريد اجناس به‌دلار را ندارند، مگر آن‌دسته از آنها كه اقوامي در ميامي دارند كه برايشان دلار مي‌فرستند يا رانندگان تاكسي؛ اين تنها شغلي است كه در كوبا شغل‌آزاد به‌شمار مي‌رود، بقيه مردم با واحد پول كوبا (پزو) و از فروشگاه‌هاي دولتي (فروشگاه‌هاي پزو) خريد مي‌كنند؛ اين فروشگاه‌ها محصولات بسيار كمي دارند و گاهي كاملا خالي‌اند. امروزه احتمال يافتن مواداوليه غذاهاي سنتي كوبا (گوشت‌خوك، ماهي، سير و روغن خوراكي) در بازار بسيار كم است، زيرا تهيه غذا چنان گران است كه كوبايي‌ها عملا توانايي اقتصادي آن را ندارند.
 كوبايي‌ها ماهانه جيره غذا دريافت مي‌كنند. در 1997 جيره ماهانه براي هر كوبايي از اين قرار بود: تقريبا 5/2 كيلو برنج، 5/1كيلو لوبيا، 5 تخم‌مرغ، يك‌مرغ، 25 گرم قهوه، شير براي كودكان زير 7سال، 3 پاكت سيگار و 2 رول كاغذ توالت. مردم با نارضايتي از اين‌كه هيچ ميوه تازه و سبزي در جيره‌شان نيست، هر روز ساعت‌ها در صف مي ايستادند تا غذاها را دريافت كنند.
درمورد خريد سوخت براي خودرو‌ها، كوبايي‌ها مشكلي ندارند زيرا اساسا اغلب افراد در كوبا پولي براي خريد خودرو ندارند!
اكثر خودرو‌هاي كوبايي‌ها، خودرو‌هاي مستعمل آمريكايي توليد دهه 1950 هستند. لاداهاي روسي توليد دهه 1970 را هم مي‌توان در كوبا ديد. لاداها، هديه‌هايي بودند كه پيش از پايان جنگ سرد به‌كارگران نمونه يا نظاميان حزب كمونيست تحويل شد البته در ازاي دريافت مبلغ كمي در ماه، اين لاداها كه نيمي از خودرو‌هاي كوبا را تشكيل مي‌دهند، نمي‌توان فروخت.
اگر پدري بخواهد زمان مرگش لادايش را به پسرش بدهد، نمي‌تواند اين كار را بكند، زيرا مالكيت خودرو پس از صاحب آن به دولت بازمي‌گردد.
خودرو‌هاي آمريكايي را مي‌توان خريد و فروش كرد اما قيمت‌ها بسيار بالاست، اگر خودرو سالم باشد، دست‌كم 1000 دلار قيمت خواهد داشت و تهيه قطعات يدكي آن نيز آسان نيست. مكانيك‌ها در كوبا درواقع نوابغي هستند كه وقتي قطعه‌اي آسيب مي‌بيند، خود قطعه‌اي ديگر به‌جاي آن مي‌سازند.
 به‌دليل گران‌بودن خودرو در كوبا، افرادي كه خودرو دارند از آن به‌عنوان تاكسي‌هاي‌شخصي استفاده مي‌كنند. مجوز رانندگي تاكسي در كوبا تقريبا سالانه 400 دلار است (درآمد متوسط ماهانه 8 دلار را در نظر داشته باشيد). اما اين مجوز به قيمتي كه بابت آن پرداخت مي‌شود، مي‌ارزد، خصوصا اگر راننده‌تاكسي بتواند در كار جابه‌جا كردن خارجي‌ها در‌ هاوانا شغلي به‌دست بياورد.