نقش پدر در تربیت کودک بسیار مهم است. نقشي كه امروزه در تربیت کودکان گسترده‌تر شده و آنها مسئولیت‌هایی نظیر مراقبت از کودکان، تعلیم کودک، تعویض لباس و... را نیز برعهده می‌گیرند، برخلاف گذشته كه تنها وظیفه تأمین مخارج کودک برعهده پدر بود و امور مربوط به کودک معمولا به مادران واگذار می‌شد. اما اثرگذاري واقعي پدران تا كجا مي‌تواند ادامه يابد؟ پدرها می‌توانند در رها کردن کودک از قید و بند احساسات به صورت موثر وارد عمل شده و به او بیاموزند هنگام ناامیدی چگونه بدون درگیر کردن احساسات با مشکل کنار بیایند.
معمولا پدر در دوران نوپا بودن کودک به دلیل قادر نبودن کودک به تکلم، در برقراری رابطه با او دچار مشکلاتی است، اما باید توجه داشت در این زمان آنها می‌توانند با کودک بازی کرده و رابطه خود را با او نزدیک‌تر کنند. نحوه برقراری رابطه پدر و مادر با کودک کاملا متفاوت است. مادرها حس صمیمیت و نزدیکی را از طریق مراقبت و شیردادن به کودک کسب می‌کنند حال آن‌که پدرها از بازی کردن با او به این حس دست می‌یابند. فراگیری مهارت‌های هم می‌تواند آنها را در کسب نتیجه بهتر از تربیت و صمیمیت با کودک یاری دهد.
شايد براي بسياري از مردان، يافتن وقت و انرژي كافي براي فرزندان به اين معناست كه كمتر در اختيار شغل‌شان باشند، چرا كه براي اغلب پدران شايد دشوار و ناممكن باشد كه با ساعات زياد كاري در هر هفته و فشارهاي شديد شغلي، از لحاظ عاطفي و جسمي در كنار فرزندان نيز باشند. مردان چنين تربيت شده‌اند كه باور كنند سختكوشي و ساعت‌هاي طولاني كاركردن نشانه تعهد به خانواده است، اما اكنون از يك سو با توجه به اينكه بسياري از مادران نيز در تامين هزينه‌هاي زندگي مشاركت مي‌كنند و از سوي ديگر تغيير يافتن مفهوم «پدر» و نقش او در جريان زندگي، برقراري ارتباط عاطفي مستمر با اعضاي خانواده و بالاخص كودكان يك ضرورت است.
کودکانی که زمان بیشتری را با پدران خود می‌گذرانند از ضریب هوشی بالاتری برخوردار هستند. نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که روابط فرزند با پدر اهمیت بسیاری دارد. به گزارش تلگراف، این پژوهش نشان می‌دهد که ایجاد حس پدرانه قوی برای فرزند در سال‌های ابتدایی زندگی، بر تمام جنبه‌های زندگی کودک در آینده تأثیر بسزایی دارد. پژوهشگران دانشگاه نیوکاسل همچنین به این نتیجه دست یافتند که «مردان» به فرزند پسر بیشتر از فرزند دختر اهمیت می‌دهند.
این محققان هشدار دادند که اگر والدین کودک از یکدیگر طلاق گرفته باشند، پدر باید بر نقش خود بیفزاید تا خللی در زندگی و رشد کودک وارد نشود. جامعه آماری این مطالعه متشکل از 11هزار زن و مرد بریتانیایی بود که در سال 1958 به دنیا آمده بودند.
ضریب هوشی بالاتر کودک در روابط فرزند با پدر
در اين پژوهش، پژوهشگران از مادران پرسیدند که تا چه حد پدر خانواده در فعالیت‌ها مشارکت دارد. فعالیت‌هایی مانند کتاب خواندن برای کودک، برنامه‌ریزی گردش بیرون شهر و زمان مختص خانواده ازجمله آن موارد بود و پژوهش چاپ‌شده در ژورنال Evolution and Human Behaviour نشان می‌دهد کودکانی که زمان بیشتری را با پدر خود سپری می‌کنند از ضریب هوشی بالاتری برخوردار بوده و روابط اجتماعی بهتری نیز دارند. این تفاوت‌ها تا 42سالگی نیز مشهود بود.
دکتر دنیل نتل، نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: تفاوت حاصل از روابط با پدر در این دو دسته از کودکان تا 30سال بعد نیز مشخص است. رفتار افراد در بزرگسالی از این امر تأثیر می‌گیرد. اگر علاوه‌بر مادر، پدر نیز نقش فعال‌تری در زندگی کودک داشته باشد، آن کودک در بزرگسالی از نظر مهارت و توانایی بهتر عمل خواهد کرد.
جان دیویس، مدیر اجرایی موسسه «خانواده‌ها به پدر احتیاج دارند» می‌گوید: ما امیدواریم که پژوهش‌هایی از این دست به جامعه نشان دهد که یک کودک چقدر به محبت پدر احتیاج دارد. به‌ویژه خانواده‌هایی که پدر و مادر آن از هم جدا شده‌اند.