[ فرشته کیانی] این هفته در خیابان‌های شهر غزه ، دو صدا، چه روز و چه شب، هرگز قطع نمی‌شد. در غرب، صدای برخورد امواج مدیترانه با خط ساحلی پر از زباله. در شرق، صدای انفجار گلوله‌ها، موشک‌ها و راکت‌ها. حداقل ۱۰۰هزار نفر به شهر غزه، که زمانی مرکز تجاری و فرهنگی شلوغ این سرزمین فلسطینی بود، آمده‌اند. همه آنها از حمله جدید اسرائیل -موسوم به ارابه‌های گیدئون- که اخیرا به شهرها و محله‌های ویران شمال غزه آغاز شده، می‌گریزند. صدای انفجارهایی که این آوارگان می‌شنوند، چه در پناهگاه‌های موقت جمع شوند و چه چادرهای خود را در پیاده‌روهای پر از چاله و چوله برپا کنند، گاهی اوقات در جریان درگیری‌های مستقیم بین نیروهای اسرائیلی و حماس رخ می‌دهد. به گفته مقامات پزشکی غزه، اغلب این صداها، مربوط به حملات هوایی و بمباران اسرائیل است که در طول هفته گذشته در سراسر غزه حدود ۷۵۰ فلسطینی را کشته و ۲۰۰۰ نفر دیگر را زخمی کرده است که بیشتر آنها زنان و کودکان بوده‌اند. روز چهارشنبه گذشته، محمد ابو ندی خانواده‌اش را از جبالیا، محله‌ای در شرق شهر غزه که در حملات و یورش‌های متعدد اسرائیل به ویرانه‌ای تبدیل شده، جا‌به‌جا کرد. این مرد ۳۳ ساله گفت: «آنچه این هفته اتفاق افتاد، تشدید دوباره تنش‌ها بود... بمباران‌های بی‌وقفه در همه جا وجود داشت. دوستم در راه تهیه وسیله نقلیه برای انتقال خانواده‌اش به شهر غزه بود، اما وقتی برگشت، خانه‌اش را ویران‌شده یافت. همسر و فرزندانش همگی کشته شده بودند. آنها فقط بچه‌های خردسال بودند، غیرنظامیان بی‌گناهی که هیچ دخالتی در هیچ کاری نداشتند. وقتی این اتفاق افتاد شوکه شدم. سریع همسر و خانواده‌ام را برداشتم و منطقه را به سمت شهر غزه ترک کردم.»
آوارگی تا کی؟
ابو آدم عبدالربو، ۵۵ ساله، گفت که بیش از ۸۰ نفر از اعضای خانواده گسترده‌اش در جریان ۱۹ ماه جنگ غزه جان باخته‌اند. حملات اسرائیل از 7 اکتبر 2023 تاکنون جان بیش از ۵۳هزار فلسطینی، عمدتا غیرنظامی، را گرفته و بخش بزرگی از این سرزمین را به ویرانه تبدیل کرده است. جاده‌ها، مراکز درمانی، مدارس، اماکن مذهبی، سیستم‌های فاضلاب و بسیاری موارد دیگر ویران شده‌اند. عبدالربو گفت هفته پیش، با صدای انفجار مهیبی که خانه برادرش را هدف قرار داد و پنج کشته برجای گذاشت، از خواب پرید: «ما برای انتقال اجساد آنها به بیمارستان به‌سختی تلاش کردیم، در حالی که یک پهپاد کوادکوپتر به همه جا گلوله شلیک می‌کرد. ما موفق شدیم آنها را در گورستان شهر جبالیا دفن کنیم. پس از آن، از ترس جان فرزندان باقیمانده‌مان تصمیم به ترک آنجا گرفتیم.» او افزود: «فقط توانستیم چند وسیله اساسی -مقداری لباس و غذا- با خود حمل کنیم. همسرم به شدت گریه می‌کرد و می‌پرسید: چگونه زنده خواهیم ماند؟ چه چیزی می‌توانیم با خود ببریم؟ تا کی آواره خواهیم ماند؟»
چیزی برای مردم گرسنه نداریم
این ماه، کارشناسان امنیت غذایی تحت حمایت سازمان ملل اعلام کردند که این سرزمین در معرض خطر جدی قحطی قرار دارد و موارد سوءتغذیه به سرعت در حال افزایش است.
