شهروند| درست در روزهایی که داستان‌های مربوط به بی‌اخلاقی‌های کرار جاسم نقل محافل ورزشی ما بود، موازی با توهین‌های مکرر او به فوتبال ایران و استفاده از لفظ «مسخره» توسط وی، زلاتان ایبراهیموویچ آن سوی دنیا پس از بازی تیمش با باستیا به بهانه انتقاد از داوری، ملیت فرانسوی را زیر سوال برد و واژه «مزخرف» را در قبال این کشور به کار برد. این دو هر چند به لحاظ سبک بازی با هم تفاوت دارند اما گاهی رفتارها و شیطنت‌هایی شبیه هم بروز می‌دهند. تفاوت ماجرا آن جایی شکل می‌گیرد که زلاتان به خاطر این اقدام، اخیرا 4 جلسه محروم شد اما کرار با وجود تکرار حاشیه‌سازی‌ها همچنان آزاد است و هیچ‌گونه محرومیتی برایش در قبال صحبت‌های ضد فوتبال ایران در نظر گرفته نشده است.  اقدام این دو هرچند به لحاظ کیفی متفاوت بود و زلاتان به ملیت و کرار به فوتبال یک کشور توهین کرد اما در کلیت ماجرا، شکل یکسانی داشت. به نوعی یادآور همه اتفاقات مشابه بود. ساموئل اتوئو در جشن قهرمانی بارسلونا میکروفون به دست گرفت و حکومت اسپانیا و هر آنچه اسپانیایی‌های طرفدار رئال‌مادرید را می‌سازد را زیر تازیانه انتقاد گرفت. نمونه دیگر، دیگو مارادونای افسانه‌ای است. او پس از گلی که در یک‌چهارم نهایی جام‌جهانی 1896 با دست وارد دروازه انگلیس کرد، اقدام خود را عملیات «دست خدا» نامید و از استعمار انگلیس در عرصه سیاست انتقاد کرد.