فردای روزی که فرد فوت می‌کند اقوامش کاهن بودايی را برای انجام امور مذهبی به منزلشان دعوت می‌کنند و از شب تا صبح هم در بوتسودان عود می‌سوزانند و از افرادی که در اين مراسم شرکت کرده‌اند، پذيرايی می‌کنند.
بيشتر خانواده‌های ژاپنی در منازلشان بوتسودان دارند. بوتسودان اتاقک کوچک چوبي است که معمولا هر روز جلوی آن برای خود و گذشتگانشان دعا می‌کنند و عود روشن می‌کنند و غذا و خوراکی به رسم تبرک در آن قرار می‌دهند. افرادی که برای شرکت در مراسم حضور دارند به نوبت عودی را روشن و برای ميت دعا می‌کنند و همزمان هم کاهن مشغول ذکر اوراد مذهبی است. بعد از اينکه اين مراسم تمام شد، اقوام و خويشاوندان ميت به گورستان می‌روند و خاکستر باقی مانده از فرد مرده را دفن می‌کنند و باز هم مراسم پذيرايی از شرکت‌کنندگان و صرف غذا انجام می‌شود. معمولا کسانی که در مراسم ختم شرکت می‌کنند هديه‌ای نقدی را برای خانواده مرحوم می‌برند و به کسانی که برای خوشامدگويی به شرکت‌کنندگان جلوی در ورودی هستند، تقديم می‌کنند. اين هديه را در پاکت‌های مخصوص اين مراسم می‌گذارند و تقديم می‌كنند. در پاسخ به اين هديه نقدی، اقوام مرحوم هم هدايايي را آماده می‌کنند که به شرکت‌کنندگان تقديم کنند.
بعضی از اقوام هم با فرستادن تلگرام تسليت می‌گويند. بعضی‌ها هم با فرستادن گل داوودی که مخصوص برنامه ختم تزیين شده همدردی خودشان را اعلام می‌کنند. تعدادي نيز برای ابراز همدردی بيشتر با خانواده مرحوم، زمانی‌که برای شرکت در مراسم ختم می‌روند همراه خودشان عود و مواد غذايی جهت قرار دادن در بوتسودان می‌برند.
برای حمل جسد از خودرو‌های خاصی استفاده می‌کنند که تزیين باشکوهی دارد. تزیين به اين صورت است که انگار يک معبد کوچک پشت خودرو قرار دارد. البته خودرو‌های ليموزين مخصوص هم برای اين کار مورد استفاده قرار می‌گيرند. آقايان طي مراسم کت و شلوار مشکی و پيراهن سفيد می‌پوشند. خانم‌ها هم کيمونوی ابريشم مشکی يا کت و دامن و پيراهن مشکی می‌پوشند. در مراسم ختم تنها جواهر قابل استفاده گردنبند و گوشواره مرواريد است.
بيشتر ژاپنی‌ها هر از چند گاهی حتما سر مزار رفتگانشان می‌روند. آنها دست‌کم 4 بار در سال (هر فصل يک بار) و 2 بار هم در طول دوران اُبُن را به رفتن سر مزار اجدادشان اختصاص می‌دهند. ژاپنی‌ها معتقدند که روح گذشتگانشان در طول دوران اُبُن پيش آنها برمی‌گردد. اين دوران از 13 تا 16 اوت هر سال برگزار می‌شود. در اين زمان بوتسودان‌ها را برای پذيرايی از رفتگانشان آماده می‌کنند و هر روز
3 وعده غذا در آن می‌گذارند! همچنين با قرار دادن ميوه و گل هم ابراز احترام می‌کنند. معمولا در روز اول اُبُن به منظور استقبال از روح آنها سر مزار رفتگانشان می‌روند و روز آخر اُبُن هم برای بدرقه ارواح سر مزار حاضر مي‌شوند.
خانواده‌هايی که به تازگی يکی از عزيزانشان را از دست داده باشند، بعد از مراسم ختم هر هفته و برای مدت 7 هفته سر مزار مرحوم می‌روند. روز 49 فوت هم مراسم دعوت و پذيرايی از اقوام و خويشاوندان نزديک برگزار می‌شود. به محض این‌که شخص فوت کند، نماینده‌ای از مرده‌شوی‌خانه خواهد آمد تا ترتيب مراسم را با يكي از اعضاي خانواده كه معمولا پسر بزرگ خانواده است هماهنگ کند. اين هماهنگي شامل روز برگزاري مراسم، نوع محراب برای تشییع جنازه، غذا و هديه براي میهمانان و نوع تابوت است.
حاضران در مرده‌شوي‌خانه مي‌توانند از جنازه كه با لباس رسمي در يخ‌خشك تابوت قرار گرفته است، ديدن كنند. معمولا در مقابل در ورودي خانه ميزي قرار مي‌دهند كه 2 يا 3 نفر در كنار آن به كساني كه براي اداي احترام مي‌آيند، خوشامد مي‌گويند.
هر يك از افراد پول يا هديه تسليت خود را داخل پاكت‌هاي مخصوصي تقديم و دفتر قرار داده شده روي ميز را امضا مي‌کنند. مقدار پول بستگي به ميزان نزديكي و ارتباط فرد با مرحوم دارد.