گاهی فرزندان باعث بروز اختلافات اساسی در میان والدینشان می‌شوند زیرا برخی زوج‌ها درباره تصمیماتی که برای فرزندانشان می‌گیرند و قوانینی که برای آنها وضع می‌کنند، نمی‌توانند به‌توافق برسند، در نتیجه یکی از آنها احساس می‌کند که دیگری قدرت او را تضعیف می‌کند و همین باعث بحث و اختلاف‌نظر آنها
می‌شود.
مردی با مراجعه به دادگاه و درخواست طلاق، علت این اتفاق را اختلاف‌نظر با همسرش در تربیت فرزندشان عنوان می‌کند. او می‌گوید، من و همسرم حتی در رابطه با این‌که فرزندم کدام شبکه تلویزیونی را ببیند، توافق نداریم یا زمانی که او کار نادرستی را انجام می‌دهد و من به‌عنوان پدر می‌خواهم تنبیهش کنم و رفتار زشتش را به او یادآوری کنم، همسرم با دخالت‌های نابجا مانع از آن می‌شود، حالا دیگر فرزندم حرف مرا گوش نمی‌دهد زیرا می‌داند هر زمان از جانب من تنبیه شود، می‌تواند پشت‌مادرش پنهان شود. نکته مهم این است که آیا والدین باید مشاجرات خود را مقابل فرزندان ادامه دهند؟ آیا نمی‌توانند به‌صورت خصوصی و دو نفره درباره مسائل فرزندشان با یکدیگر گفت‌وگو کنند و هر زمان به نتیجه رسیدند، رفتاری واحد در ارتباط با او از خود نشان دهند؟ آیا این اتفاق منطقی‌تر از جبهه‌بندی در منزل نیست؟