انبارهای سازمان ملل در این منطقه خالی هستند و بیشتر نانوایی‌های رایگانی که بسیاری برای قوت روزانه خود به آنها متکی بودند، هفته‌ها پیش تعطیل شده‌اند؛ اگرچه سازمان‌های امدادی توانسته‌اند برخی از آشپزخانه‌های محلی را برای تولید حدود ۳۰۰هزار وعده غذایی در روز فعال نگه دارند. قیمت خورد و خوراک محدودی که وجود دارد تقریبا برای همه بسیار گران است، به‌طوری که یک کیلوگرم گوجه فرنگی یا پیاز معادل ۱۳ دلار قیمت دارد.
امجد شاوا، مدیر شبکه سازمان‌های مردم‌نهاد غزه که در شهر غزه مستقر است، گفت: «هر گوشه از هر خیابان مملو از جمعیت است. آنها میان زباله‌‌ها و کنار گودال‌های فاضلاب زندگی می‌کنند. مگس و پشه وجود دارد. ما نه آبی برای رساندن به مردم داریم، نه غذایی، نه چادری، نه پتویی، هیچ. مردم خیلی خیلی گرسنه هستند، اما چیزی برای رساندن به آنها وجود ندارد.»
مقامات سازمان ملل جمعه اعلام کردند که کلینیک‌ها و داروخانه‌های آنها دیگر قادر به ارائه ۴۰ درصد از درمان‌هایی که توسط سازمان بهداشت جهانی ضروری طبقه‌بندی شده‌اند، نیستند. پزشکانی که هفته گذشته با آنها مصاحبه شد، گزارش دادند که علاوه بر جراحات فراوان ناشی از حملات هوایی، شاهد عفونت‌ها و بیماری‌های پوستی زیادی در بین بیماران و همچنین موارد حاد اسهال و بیماری‌های تنفسی بوده‌اند. دکتر ایان لنون، مشاور پزشکی اورژانس بریتانیایی در المواسی، جنوب غزه، گفت: «ما کودکانی را می‌بینیم که دچار سوءتغذیه هستند، اما همه از گرسنگی شکایت دارند. ما اغلب بیمارانی را می‌بینیم که خسته یا گیج هستند زیرا به اندازه کافی غذا نخورده‌اند.»
طرح اسرائیلی - آمریکایی: خطرناک، غیرعملی،غیرقانونی
در روزهای اخیر، اسرائیل محاصره شدید غزه را که از اوایل ماه مارس و با خروج یکجانبه از توافق آتش‌بس، کلید زد، کاهش داده است. جمعه، ۱۰۰ کامیون وارد این منطقه شد، اما کمک‌های بسیار کمی توزیع شده است. مقامات نهادهای بشردوستانه گفتند که مشکل اصلی، امنیت است. در طول آتش‌بس از اواسط ژانویه تا مارس، زمانی که پلیس تحت کنترل حماس در خیابان‌ها حضور داشت، قانون و نظم در این منطقه بهبود یافت، اما بعد از آن زمان تاکنون وضعیت فروپاشیده است. از کاروانی متشکل از 20 کامیون که هر کدام 20 تن آرد گندم از سوی برنامه جهانی غذا حمل می‌کردند، فقط سه کامیون پنجشنبه‌شب به مقصد خود رسیدند، زیرا دو کامیون خراب شدند و 15 کامیون دیگر را غارتگران ربودند. یکی از مقامات سازمان ملل گفت که اینجا ۱۳۰ هزار تن کمک درست در آن سوی مبادی ورودی به غزه، چند کیلومتر دورتر، وجود دارد، اما اجازه ورود نیست.
کمتر کسی به طرح اسرائیل با حمایت آمریکا برای رساندن کمک‌ها که قرار است هفته آینده آغاز شود، اعتماد دارد. اعتقاد بر این است که این برنامه وضعیت را بهبود نخواهد بخشید. این طرح شامل تعداد کمی از مراکز توزیع در جنوب غزه است که پیمانکاران خصوصی آنها را اداره و نیروهای اسرائیلی از آنها محافظت می‌کنند تا دریافت‌کنندگان کمک‌ها را بررسی کنند. امدادگران سازمان ملل این طرح را خطرناک، غیرعملی و احتمالا غیرقانونی توصیف می‌کنند.
طرحی مهندسی‌شده برای پاکسازی قومی
فلسطینی‌ها برای دریافت کمک، در میانه بمباران، با وجود کمبود تقریبا کامل وسایل حمل‌ونقل، باید ۴۰ کیلومتر را در مسیرهای پر از آوار طی کنند تا بتوانند بسته غذایی ماهانه ۲۰ کیلوگرمی خود را دریافت کنند. امجد شاوا گفت: «رفتن به آنجا بسیار دشوار خواهد بود و هیچ تضمینی وجود ندارد که بتوانید برگردید. این یک استراتژی مهندسی‌شده برای آواره کردن مردم و شروع پاکسازی شمال غزه است.» اسرائیل اعلام کرد که این طرح برای جلوگیری از تصرف و فروش کمک‌های امدادی توسط حماس برای تأمین مالی عملیات خود ضروری است. مقامات امدادی در غزه جمعه اعلام کردند که این سخنان کاملا بی پایه است و هیچ مدرکی مبنی بر تغییر مسیر گسترده کمک‌ها در هیچ مرحله‌ای از این جنگ وجود ندارد.
