شهربانو اماني فعال سیاسی

چند ماه پیش از سوی خبرنگار روزنامه‌شهروند، با این سوال مواجه شدم که چه انتقادی بر خود وارد می‌دانم؟ اکنون نیز دوباره سوالی مشابه به‌دستم رسیده و باید به آن پاسخ دهم، سوال این است، زمانی که از من خواسته‌اند از خود انتقاد کنم، چه حسی داشته‌ام؟ در این زمینه باید بگویم، لحظه‌ای که با این سوال مواجه شدم، نخستین ثانیه سعی کردم از بایگانی ذهنم به جست‌وجو بپردازم که کدامین اشتباه خودم را برای روزنامه‌شهروند بازخوانی کنم که در قضاوت افکارعمومی دچار چالش کمتر باشم. معروف است که بزرگان علم و ادب گفته‌اند، قبل از خواب، عملکرد روزانه خودتان را بازخوانی و تجزیه‌وتحلیل کنید. در این صورت وقتی کارنامه روزانه خود را بازبینی کنیم، 1- نقاط مثبت و منفی رفتار خود و آثار بجا مانده آن را در خود و جامعه پیرامون خودمان می‌توانیم ارزیابی و ایرادات رفتاری‌مان را اصلاح کنیم و توانمند باشیم. 2- انتظارات خودمان از شخصیت و توانمان را واقع‌بینانه و منطقی می‌کنیم. 3- با توجه به توان خود در هر حوزه وعده داده و انحراف بین قول و عمل‌مان کمتر می‌شود و شخصیت باثبات‌تری را از خود به نمایش می‌گذاریم. 4- اگر این خودانتقادی در من وجود داشته باشد، تصمیم‌های گرفته شده در خانواده و اجتماع را متعلق به شخص خودم دانسته و شکست تصمیمات ناپخته خود را گردن دیگران نمی‌اندازم، یعنی پاسخگو می‌شوم. 5- خودانتقادی یا خود پرسشی، سبب خواهد شد که انتظار خانواده و جامعه در اندازه و پیمانه ظرفیت هرکس باشد. در نتیجه ترس و استرس از قضاوت قساوتمندانه جامعه منطقی‌تر خواهد شد. 6- نتیجه‌گیری چنین رفتاری کمک خواهد کرد که مهم‌ترین آفت پیوستگی جامعه یعنی دروغ ممنوع باشد و جامعه که تک‌تک شهروندان و ساکنان جغرافیای با یک اعتماد و اطمینان بدون ترس از اتفاقات هیجانی و غیرقابل پیش‌بینی در بستری که مسئولان آن مسئولانه پاسخگوی رفتار خود باشند و شهروندان مسئول نیز با آرامش و نقد منصفانه چشم و گوش ناظران صادق بوده و همه با هم مهم‌ترین عنصر پیوستگی فرهنگی و اجتماعی که طی سنوات گذشته کمرنگ و کمرنگ‌تر شده، (یعنی راستگویی) دوباره اولویت جامعه شود. این نوشتار را نمی‌توان بدون قدردانی و سپاس به‌پایان برد. به‌نوبه خود، از عزیزانی که در یک‌سال گذشته، در فضای سخت به تنویر افکار عمومی کمک کردند سپاسگزارم و آرزوی سالی پربا و عاری از دروغ و خشونت برای مردم عزیز کشورم دارم.