حسین جمشیدی- شهروند| وزنه‌بردار دسته 85 کیلوگرم کشورمان که بعد از 2‌سال دوری از میادین در‌ سال 93 به تخته بازگشت و 2 مدال آسیایی و جهانی هم کسب کرد، کمی از مردم ایران و رسانه‌ها دلخور است. او که جزو کاندیداهای بهترین وزنه برداران دنیا بود، نتوانست بعد از 2‌سال این عنوان را برای کشورمان پس بگیرد و بار دیگر ایلیا، وزنه بردار مشهور قزاقستانی به این عنوان رسید. البته رستمی مطمئن است که در سال‌های آینده می‌تواند به این عنوان دست پیدا کند و برای رسیدن به طلای جهان و المپیک در سال‌های آتی از انگیزه بالایی برخوردار است. در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» را با کیانوش رستمی در آستانه ورود به ‌سال جدید می‌خوانید.
 ‌ بعد از 2‌سال در ‌سال 93 به دنیای قهرمانی بازگشتی و 2 مدال هم کسب کردی. دراین‌باره صحبت کن.
تقریبا انتظاری که از خودم داشتم، برآورده شد اما یک خاطره تلخ برایم از بازی‌های آسیایی باقی ماند و آن هم از دست رفتن مدال طلا به شکلی ناباورانه بود. اصلا فکرش را هم نمی‌کردم که این اتفاق رخ دهد و حریف چینی وزنه را بالای سر ببرد. البته همان مسأله باعث شد که 2 ماه بعد از مسابقات جهانی پخته‌تر عمل کنم و دیگر اتفاقات باعث از دست رفتن مدال طلا برایم نشود. البته شاید مردم بیشتر ناکامی مرا یادشان بیاید تا کسب مدال طلای جهانی چون صداوسیما عنوان قهرمانی من در جهان را پخش نکرد.
 ‌ در کل به چیزی که می‌خواستی در ‌سال که گذشت، رسیدی؟
بله، تقریبا راضی‌کننده بود و به چیزی که می‌خواستم رسیدم. امیدوارم سال‌های آینده برای من و وزنه‌برداری ایران پربارتر باشد.
 ‌ اخیرا درحالی‌که از ایران تو به‌عنوان یکی از کاندیداهای بهترین وزنه‌بردار جهان انتخاب شده بودی، درنهایت وزنه‌بردار قزاق این عنوان را به‌دست آورد.
من از رسانه‌ها و مردم از این بابت گله‌مندم. من هم مثل وزنه‌بردار قزاق توانستم مدال طلای جهان را به‌دست بیاورم اما چون رسانه‌ها خوب اطلاع‌رسانی نکردند و این انتخاب نیز براساس رأی مردم است، نتوانستم به‌عنوان بهترین انتخاب شوم. حتی خیلی از مردم اصلا این را نشنیده بودند. من نمی‌گویم که حتما بهتر بودم اما این عنوان می‌توانست برای وزنه‌برداری ایران خوب باشد که نشد.
 ‌ اکثرا در این نظرسنجی‌ها وزنه‌برداران فوق سنگین رأی می‌آورند، به نظرت دلیلش چیست؟
نمی‌دانم چرا طرز فکر مردم این‌طور است که فکر می‌کنند آن وزنه‌بردار فوق سنگین چون وزنه بیشتری بلند می‌کند، کارش سخت‌تر است. شاید اگر من وزنم 150 کیلو بود، بهترین می‌شدم اما چون من سبک وزن بودم، هیچ‌کس تحویلم نگرفت. درواقع در ایران که من با وجود این‌که این همه افتخار کسب کردم، مهره سوخته هستم. مردم باید بدانند که وزنه زدن در سبک وزن خیلی سخت‌تر است.
 ‌ به نظر می‌رسد این روزها وزنه‌برداری هم در تعطیلی مطلق به‌سر می‌برد. درست است؟
تمریناتم را 15 روزی است که به صورت انفرادی شروع کردم اما از فدراسیون هیچ خبری نیست. هیچ‌کس پاسخگو نیست و اصلا مشخص نیست که چه اتفاقی خواهد افتاد. با این حال انگیزه زیادی دارم که خودم را برای مسابقات جهانی‌ سال آینده آماده و یک طلای دیگر کسب کنم.