کمتر کسی به امدادرسانی در آینده نزدیک امید دارد. مذاکرات برای آتش‌بس جدید متوقف شده و احتمالا رسیدن کمک‌ها به شمال غزه، اگر اصلا کمکی برسد، روزها و حتی هفته‌ها طول خواهد کشید. ام عمار جندیه، ۶۵ ساله، که پس از ترک محله شرقی شجاعیه در شهر غزه به سر می‌برد، رنج غزه را توصیف کرد. او که مادر هشت فرزند است، گفت: «دنیا اهمیتی به آنچه در غزه می‌گذرد نمی‌دهد، حتی اگر همه ما بمیریم. این دنیا فریبکار و ریاکار است. ادعای تمدن و انسان‌دوستی دارد، اما فقط با یک چشم می‌بیند.»
رویارویی دکتر آلاء با پیکر سوخته 9 فرزندش
در حمله هوایی اسرائیل به غزه، خانه یک پزشک که خود مشغول انجام وظیفه در بیمارستان بود، هدف قرار گرفت و ۹ فرزند از ۱۰ فرزند او جان باختند.
به گزارش گاردین، خانم دکتر آْلاء النجار، متخصص اطفال در بیمارستان التحریر در مجتمع پزشکی ناصر، جمعه در حال درمان قربانیان حملات مداوم اسرائیل در سراسر سرزمین‌های فلسطینی بود که با اجساد 9 فرزند خود که در حمله به خان‌یونس جان باخته بودند، رو‌به‌رو شد. بزرگ‌ترین فرزند این خانواده ۱۲ ساله بود. بیمارستان ناصر گزارش داد که یکی از فرزندان النجار و شوهرش به شدت مجروح شده، اما زنده مانده‌است.
«گریم گروم»(Graeme Groom)، جراح بریتانیایی که داوطلبانه در این بیمارستان کار می‌کند، به گاردین گفت که پسر ۱۱ساله النجار را که بر اثر این بمباران به شدت مجروح شده، جراحی کرده است. پدر این پسر نیز بسیار آسیب دیده است، اما 9 نفر از برادران و خواهرانش کشته شدند. گروم افزود: «این غیرقابل تصور است. پدر این خانواده [شوهر النجار] هم پزشک بیمارستان ناصر است. ما درباره او پرس‌وجو کرده‌ایم. او هیچ ارتباط سیاسی یا نظامی ندارد... و به نظر نمی‌رسد در شبکه‌های اجتماعی فعال باشد. امروز، روز غم‌انگیزی است.»
دکتر ویکتوریا رز، که داوطلبانه در کنار گروم کار می‌کند، ویدیویی از این حمله اسرائیل را دیده بود. او گفت: «ویدیو نشان می‌دهد که همه بچه‌ها از میان آتش بیرون کشیده می‌شوند و کاملا به زغال تبدیل شده‌اند. خیلی وحشتناک است.» فیلمی که مدیر وزارت بهداشت غزه به اشتراک گذاشت و بی‌بی‌سی آن را تأیید کرده، اجساد کودکانی را نشان می‌دهد که از زیر آوار ساختمان نزدیک پمپ بنزین در خان‌یونس بیرون کشیده می‌شوند. به گزارش بی‌بی‌سی، این خبر را بیمارستان خان‌یونس که النجار در آن کار می‌کند، تأیید کرده است. شوهر این پزشک تازه از بیمارستان محل کار خود و همسرش به خانه برگشته بود که ساختمان‌شان هدف حمله هوایی اسرائیل قرار گرفت. محمد صاکر، رئیس پرستاری بیمارستان ناصر در خان‌یونس، به گاردین گفت: «جزئیات دلخراشی که النجار روایت می‌کند، یکی از تراژدی‌‌های دلخراشی را به تصویر می‌کشد که برای یک متخصص اطفال که زندگی خود را وقف نجات کودکان کرده بود، رخ داده است.» فرانچسکا آلبانیزی، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در سرزمین‌های فلسطینی، گفت که این حمله «نشانه بارز سادیستی از مرحله جدید نسل‌کشی» است.