|  الهه ابراهیمی  |   داوطلب هلال‌احمر  |

داوطلبی تنها یک واژه نیست، یک وظیفه است، یک حس است و در حقیقت وجدانی است که باید همیشه بیدار باشد. وجدانی که در جامعه کنونی ما آن‌طور که باید و شاید به آن توجهی نمی‌شود. گویی مردم ما تنها و تنها خود را می‌بینند و دیگر از دغدغه زندگی دیگران و مشکلاتشان فارغ شده‌اند. این درحالی است که زمانی بسیار پیش از این روزها، ما جامعه متفاوتی داشتیم. جامعه‌ای که در آن هر فرد به غیرخود و خانواده‌اش، دیگران را نیز می‌دید، به فکر آنها بود و برای رفع مشکلاتشان داوطلب می‌شد. همه چیز رنگ و بوی دیگری داشت و افراد بسیار به یکدیگر نزدیک بودند. گذر زمان اما گویا ورق را برگرداند. شاید نتوان گفت به درستی مقصر این وضع کیست اما حالا دیگر افراد بسیار کمتر به یاد یکدیگر هستند و برای رفع مشکلات یکدیگر پا پیش می‌گذارند و در حقیقت داوطلب کمک‌رسانی به هم می‌شوند. داوطلبی اما دارای فرهنگی است که باید میان افراد گوناگون ریشه دوانده باشد. فرهنگی که باید از کودکی میان بچه‌ها ایجاد شود. از دوران مدرسه، پدر و مادرها و همچنین معلم‌ها، باید کودکان را با این نگاه آشنا کنند و به آنها راه و رسم زندگی داوطلبانه و مزایای آن را آموزش دهند. این درحالی است که ما درحال حاضر شاهدیم که تعداد بسیاری از کودکان ما به دلیل تربیت نادرست، از روحیه کمک‌رسانی و داوطلبی به دورند و در واقع نوعی خودخواهی در میان آنها وجود دارد که افزایش این خودخواهی می‌تواند موجب مشکلات گسترده‌ای در آینده زندگی آنها و جامعه شود. به این ترتیب گسترش روحیه داوطلبی قبل از هر چیز نیازمند تقویت وجدان فردی در خانواده و مدرسه است که درنهایت می‌تواند منجر به شکل گیری وجدان جمعی شود. جامعه ما اما درحال حاضر در شرایطی است که وجدان جمعی آن به نوعی بیمار است و خیر و منفعت عمومی در آن دارای اهمیت است. این‌جاست که ما دست به خرابی محیط‌زیست می‌زنیم. هوا و آب را آلوده می‌کنیم و خود را در این خرابی‌ها نیز مقصر نمی‌دانیم. این‌جاست که جامعه ما هر روز بیش از پیش رو به انحطاط می‌رود و تنها کاری که انجام می‌دهیم سخن گفتن از این خرابی‌هاست. این درحالی است که اگر روحیه داوطلبی و وجدان جمعی ما بیدار بود، خودمان برای کمک به محیط زیست، به همنوعانمان و به تمامی چیزهایی که می‌تواند زندگی بهتری برای ما رقم زند، پیشقدم می‌شدیم. اینجاست که باید گفت داوطلبی تنها یک واژه نیست. بلکه یک حس و یک وظیفه است. چیزی که باید برای ایجاد و گسترش آن جنگید و ایستادگی کرد. آن را آموخت و سعی کرد به دیگران نیز آموزش داد.