 ‌ بارها صحبت از خداحافظی کردی، می‌خواهی با مدال طلای المپیک خداحافظی کنی؟
من تا جایی که بتوانم وزنه بزنم، خداحافظی نمی‌کنم. درست است که بارها گفته‌ام که دلسرد شده‌ام اما اگر مسئولان لطف کنند و ضد حال نزنند، من شاید تا 5‌سال دیگر هم باشم. طلای المپیک که در فکرم است اما معلوم نیست بعد از آن خداحافظی کنم یا خیر.
 ‌ برای وزنه‌برداران هم فرق می‌کند که چه کسی رئیس فدراسیون شود؟
چرا فرق نمی‌کند؟ کسی باید رئیس فدراسیون شود که در گذشته به فکر خودش‌نبوده، نباشد. برخی از مدیران قبلا به فکر جیب خود بودند و به ورزشکار کاری نداشتند. به نظرم ورزشی که سالیانه چند مدال جهانی، آسیایی و المپیکی برای ورزش ایران می‌آورد، باید شرایطش با رشته‌های دیگر فرق کند. همه به وزنه‌برداری مثل رشته‌های دیگر نگاه می‌کنند اما این فدراسیون یک رئیس می‌خواهد که بتواند به ورزشکاران خود کمک کند.
 ‌ یکی از کاندیداها هم کوروش باقری است که تو و چند وزنه‌بردار دیگر با او مشکل داشتید!
من نمی‌خواهم وقتی اتفاقی رخ نداده درباره رئیس آینده صحبت کنم. هر وقت رئیس مشخص شد، ما می‌نشینیم و با هم صحبت می‌کنیم. با کسی دعوا نداریم اما هیچ‌کس هم نمی‌تواند به ما زور بگوید. هر چیزی باید طبق روالش پیش برود. باقری قبلا سرمربی تیم بوده و شاید در پست مدیریتی رفتارش متفاوت باشد.
 ‌ از این بحث که بگذریم، شاید خیلی‌ها بخواهند بدانند که هر کسی که زورش زیاد است در وزنه‌برداری استعداد دارد؟
به زور هم بستگی دارد اما بحث وزنه برداری جداست. باید استعداد اجرای تکنیک وجود داشته باشد. من هم خودم اصلا نمی‌دانستم که در وزنه‌برداری استعداد دارم اما آن‌قدر وسایل سنگین را بلند کردم که خانواده مرا به باشگاه وزنه‌برداری فرستادند. شاید اگر به رشته‌های دیگر می‌رفتم، موفق می‌شدم.
 ‌ استعداد دیگری در خودت کشف کرده بودی؟
من کلا آدم همه فن حریفی هستم و در چند رشته صاحب عنوان بودم. قبل از این‌که کارم در وزنه‌برداری جدی شود، در کاراته، ژیمناستیک و شنا عنوان کسب کرده بودم. شاید اگر وزنه‌بردار نبودم، ژیمناست‌کار یا شناگر خوبی می‌شدم و حداقل این رشته‌ها را هم   مدالی کسب نمی‌کنند، به یک نوایی می‌رساندم!
 ‌ به‌عنوان سوال آخر، فکر می‌کنی روزی می‌توانی پرافتخارترین وزنه‌بردار ایران شوی؟
اصلا هدفم همین بوده و هست. این‌که سوال کردن ندارد و همه مرا در مسابقات دیده‌اند چقدر با انگیزه کار می‌کنم. فقط این 2‌سال دوری از میادین شاید برای من خیلی سنگین تمام شد اما دیگر به آنهایی که باعث این اتفاق هم شدند، فکر نمی‌کنم. تا موقعی که جان داشته باشم، وزنه می‌زنم و هیچ وقت وزنه نمی‌تواند مرا مغلوب خودش کند.