فاطمه خان‌بیگی مدیر بنیاد نیکوکاری شروین روبن‌زاده
بنیاد شروین روبن‌زاده، اولین مرکز تخصصی سوگ‌درمانی در ایران است. مرکزی که بسیاری، نه‌تنها اسم آن را نشنیده‌اند، بلکه از عمده فعالیت‌های آن نیز اطلاعی ندارند. همان‌طور که می‌دانید و پیش از این نیز در ستون جامعه مدنی روزنامه شهروند به آن اشاره شده، همه‌چیز با مرگ شروع می‌شود. با از
دست دادن پسری که 6 ماه بعد از زلزله بم در یک تصادف از دنیا می‌رود و خانواده را داغدار می‌کند. مرگ «شروین روبن‌زاده» جوان خیری که در تمام مدت زلزله بم در این شهر حضور داشت و مشغول فعالیت کمک‌رسانی بود، باعث می‌شود تا خانواده سال‌های سختی را در سوگ فرزند
19 ساله خود داشته باشند. سال‌های سخت و جای خالی شروین این فکر را ایجاد می‌کند تا خانواده روبن‌زاده بنیادی راه‌اندازی کنند که برخلاف دیگر بنیادهای خیریه روی غم و اندوه مردمان متمرکز شود و تلاش کند تا با روش‌های مختلف افراد را به زندگی دوباره برگردانند و حالا پس از گذشت حدود 10سال از فعالیت این مرکز، تعداد بسیاری به‌سمت آن کشیده شده‌اند و از فعالیت‌های این بنیاد سود می‌برند. اما همچنان تعداد بسیاری هستند که خیلی دیر با بنیاد ما آشنا شده‌اند. برای مثال، عده‌ای وقتی با بنیاد ما آشنا شدند که مدت‌ها از زمان سوگی که دچارش بودند گذشته بود و از این‌رو همواره می‌گفتند که کاش زودتر با این بنیاد و فعالیت‌هایش آشنا می‌شدیم. چراکه ما همواره برنامه‌های متنوعی داریم. برای مثال، می‌خواهیم در بهشت‌زهرا غرفه بگیریم و افراد را از ابتدای سوگشان یاری کنیم. در این میان اما نشان‌دادن فعالیت‌هایمان و آشنا کردن مردم با آنها، همواره جزو اصلی دغدغه‌هایمان بوده است و این‌جا بود که نیاز به رسانه‌ها بیش از پیش خود را نشان داد. در این میان من به‌شخصه بارها خودم با رسانه‌های گوناگون ارتباط گرفتم و از آنها خواستم تا در این راستا به ما کمک‌رسانی کنند که از آن جمله روزنامه شهروند بود. این روزنامه نیز در کنار سایر روزنامه‌ها، توانست سهمی را در معرفی ما ایفا کند اما انتقادی بر آن وارد است. ما به‌عنوان انجمنی مردم‌نهاد، خواستار توجه و پوشش‌دهی بهتر و بیشتری هستیم و این چیزی است که جایش در میان صفحات «شهروند» خالی است. هرچند معرفی صورت گرفته بسیار توانست ثمربخش باشد و بسیاری از کسانی که در این مدت نزد ما مراجعه کردند، در فرم معرفی خود، نحوه آشنایی‌شان را با بنیاد از طریق روزنامه شهروند و ستون جامعه‌مدنی می‌دانستند، با این حال این بخش نیازمند توجه و پوشش‌دهی بالاتری است تا از این طریق افراد بیشتری به این سمت جذب شوند. البته ما هرگز منکر این نیستیم که چنین امری تنها از طریق تعامل گسترده میان انجمن‌ها و رسانه‌ها ممکن خواهد بود. زمانی که این تعامل افزایش یابد، زمانی است که جامعه هدف ما، یعنی مردم می‌توانند آگاهی یافته و از این سازمان‌ها بهره‌مند
شوند.