شهروند| یکی از مربیان باسابقه لیگ برتر فوتبال ایران که در تیم‌های زیادی مربیگری کرده و همواره مبنای خود را بر اعتماد به جوانان گذاشته است، امسال هم با سایپا توانسته نتایج قابل قبولی کسب کند و حتی جدایی چند بازیکن کلیدی تأثیری نیز روی روند این تیم در نیم فصل دوم نداشت. او که یکی از منتقدهای سفت و سخت کی‌روش محسوب می‌شود، از مدت‌ها قبل اعلام کرد که دیگر نمی‌خواهد به صحبت‌های این مربی پرتغالی در رابطه با مربیان ایرانی پاسخ دهد و خودش را وارد جنگی که میان موافقان و مخالفان کی‌روش رخ داده، کند. در ادامه گفت‌و‌گوی «شهروند» را با مجید جلالی درباره مسائل روز فوتبال ایران می‌خوانید:
از بازی اخیر تیم‌تان با ملوان شروع کنیم؛ نوار پیروزی‌های متوالی شاگردان فیروز کریمی را قطع کردید!
ما طبق فرآیندی که از ابتدای فصل در نظر گرفته بودیم، پیش رفتیم. با این‌که یک بازی کمتر از سایر تیمها داریم، در جایگاه خوبی قرار گرفته‌ایم و اگر در بازی مقابل پدیده پیروز شویم، حتی می‌توانیم به کسب سهمیه آسیایی نیز فکر کنیم. البته بودجه‌ای که در باشگاه سایپا برای حضور در این فصل لیگ برتر صرف شده، با تیم‌های بالای جدولی اصلا قابل قیاس نیست.
شما در خیلی از تیمها جوانگرایی کردید اما اکثرا ثبات نداشتید، برای‌سال آینده در سایپا خواهید ماند؟
ما برنامه‌ای را در سایپا پیاده کردیم که به یک‌سال و 2سال محدود نمی‌شود. همین امسال حدود
18 بازیکن جوان را وارد بدنه سایپا کردیم. من دوست دارم در سایپا بمانم، همان‌طور که در تیم‌های قبلی‌ام به دنبال ثبات بودم اما این ماجرا 50درصد در اختیار من است و 50درصد دیگر در اختیار باشگاه. دوست دارم نتیجه کار خودم را ببینم و درواقع وقتی خودم کلنگ زدم، رمان را هم خودم پاره کنم.
در کل برداشت شما از سطح کیفی لیگ امسال چگونه است؟
لیگ برتر چهاردهم از هفته سوم و چهارم به بعد
رو به پیشرفت حرکت کرد و این روند تا هفته هفدهم نیز ادامه داشت اما وقفه‌های تکراری که در لیگ به وجود آمد، سطح کیفی لیگ را نزولی کرد. البته از نظر سخت‌افزاری و قوانین لیگ هر‌سال درحال پیشرفت است اما از نظر کیفی متاسفانه رو به پایین حرکت می‌کنیم. خیلی از این وقفه‌ها انکار نشدنی بود زیرا جام ملت‌های آسیا و فیفادی را داشتیم اما سازمان لیگ خیلی مصر بود که به تیم‌ملی زمان بدهد و با این طرز تفکر دیگر زمانی برای برگزاری لیگ در تاریخ‌های دیگر باقی نماند.
شما به‌عنوان رئیس کانون مربیان با حضور مربیان خارجی در لیگ ایران موافقید؟
به نظـــرم بزرگتــــــرین اشتباه این است که بخواهیم میان مربیــان داخلی و خارجی یــک خط‌کش بگذاریم. این خط‌کـش باید بیــــن مربیان خوب و بــد باشد، یعنی این‌که مربی خارجی اگر کیفیت بالایی داشته باشد، دلیلی برای مخالفت با آن وجود ندارد. متاسفانه همیشه در بحث ملی نیز همین‌گونه است که بین مربی داخلی و خارجی تفاوت قایل می‌شویم. مهم برنامه‌ریزی است که در راستای آن باید مربی هم انتخاب شود، حالا می‌خواهد داخلی باشد یا خارجی. این روزها مربیان جوانی را می‌بینیم که در لیگ برتر با گذراندن کمترین دوره‌های مربیگری، بیشترین بازدهی را دارند و به خوبی می‌درخشند. شاید همین مربیان از خیلی از مربیان خارجی که به لیگ ایران می‌آیند، با ارزش‌تر باشند.
به نظر شما می‌توان از همین مربیان جوان روی نیمکت تیم‌ملی نیز استفاده کرد؟ همان‌طور که آلمان کلینزمن را در‌سال 2006 روی نیمکت خود نشاند.
مربیگری یک پروسه دارد که باید آن پروسه طی شــود و مربــی از تجربه بالایی برخوردار شود. به‌ویژه در بحث ملی نیاز به تجربه بالایی است. در گذشته هم فردی مثل علی دایی را دیدیم که نتوانست در تیم‌ملی موفق باشد چون خیلی زود این مسئولیت به او سپرده شد. درباره فردی مثل کلینزمن نیز آلمانی‌ها به خاطر این‌که فوتبالشان با اقبال عمومی روبه‌رو شود، مجبور بودند از این چهره محبوب استفاده کنند اما در کنار او نفراتی بودند که درواقع کار اصلی را آنها انجام می‌دادند. حالا شاید ما هم مثلا بتوانیم علی کریمی را روی نیمکت تیم‌ملی به‌عنوان یک فرد محبوب بنشانیم اما باید در کنار او چند نفر باشند که خودشان در سطح سرمربیگری تیم‌ملی کار کرده باشند.
اخیرا جواد نکونام که در پاس از شاگردان شما بود از بازی‌های ملی خداحافظی کرد و حالا بحث مربیگری او در تیم‌ملی هم مطرح است.
نکونام از همان ابتدا یک بازیکن حرفه‌ای بود و این تصمیم جواد نیز در امتداد همان حرفه‌ای‌گری‌اش بود و خیلی خوب است که به این نتیجه رسید تا جایش را به یک جوان بدهد. البته مربیگری تیم‌ملی برای نکونام زود است و همان‌طور که گفتم نیاز به طی کردن یک پروسه دارد. شاید در یک دوره کوتاه با موفقیت همراه باشد اما درنهایت این اتفاق با شکست روبه‌رو می‌شود. وقتی لیپی با ایتالیا قهرمان شد، به او گفتند که بهترین مربی دنیا هستی اما او گفت که من بهترین مربی دنیا نیستم چون در تیم‌های پایه کار نکردم، پس باید این پروسه از پایه آغاز شود.
تیم امید نیز که از یک مربی جوان به نام خاکپور بهره می‌برد، به سختی به دور بعدی مقدماتی المپیک صعود کرد. عملکرد این تیم را مثبت می‌دانید؟
مجموعه‌ای که روی نیمکت تیم امید حضور دارند، تجربه بالایی دارند. در رقابت‌هایی که دیدیم، امیدها بازی به بازی داشتند بهتر می‌شدند. البته به نظرم بزرگترین مزیت این است که آن بازی آخر مقابل عربستان را باختند. آینده ثابت می‌کند که آن باخت چقدر به تیم امید کمک می‌کند چون باعث شد که از خواب بیدار شوند. این تیم حالا دیگر با کسب تجربه‌های گذشته می‌تواند در دور بعدی مسابقات نیز موفق باشد و حتی طلسم راهیابی به المپیک را بشکند .
همچنان نمی‌خواهید درباره کی‌روش صحبت کنید؟
خیر، اگر دراین‌باره حرف بزنم، برخی ناراحت می‌شوند!