شهروند| خداحافظی جواد نکونام با فوتبال ملی، خاطرات جذاب او با تیم‌ملی را در خاطر افکار عمومی زنده کرد. کاپیتان تیم‌ملی در هجمه انتقادات شکل گرفته علیه خودش در سال‌های حضور کی‌روش با گلزنی در هر 2 بازی دوستانه مقابل شیلی و سوئد، جواب منتقدان را داد.
بچه‌ای از ری
بازیکن متولد شهرری سرانجام در سن 34سالگی فوتبال ملی را کنار گذاشت، آن هم درحالی‌که با انجام 151 بازی ملی، بالاتر از دایی، دارنده بیشترین بازی ملی در تاریخ تیم‌ملی کشورمان است. اگر بخواهیم تصاویر به‌یاد‌ماندنی او در فوتبال ملی را مجسم کنیم، غیر از چند گل آسیایی بعضا مهم چیز خاصی به خاطر نمی‌آوریم اما در عرصه باشگاهی غیر از درگیری با امیر قلعه‌نوعی در دوران نه چندان طولانی حضور در محبوب ابدی‌اش (استقلال) اتفاقات خاطره‌انگیزی مانند گلزنی به رئال‌مادرید با سر زدن روی سر راموس در برنابئو را رقم زده است. گل ثانیه‌های پایانی جواد برای اوساسونا در یک هشتم نهایی 5 فصل پیش لیگ اروپا مقابل بوردو، هنوز از خاطر هواداران تیم اهل باسک نرفته. جوانی که بدون حضور در استقلال و پرسپولیس لژیونر شد، به نظر می‌رسید در تیم محبوبش، استقلال روزهای خوبی داشته باشد اما با قلعه‌نوعی درگیر شد و مجالی برای درخشش نیافت. 7 فصل حضور در پاس، چنین کارنامه‌ای برای او رقم زد؛ 187 بازی و 49 گل. در امارات چندان به نکو خوش نگذشت و سرانجام با حضور در اوساسونا، دوران حرفه‌ای‌اش را متفاوت کرد.
عاشق‌کشی
گلزنی از روی نقطه پنالتی مقابل بارسلونا، نوعی عاشق‌کشی تلقی می‌شد چون از ابتدای دوران حضور در اسپانیا سنگ بارسا را به سینه می‌زد و قبل از هر جدال مقابل رئال‌مادرید از این علاقه‌اش می‌گفت! نکونام با سابقه گلزنی به رئال‌مادرید و بارسلونا در روزهای دسته دومی شدن اوساسونا به این تیم برگشت و در هجمه اتفاقات رخ داده پیرامون روسای متخلف باشگاه، افتان و خیزان برای اوساسونا جنگید. حالا چند گل مهم، یادگاری‌های اوست؛ یادگاری‌های مردی که به گفته کی‌روش، بهترین کاپیتان تیم‌های دوران حرفه‌ای بود. مردی که حداقل در سطح حاشیه چندانی نداشت، مردی که می‌گویند کی‌روش نمی‌خواست و نمی‌توانست او را تعویض کند. مردی که برای اولین‌بار یک گل ملی زد اما تیم کشورش باخت. مردی که بالاخره بعد از زدن 39 گل ملی و تبدیل شدن به سومین گلزن برتر تاریخ تیم ملی، ترجیح داد در رده ملی تمام شود. نکونام را ازجمله تأثیرگذارترین لژیونرهای تاریخ فوتبال ایران می‌دانند؛ نه به خاطر استمرار در گل‌ها بلکه به دلیل گل زدن به مرغوب‌ترین تیم‌های باشگاهی دنیا.